Twee olifanten in de kamer en een nieuwe kritiek op de ‘Energiewende’

 er is geen sprake van een klimaatcrisis!

22-3-2025

Twee olifanten in de kamer en een nieuwe kritiek op de ‘Energiewende’

Door Prof. Dr. Horst-Joachim Lüdecke.

Als je rondvraagt, kom je erachter dat veel vrienden en kennissen nu ten einde raad zijn. “We krijgen weer het ‘stoplicht’, dus er verandert niets, de regerende politici zullen de verdere neerwaartse trend van Duitsland niet stoppen”, horen we. En inderdaad, speciale fondsen, kortom schulden, zijn nooit een oplossing geweest, omdat die op een gegeven moment toch afbetaald moeten worden. Natuurlijk hopen politici dat de inflatie en daarmee de weerloze burger dit zelf wel oplost. Het zijn onze kinderen en kleinkinderen die er last van zullen hebben.

Wat zijn de redenen voor deze fatale ontwikkeling? Zijn het misschien slechts enkele kardinale fouten die alles teniet hebben gedaan wat Duitsland na de oorlog zo succesvol heeft gemaakt? Het hele antwoord is een complex geheel van talloze oorzaken en kan alleen in een boekenserie van enorme omvang worden samengevat. Maar het is eigenlijk nog eenvoudiger, want er zijn eigenlijk maar twee bekende olifanten in de kamer die niemand pretendeert te zien en die in dit land onder geen beding besproken mogen worden. Op de eerste olifant staat duidelijk “KLIMAATBESCHERMING” en op de tweede “DUITSLAND ZONDER GRENZEN”. Omdat wij hier alleen verantwoordelijk zijn voor klimaat en energie, zal de olifant “Duitsland zonder grenzen” hieronder niet worden besproken.

‘Klimaatbescherming’ is niet alleen taalkundig, maar ook feitelijk onzin, want het klimaat kan niet worden beschermd, net zoals het weer niet. Niettemin werd met sterke EU-steun geprobeerd om “klimaatbescherming” te bewerkstelligen door middel van steeds strengere EU-wetten, vergezeld van onnodige parlementaire goedkeuring door Duitse regeringen van EU-wetten die onze industrie wurgden. De eerste olifant was dus een bundel EU-wetten die, zonder enige tegenstand of zelfs maar democratisch verzet, deel uitmaakten van de Duitse rechtsorde. Het zeer concrete gevolg van de esoterisch zinloze “klimaatbescherming” was de zogenaamde Duitse energietransitie , die ons de hoogste elektriciteitsprijzen ter wereld opleverde, maar niet het minste bereikte op het gebied van CO2-vermijding.

Als we de energietransitie zouden omschrijven als geldverspilling, dan zou dat nog mild uitgedrukt zijn. Onafhankelijke experts hadden alle fatale gevolgen correct voorspeld. Niemand mag dus beweren dat hij/zij het niet wist. De energietransitie werd uitgevoerd met een planeconomie en veel bureaucratie; het was, om het zo te zeggen, een laat DDR-kindje.

De overmatige bureaucratie sloeg vervolgens over naar andere sectoren, zoals de woningbouw. Ze verstikt nu het hele land met een kleverig keurslijf. Tienduizenden, zo niet honderdduizenden nieuwe ambtenaren die, zelfs met de beste bedoelingen, alleen maar kunnen belemmeren en niets kunnen verbeteren, vormen een last voor ons maatschappelijke systeem. Want er bestaat, voor zover ik weet, geen enkel economisch handboek dat stelt dat bureaucratie meerwaarde creëert voor de nationale economie.

Om het duidelijker te zeggen: iedereen weet dat Microsoft, het wereldwijde bedrijf van Bill Gates, dat in zijn garage ontstond, in ons land al vernietigd zou zijn vanwege de Duitse bouw- en gebruiksvoorschriften voor garages. “Wat dacht je van meer inspanning?” was de juiste vraag van een partijleider die aan het einde van zijn politieke carrière was, hoewel hij en zijn partij, van alle mensen, nu waarschijnlijk voorgoed in het politieke nirwana zullen verdwijnen vanwege hun sterke deelname aan de “stoplicht”-coalitie en hun volledige verlating van het liberalisme.

