Huisarts Frank Roodenburg berispt na onderzoek naar vaccinatieschade

 Weggezet als verspreider van desinformatie omdat hij mensen waarschuwde

Huisarts Frank Roodenburg berispt na onderzoek naar vaccinatieschade

Hendriëlle de Groot 

| Datum: 25 maart 2025

Weggezet als verspreider van desinformatie omdat hij mensen waarschuwde

Huisarts Frank Roodenburg (60) uit Heemstede is berispt door de Inspectie ­Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) nadat hij bij patiënten met klachten onderzoek heeft uitgevoerd naar vaccinatieschade. Hij werd ook verraden door een voormalig studiegenoot, die ook patiënte was. “Ik hoopte mensen te ontwaken, zodat ze niet de volgende spuit zouden nemen. Het was kafkaësk wat er toen gebeurde.”

Toen Roodenburg merkte dat er medisch en politiek niet veel klopte in de corona­crisis, kwam hij in verzet. “Ik gaf mijn patiënten uitleg over de zinloosheid van de mondkapjes, neusstokjes en vooral de schadelijkheid van de zogenaamde coronavaccinaties.” De huisarts weigerde deze mRNA-injecties toe te dienen. Patiënten die zich toch wilden laten vaccineren, verwees hij door.

Al snel merkte hij op dat veel gevaccineerde patiënten klachten kregen. Omdat er geen specifieke testen beschikbaar waren om de invloed van het vaccin te meten, besloot hij stolling te meten bij gevaccineerden met klachten. Hij focuste zich daarbij op 

D-dimeerwaarden, een afbraakproduct van fibrine dat wordt gebruikt als indicator voor stolling, bijvoorbeeld bij een longembolie of trombosebeen.“Gevaccineerde mensen maken spike-­eiwitten aan, die stollingsprocessen in gang zetten. Dit kan leiden tot stolsels die door het lichaam worden afgebroken. Als dat gebeurt, vinden we sporen van deze afbraakproducten terug in het bloed”, legt hij uit. “Van de tweehonderd mensen die ik testte, had 30 tot 40 procent een verhoogde D-dimeerwaarde.”

Wanneer stolling in het lichaam wordt geactiveerd, ontstaan stolseldraden, ook wel fibrinedraden genoemd. “Als je in de bloedbaan kleine stukjes van deze draden vindt, zie je een verhoogde D-dimeerwaarde. Dat interpreteerde ik alsof er ergens in het lichaam een stolsel aanwezig is, al weten we niet precies waar”, zegt hij. In de reguliere geneeskunde wordt dit getest bij verdenking van een longembolie, trombose of trombosebeen.

Met deze laboratoriumuitslagen hoopte hij “mensen te laten ontwaken, zodat ze niet de volgende gifspuit zouden halen. Het was kafkaësk wat er toen gebeurde.” Zijn bevindingen leidden tot verdeeldheid onder zijn patiënten. “De meerderheid van de mensen wilde deze harde waarheid niet horen en er volgde vaak een shoot the ­messenger-reactie. Ik werd weggezet als een complotdokter en honderden patiënten stapten over naar andere, volgzame, spuitende huisartsen.”

Een jonge huisarts, volgens Roodenburg “een fanatiek pro-spuiter”, maakte melding bij de inspectie van zijn stollingsonderzoek. De eerste waarschuwing volgde snel. Roodenburg werd beschuldigd van het verspreiden van desinformatie.

De IGJ eiste inzage in honderd patiëntendossiers bij wie D-dimeren waren bepaald. Ook stuurden ze drie inspecteurs naar zijn praktijk. Tijdens het gesprek — samen met zijn raadsman mr. Frank Stadermann — legde hij uit hoe de mRNA-injecties werken en wat de bijwerkingen zijn. “Toename van stolsels zich uitend in beroertes, hartinfarcten, longembolieën en trombosebeen, diverse auto-immuunziektes zoals myocarditis, multiple sclerose et cetera en de negatieve invloed op de vruchtbaarheid, wat onder meer kan leiden tot miskramen”, zegt Roodenburg. “Kortom een ­geniaal biowapen.” Na dit inspectiebezoek werd hij door lokale kranten “weggezet als desinformant”.

