PVV en BBB, treed uit het kabinet en smeed een coalitie met bedrijven tegen de CO2-obsessie

Minister Reinette Klever is de enige minister met duidelijk succes.

 

Eduard Bomhoff 25-1-2025

PVV en BBB, treed uit het kabinet en smeed een coalitie met bedrijven tegen de CO2-obsessie

Laten we SGP en JA21 meerekenen als partners van PVV en BBB, en FvD als supporters op afstand (voor de meeste onderwerpen). Zo berekend geeft de laatste peiling van Maurice de Hond die groep in totaal vijftig Kamerzetels, één minder dan bij de verkiezingen van november 2023.

Vijftig is niet genoeg. Dat is wel de belangrijkste les na zes maanden kabinet-Schoof. PVV en BBB hadden voor het eerst in hun bestaan kunnen pronken met eigen ministers, maar daar is weinig van terecht gekomen. Mona Keijzer is een onmiskenbare professional, maar heeft geen succes want de woningbouw voor Nederlanders vertraagt in plaats van versnelt. Dat heeft drie redenen die buiten haar bereik vallen: de stikstofwaanzin, foute grondprijzen en prioriteit bij woningtoewijzing voor goedgekeurde asielvragers.

Saboterende ambtenaren

Minister Reinette Klever is de enige minister met duidelijk succes. Zij slaagt er in om de 1,4 miljard belastinggeld te verlagen die voorheen zo gemakkelijk naar allerlei Nederlandse ngo’s vloeide. Veel van die ngo’s werden terecht berucht om hun hoge salarissen voor bestuurders en voor het onbeschaamd misbruiken van belastinggeld voor partijdige politieke propaganda tegen dezelfde overheid die hen financiert. Het succes van minister Klever is mooi, maar speelt op een zijtoneel van de politiek. De overige ministers hebben in hun eerste zes maanden nog heel weinig bereikt.

De tegenwerking van ambtenaren, gepolitiseerde bijzondere nep-hoogleraren, een paar kranten, de NOS en de voorzitters van het middenveld is te sterk om iets te bereiken. En zelfs al hadden alle ministers evenveel ervaring als Mona Keijzer, dan nog waren ze voorgesorteerd om te mislukken door de giftige combinatie van ambtenaren die zich alles menen te kunnen permitteren en kranten als NRC en Volkskrant die zulke sabotage van ministers zien als tekenen van een levendige democratie.

Tactisch is nu de veiligste weg voor PVV en BBB om vóór maart uit het kabinet te stappen, want dan komt VVD-minister van Financiën Eelco Heinen met een verse berekening van hoeveel er moet worden bezuinigd op de uitgaven. Dat is een valkuil voor PVV en BBB die dan weer worden uitgemaakt voor filistijnen die maar inhakken op onderwijs, zorg en cultuur. Slimmer om dat vóór te zijn. Eén mogelijkheid is om stevig vol te houden dat er referenda moeten komen over de nieuwe pensioenwet van DNB. Opinieonderzoek wijst uit dat 70 procent van de Nederlanders tegen die wet is. Die zullen blij zijn met een kans om van die slechte wet af te komen.

Ook is denkbaar om in het kabinet te eisen dat het ‘koplopen’ op klimaatgebied definitief stopt. Met name de plannen voor wind op zee en de kabels en waterstoffabrieken die daar dan bij horen worden almaar kostbaarder; daar valt niet tegenop te bezuinigen op onderwijs, zorg en cultuur.

CO2-paniek

Stoppen met wind op zee maakt minister Heinen misschien gelukkig, maar zijn VVD, inclusief de bijzonder zwakke klimaatminister Sophie Hermans, zou dan moeten erkennen dat de Nederlandse klimaatdoelen voor 2030 en 2035 en ‘Nederland net zero’ in 2050 onbereikbaar zijn. Dat waren ze toch al, maar Nederlandse politieke partijen durven nog niet. Uit Den Haag komt nog steeds geen eerlijk antwoord op de logische vragen: als er in 2050 nog olie in de grond zit in Saoedi-Arabië, belooft Aramco dan om alle olieputten met beton af te dekken? Nu de VS het klimaatakkoord van Parijs opzegt, moet Nederland dat dan goedmaken door nog meer te bezuinigen op CO2? Als onze landbouw en onze industrie uit Nederland vertrekken, hoe helpt dat dan het klimaat?