De fatale vernietiging van een functionerende markteconomie door middel van ‘klimaatbescherming’, energietransitie, bureaucratische planeconomie en als gevolg daarvan extreme energieprijzen, heeft aanzienlijke delen van de Duitse industrie naar het buitenland doen uitwijken of gewoonweg in het faillissement gedreven. Een goed voorbeeld is de gigant BASF, die in Duitsland ten onder ging en daarmee een heuse stad (Ludwigshafen) de das omdeed.

De kosten van de energietransitie-catastrofe kunnen worden vernomen van onafhankelijke experts, het meest bondig van de verantwoordelijke expert Prof. Dr. André Thess, Universiteit van Stuttgart, die bewijst dat 10 biljoen over 20 jaar niet alleen technisch onderbouwd is, maar ook over het algemeen begrijpelijk en relatief kort (hier, hier).

Alleen als de EU tot inkeer zou komen en, net als de nieuwe Amerikaanse regering, de grootste feitelijke onzin uit de geschiedenis, namelijk ‘klimaatbescherming’, inclusief de daaruit voortvloeiende wetten, in de prullenbak zou gooien, zou de neerwaartse spiraal van niet alleen Duitsland, maar van de hele EU, kunnen worden doorbroken.

Het verlies aan belastinginkomsten uit het verloren gegane deel van de Duitse industrie (deze inkomsten en de verloren banen worden helaas niet terugverdiend) worden in de gevolgen van de energietransitie nog niet eens meegerekend en zullen ons de komende jaren zorgen blijven baren. Zonder de slaafse vasthoudendheid aan de taalkundig en feitelijk onzinnige term ‘klimaatbescherming’, die in concrete termen uitgroeide tot een catastrofe als de ‘energietransitie’, zou de nu geplande lening van bijna een biljoen euro onnodig zijn geweest.

Onze nakomelingen zullen moeten betalen voor de financiële(!) klimaatcatastrofe en zullen ons daarvoor vervloeken. Er is geen sprake van een echte klimaatramp, of met andere woorden: er is geen sprake van een klimaatcrisis! Je hoeft het niet zo polemisch te formuleren als Dr. Markus Krall die in zijn lezingen terecht beklemtoont:

Het kan niet genoeg benadrukt worden: de ‘klimaatcrisis’ is ‘denkbeeldige onzin’, sociale hypochondrie. Het doel ervan is het invoeren van het socialisme, het beroven van mensen van hun bezittingen, vrijheid en rechten. Kijk er doorheen, anders word je eruit gezet (citaat van Dr. Markus Krall).

De feitelijke juistheid van een deel van bovenstaand commentaar van Dr. Krall komt nu aan het licht, althans in de VS. Het is de criminele verrijking met overheidsgeld die ‘klimaatbescherming’ moet bewerkstelligen (zie hier). Iedereen die kwaad denkt aan de zekere bewering dat soortgelijke omstandigheden hier natuurlijk volkomen ondenkbaar zijn, is een schurk. Waarom waren deze criminele verrijkingen zo gemakkelijk te verkrijgen? Het antwoord: Een volkomen onwetende politicus volgt de klimaatideologie en geeft er belastinggeld aan uit. Onwetendheid over de feiten betekent dat politici noodzakelijkerwijs niet wisten, of in ieder geval volstrekt onzinnige ideeën hadden, over waaraan het klimaatgeld van belastingbetalers eigenlijk besteed zou moeten worden.

Overheidsgeld voor een onmogelijke onderneming wordt logischerwijs altijd verkeerd besteed, en dat is precies wat er gebeurde. Een groot deel daarvan belandde in de zakken van profiteurs en fraudeurs, zelfs beroepscriminelen. Wie dat nu eigenlijk waren en nog steeds zijn, zal binnenkort duidelijk worden onder de nieuwe Amerikaanse regering. Het zal interessant zijn om te zien wat er gaat gebeuren. Het is belangrijk dat u de Engelse taal goed beheerst, aangezien de Duitse staatsmedia hier waarschijnlijk niet over zullen berichten.

Een geïnformeerde kritiek op de energietransitie

Laten we nu eens wat dieper ingaan op de energietransitie. Er bestaat een werk over dit onderwerp van de ingenieur Klaus Maier, dat met zijn 118 pagina’s bijna als een boek beschreven kan worden. Het heet “Potentieel volatiele energieën in Duitsland”, werd in februari 2025 gloednieuw gepubliceerd en legt op een technisch verantwoorde manier de gevolgen uit van de energietransitie, die nog steeds voornamelijk door Duitse politici wordt gepromoot. Het werk is gratis beschikbaar op internet hier. Kenmerkend voor het werk zijn zorgvuldigheid, nauwkeurigheid en, niet in de laatste plaats, het feit dat er geen kosten aan verbonden zijn.

