Grafiek: Roy Spencer.

Door Fritz Vahrenholt.

Zoals de bovenstaande grafiek laat zien, zijn de mondiale gemiddelde temperaturen in oktober aanzienlijk gedaald ten opzichte van september. De gemiddelde opwarming over de afgelopen 40 jaar bedroeg 0,15 graden Celsius per decennium, wat overeenkomt met 1,5 graden in 100 jaar.

Twee korte periodes van Dunkelflaute en de stroomvoorziening bereikt haar grenzen

Vanaf 2.11. tot 8 november en van 10 december tot 13 december. De elektriciteitsvoorziening uit hernieuwbare energiebronnen stortte in Duitsland in. Een typische winterweersituatie van een kalme wind gecombineerd met minimale zonnestraling leidde tot een tekort aan voorraden, hoge elektriciteitsimporten en torenhoge elektriciteitsprijzen. Soms moest meer dan 20.000 MW, meer dan een kwart van de Duitse elektriciteitsbehoefte, worden geïmporteerd. De elektriciteitsprijzen zijn vertienvoudigd (93,6 €ct/kwh). Bedrijven die geen langetermijncontracten hadden, moesten de productie stopzetten. Wolfgang Große Entrup, algemeen directeur van de Vereniging van de Chemische Industrie (VCI):

“Het is wanhopig. Onze bedrijven en ons land kunnen zich geen mooi-weerproductie veroorloven. We hebben dringend energiecentrales nodig die veilig kunnen ingrijpen.”

De oorzaak: de stoplichtregering en de vorige Merkel-regeringen hadden 19 kerncentrales gesloten (30% van de Duitse elektriciteitsbehoefte) en alleen al op 1 april 2023 gingen 15 kolencentrales offline. € 4,35 miljard aan belastinggeld aan ontmantelingsbonussen werd verdeeld onder RWE en LEAG (Oost-Duitsland). De energiecentrale van RWE Weisweiler gaat in januari 2025 offline. Vooral in januari, wanneer het elektriciteitsverbruik in Duitsland het hoogst is, en Frankrijk wellicht niet veel kan leveren. Omdat Frankrijk het meest warmtegevoelige land van Europa is, hebben door het grootschalige gebruik van elektrische verwarming zelfs kleine temperatuurschommelingen invloed op het elektriciteitsverbruik. 1 graad Celsius minder en het verbruik in Frankrijk stijgt met 2400 MW!

Maar het mislukte Duitse energiebeleid, waarbij de gegarandeerde stroom wordt uitgeschakeld, leidt nu ook tot economische problemen bij onze buurlanden. Zuid-Noorwegen, Zuid-Zweden, Oostenrijk en Nederland hadden elektriciteitsprijzen die vergelijkbaar waren met de onze tijdens de donkere tijden (zie grafiek hierboven, de cijfers zijn in €/Mwh, om te rekenen naar €ct/Kwh moet je delen door 10). Denemarken, waar de elektriciteitsvoorziening ook gebaseerd is op windenergie (56%), verergerde de malaise daar ook door elektriciteit uit Scandinavië te importeren.

De Noorse minister van Energie in de centrumlinkse regering, Terja Aasland, wil de stroomkabel naar Denemarken doorknippen en opnieuw onderhandelen over de stroomcontracten met Duitsland. Hij geeft daarmee gehoor aan de eisen van de rechtse Progressieve Partij, die dit al langer eist en waarschijnlijk de volgende verkiezingen zal winnen. De prijs’infectie’ vanuit het zuiden moet volgens de Vooruitgangspartij worden gestopt.

De Zweedse minister van Energie Ebba Busch was zelfs nog duidelijker:

“Het is moeilijk voor een industriële economie om voor haar welvaart te vertrouwen op de goede wil van de weergoden.”

En rechtstreeks op de groene politiek van Habeck:

“Geen enkele politieke wil is sterk genoeg om de wetten door te voeren om de natuurkunde terzijde te schuiven – zelfs niet die van meneer Habeck.’

Bovendien wordt vaak vergeten dat windturbines elektriciteit verbruiken als ze stil staan ​​of uitgeschakeld zijn. Ook als het voertuig stilstaat, moeten alle technische componenten (oliepompen, ventilatoren, bedieningselementen etc.) in werking blijven. Vestas geeft een energieverbruik bij stilstand aan van 55.000 kWh per jaar voor een systeem van 4,2 MW.

Tijdens productietijden voorziet het systeem zichzelf van elektriciteit. Maar het staat bijna 120 dagen per jaar stil. Als we uitgaan van een gemiddeld intern verbruik van 40.000 kWh per jaar voor alle Duitse centrales, komt dit neer op 1,2 terawattuur, de productie van een middelgrote gascentrale. Om het op onze sombere problemen toe te passen: om de windturbines van stroom te voorzien moest er een elektriciteitscentrale van zo’n 400 MW draaien of moest dagenlang hetzelfde vermogen geïmporteerd worden om de windturbines niet te laten verdrinken.

Er wordt geen significante verandering verwacht in het verkiezingsprogramma van de CDU

Vandaag wijden wij ons uitsluitend aan het verkiezingsprogramma van de CDU, aangezien het zeer waarschijnlijk is dat het programma van de toekomstige kanselier zal worden opgenomen in een coalitie met de SPD of de Groenen.

Kortom: het energie- en klimaatgedeelte van het CDU-verkiezingsprogramma is een complete teleurstelling voor degenen die zich zorgen maken over de realiteit van het energiebeleid voor bedrijven en burgers.

