Van een onzer correspondenten.

Het transitieteam van Trump bereidt terugtrekking van de VS uit het klimaatakkoord van Parijs voor, schrijft The New York Times op basis van anonieme bronnen die bij de gesprekken betrokken zijn, zo schrijft de NOS. Ook zou hij het aantal natuurmonumenten in het land drastisch willen verkleinen, om zo meer olie- en gasboringen mogelijk te maken.

Het wegvallen van zo’n grote speler zou volgens de dynamiek van het klimaatalarmisme moeten leiden tot nog meer klimaatinspanningen van de overgebleven landen.


De Verenigde Staten traden in 2015, toen Barack Obama nog president was, toe tot het klimaatakkoord. In 2017 trok Trump de VS terug uit het verdrag, maar nadat Biden hem opvolgde kon de VS direct weer aanschuiven.

Dat kon toen gemakkelijk, omdat landen binnen drie jaar na toetreding niet direct uit het klimaatakkoord konden stappen. Dat was vastgelegd om zo’n terugtrekking te voorkomen. Nu kan een terugtrekking van de VS mogelijk wel grote gevolgen hebben, omdat die wachttijd bijna tien jaar na het akkoord niet meer geldt.

De vraag is wat dit gaat betekenen voor andere landen die nog wel willen vasthouden aan ‘Parijs’. Het wegvallen van zo’n grote speler zou volgens de dynamiek van het institutionele klimaatalarmisme moeten leiden tot nog meer klimaatinspanningen van de overgebleven landen. Doelen moeten immers worden gehaald, de planeet redt het anders niet. Ook Nederland zou dan met Sophie Hermans (VVD) voorop, bovenop de al sterk bekritiseerde extra bijdragen die Nederland zou moeten ophoesten om al de reguliere doelen te halen, nog weer extra moeten bij plussen om het Amerika van Trump te compenseren.

Kunnen landen dat niet opbrengen, we zien in veel landen een forse verschuiving naar het klimaatrealisme, dan zijn de akkoorden van Parijs een dode letter gebleken en is de resterende klimaatangst, gesubsidieerd of niet, iets voor de psychiater.

***