Er komt een tijd dat ook de Nederlandse kiezers gaan doorzien hoe ondoordacht het CO2-beleid altijd is geweest. Doelen zonder middelen; strenge maatregelen zonder analyse van kosten en baten. En dat wordt des te gevaarlijker nu de doelen al bijna buiten bereik zijn. Het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL), bij voorbeeld, is nu voorstander van het grootschalig kappen van buitenlandse bomen voor elektriciteit, met als enige reden dat zonder die bomen het zeker niet lukt met de CO2. Zo kan het PBL elk idioot plan verdedigen met als excuus dat anders het CO2-doel wordt gemist. Dat is geen analyse van kosten en baten; dat is CO2-paniek.

Wanhopig en dus gevaarlijk

Een goede illustratie van zulke idiotie is de vergelijking met een sympathiek maar onmogelijk doel voor het aantal verkeersongelukken, al vaak gemaakt door Björn Lomborg. Stel we verlagen ieder jaar de maximumsnelheid voor auto’s met nog weer eens extra 5 km/uur totdat er geen doden meer zijn in het verkeer. Dan staat over twintig jaar alles stil.

Het PBL is nu het meest wanhopig en dus het meest gevaarlijk. Alles krijgt goedkeuring als het maar iets doet tegen CO2. Ik wacht op het moment dat hondenbezitters een ‘carbon credit’ moeten kopen voor hun viervoeter. We zijn er al bijna: Europese autofabrikanten maken niet genoeg elektrische auto’s en moeten daarom van de EU ‘carbon credits’ kopen bij hun Chinese concurrenten.

Dat wat betreft de tactiek: vertrek uit Schoof voordat minister Heinen komt met zijn eisen voor nieuwe bezuinigingen. Maar PVV, BBB en hun partners hebben ook een strategie nodig. Trump staat nu sterker dan acht jaar geleden, onder andere omdat hij een aantal grote technologie-ondernemingen aan zijn kant heeft gekregen. Walter Russell Mead heeft dat scherpzinnig geanalyseerd in de Wall Street Journal. Trump wil Amerikaanse werkers beschermen tegen concurrentie uit China, en als hij dat doorzet komt Xi Jinping met tegenmaatregelen. Dat is een risico voor Starbucks, American Airlines en Disney, maar niet voor Facebook en Twitter. Daarom kon Trump een coalitie smeden tussen zijn MAGA-aanhang en de tech-miljardairs.

Nederland heeft in die categorie alleen ASML maar dat is nu al te kwetsbaar met de export naar China. PVV en BBB kunnen wel een Nederlandse coalitie tussen kiezers en bedrijven beginnen met een frontale aanval op het VNO/NCW van D66’er Ingrid Thijssen. Die heeft de afgelopen jaren de toekomst van haar leden opgeofferd aan de CO2-campagnes. Idem Doekle Terpstra van ‘Techniek Nederland’.

Dan gloort de dag van herstel

Zodra ondernemers een stem vinden om zich te verzetten tegen onmogelijk dure energie en verstikkende bureaucratie, zullen meer bondgenoten voor PVV en BBB opduiken en in het voetspoor treden van Boskalis. Allereerst komen dan Schiphol en de KLM, zodra ze eerlijk durven te zijn over hun eigen beste toekomst. Dan ook de landbouwcoöperaties; de bloemenveiling van Aalsmeer; het wegtransport. Allemaal sectoren en bedrijven die een coalitie tegen de CO2-obsessie sterk kunnen maken.

Dan gloort de dag van een herstel van onze samenleving. Op 20 januari 2029 zien we dan misschien een Nederlandse premier  – zoals nu al premier Giorgia Meloni van Italië bij Trump – op het podium bij de installatie van president Vance.

Eduard Bomhoff is oud-hoogleraar economie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, Nyenrode en Monash University. In 2002 was hij vicepremier in het eerste kabinet-Balkenende. Op 25 november verscheen zijn nieuwe boek ‘Het Casinopensioen – en andere brandende kwesties’. Het boek is overal te koop of te bestellen, zoals ook in de winkel van Wynia’s Week.    

Wynia’s Week verschijnt drie keer per week, 156 keer per jaar, met even onafhankelijke als broodnodige artikelen en columns, video’s en podcasts. U maakt dat samen met de andere donateurs mogelijk. Doet u weer mee, ook in het nieuwe jaar 2025? Kijk HIER. Hartelijk dank!