Migratiedraai Timmermans is hypocriet en onoprecht

 Heeft hij het licht gezien, of is dit slechts een goedkoop politiek trucje?

5-12-2024 Daniël de Liever

Migratiedraai Timmermans is hypocriet en onoprecht

PvdA-GL-voorman Frans Timmermans heeft aangegeven dat de linkse partij een 'koerswijziging' omtrent migratie zal doorvoeren om een te grote bevolkingstoename te voorkomen. Daarmee is Timmermans opeens wel te spreken over een beperking van migratie. Heeft hij het licht gezien, of is dit slechts een goedkoop politiek trucje?

De hypocrisie van Timmermans

Timmermans gaf in een interview met De Telegraaf aan dat PvdA-GL eigenlijk toch wil praten over een beperking van immigratie in Nederland. Hij erkende zelf dat dit een grote stap is voor zijn partij: “Dus inderdaad dat je ook kan sturen op hoeveel mensen je in Nederland toelaat op de lange termijn. Hier ging een lang gesprek aan vooraf in de fractie. Ik denk niet dat je een jaar geleden van ons een lijn had gehoord waarin we accepteren dat je binnen een bandbreedte moet werken.”

Het is opvallend dat de grootste linkse partij in de Tweede Kamer eindelijk een kritischere houding aanneemt ten opzichte van immigratie. Zeker gezien hoe radicaal GroenLinks altijd direct en indirect voor massamigratie heeft gepleit.

Toch rijst de vraag waarom Timmermans juist nu iets van zich laat horen over immigratie. Zijn interview kwam kort voor het Tweede Kamerdebat over de demografische toekomst van Nederland in de komende decennia. Men zou kunnen zeggen, zoals Timmermans zelf doet, dat deze koerswijziging voortkomt uit nieuwe inzichten die hij haalde uit een rapport van de staatscommissie onder leiding van oud-formateur Richard van Zwol. Dit rapport werd eerder dit jaar gepresenteerd en pleit voor een ‘gematigde groei’ van de bevolking. Door het dalende geboortecijfer betekent dit nog steeds dat er ruimte blijft voor substantiële immigratie.

Timmermans wil zich voornamelijk richten op het beperken van arbeidsmigratie, terwijl hij asielmigratie grotendeels buiten beschouwing laat. Volgens hem gaat het pragmatisch om het feit dat “de grootste aantallen” immigranten arbeidsmigranten zijn en niet asielzoekers.

Hoewel dat feitelijk klopt, vergeet Timmermans dat, zoals migratieonderzoeker Jan van de Beek in zijn boek Migratiemagneet Nederland aantoont, asielzoekers veel vaker permanent in Nederland blijven. Op de lange termijn vormen zij dus een grotere groep. Daarnaast benadrukt Van de Beek dat asielzoekers grotere economische en maatschappelijke kosten met zich meebrengen, zoals criminaliteit, islamisering en hoge lasten voor de verzorgingsstaat. Dat neemt niet weg dat men kritisch kan zijn op arbeidsmigratie, maar de houding van Timmermans lijkt vooral gericht op politiek gewin in plaats van het daadwerkelijk aanpakken van de asielproblematiek. Hij lijkt te hopen dat een migratiekritisch programma de populariteit van zijn partij onder migratiekritische stemmers – die in de laatste verkiezingen veelal naar de PVV overstapten – zal vergroten.

Bolkestein en Pim Fortuyn
Naast de vraag of Timmermans’ koerswijziging niet vooral symboolpolitiek is, mag ook niet worden vergeten hoe de PvdA in het verleden de migratiediscussie heeft gefrustreerd.

Een van de eerste prominente critici van immigratie in Nederland was voormalig VVD-leider Frits Bolkestein, die in de jaren ’90 al waarschuwde voor de negatieve gevolgen van immigratie. Hij staat bekend om zijn uitspraak uit 1991: “Beperk immigratie, bestrijd discriminatie, bevorder integratie.”

Tijdens Bolkesteins periode was Wim Kok het gezicht van de PvdA. Kok erkende in 1998 de problemen rondom asielmigratie in een toespraak: “Dat klinkt sociaal, ongelofelijk humaan. Maar we maken de boel daarmee kapot, omdat het niet meer opvangbaar, niet meer beheersbaar is en het niet meer kan worden gereguleerd.” Toch stelde hij dat Nederland door internationale verdragen weinig aan de situatie kon veranderen, een argument dat linkse partijen zoals de PvdA sindsdien blijven gebruiken om niet te hoeven handelen.

De tweede belangrijke periode in de migratiediscussie was die van Pim Fortuyn, die om zijn kritische standpunten op 6 mei 2002 werd vermoord door extreemlinkse activist Volkert van der Graaf. Fortuyn stelde: “De multiculturele samenleving is voor velen niet zo gezellig. Mensen schrikken van te veel talen, te veel culturen. Ze zien criminaliteit, verpaupering, en voelen zich ontheemd in hun eigen stad.”

Ad Melkert, destijds lijsttrekker van de PvdA, droeg bij aan de demonisering van Fortuyn en noemde hem onder meer een “circustype.” Melkert minimaliseerde daarnaast de zorgen over immigratie: “Nederland dramatiseert immigratie. Ik vond het benauwend om te zien hoe weinig moed er was om voor bepaalde waarden te blijven staan die even wat minder goed deden in de peilingen.”

Ook toen Geert Wilders opkwam als migratie- en islamcriticus, bleef de PvdA hem wegzetten als “racist,” “xenofoob” en “extreemrechts.” Hierdoor droeg de partij bij aan een politiek klimaat waarin meer werd gesproken over de toon van het debat dan over het daadwerkelijk aanpakken van migratieproblemen.

Timmermans zou geloofwaardiger zijn als hij niet alleen de negatieve gevolgen van het huidige asielbeleid erkent, maar ook de politieke verantwoordelijkheid van de PvdA in dit vraagstuk. De partij heeft immers decennialang bijgedragen aan de uitdagingen waar Nederland nu voor staat. Een daadwerkelijke koerswijziging zou niet alleen een inhoudelijke erkenning van fouten betekenen, maar ook een constructieve visie op hoe Nederland in de toekomst met immigratie kan omgaan. Dat zou Timmermans niet alleen geloofwaardiger maken, maar het zou de term koerswijziging pas echt betekenis geven.

NieuwRechts