...alles wat veronderstelde habitatvernietigingscompensaties voor hernieuwbare energieontwikkeling kunnen doen, is de fictie creëren dat de vernietiging oké is.
5-1-2025
Compensaties voor habitatvernietiging ten behoeve van ‘hernieuwbare energiebronnen’ zijn slechts aflaten
Door
Er circuleert een slecht idee in de wereld van de “hernieuwbare energie”, namelijk dat projecten compensatie kunnen bieden voor het vernietigen van natuurlijke habitats. De wind- en zonneprojecten vernietigen nog steeds de natuurlijke habitats waarop ze zijn gebouwd, maar ze financieren een toverstaf die op de een of andere manier verondersteld wordt om ergens anders nieuwe compenserende habitats te creëren. Niet echt.
De misvatting hier is dat elke acre in Amerika al een habitat heeft. Je kunt de habitat van een acre van de ene vorm naar de andere veranderen, maar je kunt er geen creëren. Het is een zero sum game.
Er is een langlopend, zeer gespecialiseerd ontwikkelingsprogramma dat helpt om het punt te maken. Dit is wetlandsbescherming onder sectie 404 van de Clean Water Act. Wetlands worden als zo bijzonder beschouwd dat het opvullen ervan voor ontwikkeling kan worden gecompenseerd door er ergens anders een te creëren.
Maar als je droog land omzet in wetland, heb je de droge landhabitat vernietigd. Dus de hoeveelheid habitatvernietiging wordt niet verminderd, alleen de hoeveelheid wetlandvernietiging.
De veronderstelde compensatie van de vernietiging van hernieuwbare habitats lijkt in niets op het 404-programma. De ontwikkelaar van hernieuwbare energie betaalt gewoon om ergens anders habitat te creëren, wat onmogelijk is. Ter referentie worden deze programma’s vaak Biodiversiteitscompensatie genoemd, wat leuk klinkt.
Zo’n programma zou ergens een habitat kunnen creëren die overeenkomt met die vernietigd door het hernieuwbare-energieproject, maar daarvoor is het nodig om de huidige habitat van de offsetlocatie te vernietigen. Bijvoorbeeld door een bos te creëren door een grasland te vernietigen. Of andersom, door een bos te bulldozeren om een grasland te creëren. Dit zou zelfs kunnen betekenen dat landbouwgrond vernietigd moet worden.
Dit is duidelijk onzin. Het is een vorm van aflaten, wat betekent dat je betaalt voor zonde, in dit geval de zonde van vernietiging van leefgebieden. Want zon en wind vernietigen zeker het leefgebied waarop ze zijn ontwikkeld.
Het wordt nog erger met offshore wind, wat ook al is voorgesteld. Stel dat een offshore windpark van 100 vierkante mijl een visserij vernietigt. Er is geen manier om ergens anders heen te gaan en een gelijkwaardige visserij te creëren. Visserij wordt gevonden, niet gemaakt.
Deze offshore windcompensatie-onmogelijkheid is ook niet beperkt tot de visserij. Windturbines zullen naar verwachting kielzogeffecten creëren die de productiviteit van de lager gelegen mariene voedingsgronden verminderen. Deze uitputting kan een negatief effect hebben op de gehele lokale voedselketen. We kunnen niet zomaar ergens anders heen gaan en de productiviteit verhogen.
Merk op dat drijvende wind in dit opzicht nog erger is. Een reeks gigantische drijvende turbines vereist een immens onderwaterweb van afmeerlijnen. Dit web zou de grotere zeedieren gewoon kunnen afschermen, waardoor hun leefgebied onbewoonbaar wordt.
Wat ons brengt bij wat waarschijnlijk het ergste geval is als het gaat om de onmogelijkheid om habitatvernietiging op land of zee te compenseren. Het geval is dat van bedreigde soorten die de ontwikkelingslocatie voor hernieuwbare energie bezetten. Als hun habitat door ontwikkeling wordt vernietigd, kun je ze niet zomaar verplaatsen naar een andere nieuw voorbereide locatie ver weg. En je kunt ook geen verre habitat bouwen en verwachten dat ze daarheen komen.
Wat de vernietigende impact van drijvende wind op leefgebieden van bedreigde diersoorten tot het ergste van het ergste maakt. In het bijzonder is er de recente federale verpachting van drijvende windlocaties voor de kust van Maine en Massachusetts in de Golf van Maine. De Golf is aangewezen als kritieke habitat voor de ernstig bedreigde Noord-Atlantische walvis. De kritieke habitat die verloren gaat door drijvende windontwikkeling kan niet worden gecompenseerd, punt.
Kortom, alles wat veronderstelde habitatvernietigingscompensaties voor hernieuwbare energieontwikkeling kunnen doen, is de fictie creëren dat de vernietiging oké is. Net als bij aflaten is de zonde betaald, maar alleen op papier.
***
Bron hier.
***
0 reacties :
Een reactie posten