Er wordt geen naam gegeven aan de oorzaken van de huidige energiecrisis, noch aan de afschuwelijke subsidies voor hernieuwbare energie uit de federale begroting (20 miljard euro), noch aan de enorm stijgende netwerkkosten, die een gevolg zijn van de fluctuaties in wind- en zonne-energie. noch worden de buitensporig hoge elektriciteitsprijzen, die tot de-industrialisatie leiden, besproken. In plaats daarvan gaat het als volgt verder:

“We hebben onze zinnen stevig gezet op klimaatneutraliteit in 2045, die bindend is verankerd in de Climate Protection Act.”

De Unie heeft afstand gedaan van de moed van de FDP om op zijn minst de klimaatbeschermingswet aan te passen aan de (onjuiste) eis van het Federale Constitutionele Hof voor klimaatneutraliteit in 2050. In plaats daarvan:

“We willen de hernieuwbare energiebronnen aanzienlijk uitbreiden” en “We zullen de klimaatvriendelijke productie van elektriciteit en waterstof bevorderen.”

Iedereen die op zoek is naar uitspraken over de CO2-afvang in kolencentrales zal net zo teleurgesteld zijn als degenen die uitspraken verwachten over de productie van binnenlands aardgas (schaliegas) in Noord-Duitsland en de Noordzee.

De klimaatbonus (gedeeltelijke terugbetaling van de CO2-belasting) vind je terug in het programma van De Groenen.

De uitspraak ‘Wij staan ​​achter onze verplichtingen op het gebied van de mondiale klimaatfinanciering en onze verantwoordelijkheid in de internationale samenwerking’ is bijzonder vervelend. Deze toezegging is zojuist verdrievoudigd tot 18 miljard door mevrouw Baerbock op de Wereldklimaatconferentie in Bakoe. Dat is dus ook wat de CDU/CSU wil. Opmerkelijk!

Over het geheel genomen krijgt men bij het lezen van het energie- en klimaatbeleidsdeel van het programma de indruk dat dit deel zo geformuleerd moet worden dat de Groenen er rekening mee kunnen houden. Afgezien van de eis om onderzoek naar kernenergietechnologieën van de vierde of vijfde generatie mogelijk te maken, is er geen programmatische verklaring die tot problemen met de Groenen zou leiden.

Opmerkelijk is dat de herinbedrijfstelling van de bestaande kerncentrales ontbreekt in de aangenomen versie van het programma. Dat zou het breekpunt voor de Groenen zijn geweest. Maar iedereen wist hoe dan ook dat de belofte om de bestaande kerncentrales terug te brengen van de partij waarvan de vertegenwoordigers in de regeringen van Sleeswijk-Holstein, Beieren en Baden-Württemberg hielpen bij de sloop zo snel mogelijk waardeloos was.

Het is dus begrijpelijk dat dezelfde overmoed van de Groenen dat Duitsland de wereld moet redden op het gebied van klimaatbeleid wordt weerspiegeld in het CDU-programma: “Duitsland heeft één procent van de wereldbevolking, 2% van het CO2-probleem (fout beste CDU, er zijn er maar 1,5%!, d. Maar wij willen 20% bijdragen aan de oplossing… Duitsland moet de leidende markt voor waterstoftechnologieën worden.” Dat is raar: Duitsland kan soms niet eens zijn eigen elektriciteitsvoorziening garanderen en is voor wel 20% afhankelijk van de import van elektriciteit, maar naast de elektrificatie van transport en warmte

De uitbreiding van de grensoverschrijdende handel in elektriciteit zou daarbij moeten helpen. Waarschijnlijk heeft niet iedereen in de CDU/CSU-leiding gemerkt dat de Noorse minister van Energie en de Zweedse minister van Energie ons zojuist hebben gedreigd de banden met Duitsland te verbreken, omdat we in tijden van schaarste ook een extreme druk leggen op hun elektriciteitsprijssysteem door middel van dure elektriciteitshandel.

Zo ziet het energiebeleidsprogramma van de CDU/CSU eruit. Je kunt je goed voorstellen hoe het zwart-rode of zwart-groene overheidsprogramma eruit zal zien. We zullen zien dat de schuldenrem wordt opgeheven omdat het Duitse Fonds van de Groenen en de SPD gevuld willen worden. Bijvoorbeeld de eis van de Groenen dat de staat de netwerkkosten van de transmissienetwerken voor zijn rekening neemt.


Dat is gemakkelijk 38 miljard euro per jaar, of 150 miljard euro tijdens de verkiezingsperiode. Op hetzelfde pad waarbij de netwerkkosten door de belastingbetaler worden gedragen, zijn de SPD en de CDU hoe dan ook bezig om, in plaats van het mislukte energiebeleid gebaseerd op fluctuerende, niet-concurrerende hernieuwbare energiebronnen, dat tot uiting komt in de enorm stijgende netwerkkosten, te problematiseren, dit eindelijk te corrigeren. als je ervan uitgaat dat de belastingbetalers aansprakelijk zijn voor nieuwe miljarden aan schulden.

Er zijn zeker ook goede benaderingen in bijvoorbeeld het programma van de Unie voor het belastingbeleid; Maar als het om het energie- en klimaatbeleid ging, was het duidelijke motto: besluit niets dat de voortzetting van het groene beleid van bondskanselier Merz in de weg zou kunnen staan.

***