Zal dit werk nuttig zijn of zelfs politieke verandering teweegbrengen? Helaas lijkt dit niet het geval te zijn, hoewel er geleidelijk aan talrijke, minder gedetailleerde non-fictieboeken op de markt verschijnen die de conclusies van het werk van Klaus Maier bevestigen. Het simpele feit dat de kosten van de energietransitie goed onderbouwd zijn (hier) en de inmiddels zichtbare vernietiging van de natuur, voornamelijk veroorzaakt door windmolens, zou voldoende zijn geweest om de energietransitie onmiddellijk te beëindigen.

Kosten vormen een fundamenteel criterium, omdat de vooruitgang van de menselijke beschaving ook gelijkgesteld kan worden aan het steeds toenemende gebruik van methoden die in de toekomst hetzelfde gewenste resultaat bereiken als op het huidige moment met minder inspanning = kosten.

Er zijn al voldoende bewijzen dat het onmogelijk is om zoiets als de Duitse energietransitie door te voeren in een modern industrieel land, zonder dat het land in de afgrond terechtkomt. Maar alle documentatie had geen effect. In Duitsland kun je jezelf dood documenteren, maar de klimaatideologen en de politici die hen volgen luisteren niet, omdat ze er toch niets van begrijpen of omdat ze het niet willen begrijpen. Dat is nu eenmaal het kenmerk van strenge ideologen.

De conclusie van het werk van Klaus Maier in de originele tekst

Deze studie laat zien wat er wordt bedoeld met landgebruik door windturbines en fotovoltaïsche systemen. De verschillende aspecten van de uitbreidingsmogelijkheden voor vluchtige energiecentrales (VE) werden uitgebreid onderzocht.

Van belang is niet alleen het oppervlakteverbruik voor een specifieke uitbreiding van de VE, maar ook de vraag welke uitbreiding (in GW) nodig is om de gedefinieerde vraag van 1.000 TWh/a aan veilige elektriciteit te kunnen dekken . Een andere vraag is of er met VE voldoende overtollige elektriciteit kan worden opgewekt om een ​​deel van de synthetische brandstoffen in Duitsland te produceren.

Tot slot moeten bij de selectie en uitvoering van projecten rekening worden gehouden met de kosten voor de bouw van de installaties en de daaropvolgende exploitatie ervan. Deze kosten moeten worden vergeleken met alternatieve oplossingen. Als referentiekosten is de situatie vóór de energietransitie gekozen.

De conclusies van het onderzoek zijn onder meer:

• De genoemde 2% van het landoppervlak is niet voldoende om de benodigde veilige elektriciteitsvoorziening te garanderen; in de meeste gevallen is aanzienlijk meer dan 10% nodig.
• Zolang er geen sprake is van een zekere elektriciteitsvoorziening, zal er geen overtollige energie beschikbaar zijn voor de productie van synthetische brandstoffen. Dit betekent dat ze 100% geïmporteerd moeten zijn.
• Om bij wisselende energieën tenminste een CO2 _– vrije, veilige stroomvoorziening te kunnen leveren, moeten de afstandseisen tot woongebouwen worden teruggebracht tot minimaal 500 m en moeten tegelijkertijd de eisen op het gebied van vogelbescherming worden gehalveerd (afstand tot nesten tot 500 m).
• Voor de productie van CO2 _– vrije brandstoffen moeten de afstanden tussen windturbines en gebouwen verder worden verkort tot ongeveer 250 m. Hierdoor zal het aantal windturbines vertienvoudigen ten opzichte van 2019.
• De kosten voor elektriciteit (opwekking plus netbeheer) stijgen van oorspronkelijk circa € 0,13/kWh naar circa € 0,90/kWh (de overige kostencomponenten zijn hierbij niet meegerekend).
• De blijvende extra kosten, verdeeld over het aantal inkomstenbelastingplichtigen, bedragen circa € 20.000 per jaar.

 Onder het uitgangspunt van het behoud van welvaart kan de energietransitie niet worden bereikt met een twee- tot drievoudige uitbreiding van VE-centrales en het 2% landgebruik voor VE-centrales, wat politiek gezien voldoende wordt geacht.

***