Op 22 juni 2022 werd Roodenburg berispt, vanwege een specifiek patiëntendossier dat door de IGJ werd uitgelicht als voorbeeld van zijn ‘gevaarlijke’ praktijken. Het betrof een 90-jarige gevaccineerde vrouw die op de fiets naar de praktijk kwam met klachten van hoesten, slijm en koorts. Roodenburg onderzocht haar, stelde de diagnose ‘longontsteking’ en schreef antibiotica voor. Omdat de vrouw aangaf de laatste maanden vermoeid te zijn, testte hij haar D-dimeerwaarde, die torenhoog bleek te zijn.

Haar dochter besprak de testresultaten met een bevriende arts, die een long­embolie vermoedde en adviseerde een scan te laten maken. “Ik legde uit dat er geen directe indicatie was, omdat haar zuurstofsaturatie 98 procent was en ze geen benauwdheid had. Ik wilde haar de ­antibioticakuur af laten maken.” Toch wist de familie via een andere arts een scan te regelen, die kleine uitsparingen in de haarvaten van de longen aantoonde. Hier werd de diagnose ‘perifere segmentele longembolie’ gesteld.

Roodenburg benadrukt dat er in de medische wereld onderscheid wordt gemaakt tussen centrale en perifere longembolieën. “Een stolsel in de grote slagader is gevaarlijk, maar kleine stolsels in haarvaten hebben vaak geen klinische betekenis.”

“Het gaat hier echt om gegoochel met woorden”, zegt Roodenburg. “Ze verdraaien de waarheid gewoon. Die vrouw kwam aanfietsen, ik heb als arts veilig gehandeld. Toch werd beweerd dat ik een levensbedreigende longembolie had gemist. Maar een embolie in de kleine haarvaten van de longen heeft meestal minimale gevolgen. De vrouw kon na de scan gewoon naar huis.”

Naast de jonge huisarts en de IGJ bleek ook een oude bekende van Roodenburg betrokken bij klachten tegen hem: een oud-studiegenoot, jeugdarts, voormalig voorzitter van Jeugdartsen Nederland en fanatiek voorstander van kindervaccinaties. “Zij was ook nog eens mijn patiënt en woonde om de hoek, dus ik dacht: ik ga haar informeren”, zegt Roodenburg. Hij ging met haar in gesprek en stuurde na overleg appjes met artikelen en wetenschappelijke studies door. Deze stuurde ze zonder zijn toestemming door naar de inspectie. Ze diende een klacht tegen hem in, omdat ze vond dat Roodenburg ‘gevaarlijke onzin’ verspreidde.

Volgens Roodenburg zit er een fundamenteel probleem in de manier waarop de Nederlandse gezondheidszorg wordt aangestuurd. “De huisartsgeneeskunde werkt steeds minder op basis van klinisch redeneren en steeds meer op protocollen. Als je daarvan afwijkt, al is het in het belang van de patiënt, word je gezien als een gevaar.”

Roodenburg ging tegen de berisping in beroep, maar dat werd verworpen. Ondanks alles blijft hij overtuigd van zijn standpunten. “De waarheid komt uiteindelijk altijd boven tafel. Ik hoop dat de medische wereld over een paar jaar terugkijkt en zich realiseert dat ze fatale fouten heeft gemaakt.”

Aanklachten tegen Canadese arts vervallen

Charles Hoffe, arts in het Canadese stadje Lytton, vertelde half juli 2021 in een interview met Laura Lynn Tyler Thompson over een nieuwe bevinding die het werking­s­mechanisme achter de post-vaccinatieschade (mede) zou kunnen ­verklaren. Hij nam kort na vaccinatie een ­‘D-dimeer’-test af en stelde bij 62 procent verhoogde ­D-dimeerwaarden vast, wat wijst op recente stolselvorming. Deze microscopisch kleine bloedstolsels worden volgens Hoffe niet gezien op CT- of MRI-scans. Stolselvorming na coronavaccinatie is volgens Hoffe veel minder zeldzaam dan algemeen wordt aangenomen. Deze kleine stolsels kunnen volgens de ­Canadese arts blijvende schade aanrichten in de hersenen, het ruggenmerg, het hart en de longen. Hoffe waarschuwt dat elke volgende vaccinatie de risico’s vergroot.

Begin dit jaar heeft het College of Physicians and Surgeons of British Columbia alle aanklachten tegen dr. Charles Hoffe laten vallen.

Bron: OrthoMagazine (2021), Toine de Graaf