Door Jules de Waart.

Met deze quote begint een bijdrage van Suzanne Kröger, lid van de Tweede Kamer voor de fractie Groen Links/ PvdA aan LinkedIn. Het is een inleiding op een aantal schriftelijke vragen die ze stelt aan de minister van Klimaat en Groene Groei. De quote bevat niets nieuw.

{Tien)duizenden wetenschappers hebben het al gezegd in boeken, artikelen, Declaraties en Open Brieven. Maar in de Nederlandse politiek is het een ongebruikelijk geluid. Het getuigt van durf om het te zeggen, de inquisitie staat klaar.

De quote is niet de mening van Suzanne Kröger zelf maar van de staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat, Chris Jansen, tijdens een werkoverleg met de Tweede Kamer.

Heeft de staatssecretaris de recente wetenschappelijke discussies gevolgd en vindt hij dat hij niet langer kon zwijgen? Of is het een proefballonnetje van het kabinet als inleiding op het tijdperk Trump? In beide gevallen is de opmerking relevant en m.i. ook juist.

Maar zulke opmerkingen worden in de huidige politiek fel bestreden.. Suzanne Kröger springt op de haverkist en vuurt een aantal vragen af op de minister van Klimaat en Groene Groei. “Is zij het met de minister/staatssecretaris eens? Waar blijft de eenheid van kabinetsbeleid? Welke acties tegen complottheorieen en deinformatie wil de minister ondernemen ” De meeste vragen hebben een politieke insteek en doel. De regering uit elkaar spelen, het kabinet in verlegenheid brengen. Ook dit is de taak van de oppositie.


Toch zijn er een aantal aspecten die me niet lekker zitten. Die zijn vooral van algemeen wetenschappelijke aard. Suzanne Kröger zet de staatssecretaris neer als een klimaatontkenner, een lid van de twijfelbrigade. Ze vergeet dat twijfel een hoeksteen van de wetenschap is. Zonder twijfel is er geen vooruitgang. En je bent nog geen klimaatontkenner als je kritisch staat t.o.v. een tot nu toe onbewezen beleidsparadigma; ook al wordt dat nog zo breed gedragen.

En je kunt best de opwarming van de aarde accepteren zonder dat je meteen de oorzaak ervan legt bij de concentraties van broeikasgassen. Er zijn immers vele deskundigen die de rol van CO2 bij de opwarming van de aarde ontkennen, zoals onlangs nog John Clauser, winnaar van de Nobel-prijs voor natuurkunde in 2022. Steven Koonin, een andere hoogleraar natuurkunde en ooit onderminister in de regering Obama, stelt in zijn boek “Settled?” de invloed van CO2 op de wereldtemperatuur op ongeveer 7 %.

Volgens de VN zijn sinds de jaren 1800 menselijke activiteiten de belangrijkste oorzaak van klimaatverandering , voornamelijk door de verbranding van fossiele brandstoffen als steenkool, olie en gas. De VN gaat zelfs zo ver om elke klimaatverandering te definieren als “verandering van het klimaat die direct of indirect kan worden toegeschreven aan menselijke activiteiten die de samenstelling van de atmosfeer wijzigen”. De veranderingen worden niet gekwantificeerd. Op die manier kun je alles als antropogene klimaatsverandering zien. De VN doet dat ook Velen volgen.

Onder het hoofdstuk De feiten over klimaat en energie zegt de VN :”Uit onderzoek uit 2021 bleek dat er in door vakgenoten beoordeelde wetenschappelijke literatuur een consensus van meer dan 99% bestaat over de door de mens veroorzaakte klimaatverandering. De mate van zekerheid is vergelijkbaar met die van de evolutie theorie”. Het betrokken artikel van 2021 is van Lynas, Houlton en Perry en verscheen in de Environmental Research Letters, Vol.16, Nr.11. Ik raad u aan dit artikel op te zoeken via Google Scholar, snel en kosteloos. Er staat iets totaal anders!

De auteurs van de VN hebben alleen maar de titel van het artikel gelezen: ”Meer dan 99% consensus over de door de mens veroorzaakte klimaatverandering in door vakgenoten beoordeelde wetenschappelijke literatuur”. Maar het artikel zelf geeft aan dat van de 3000 onderzochte artikelen er maar 19 (!) akkoord gingen met het criterium “Stelt expliciet dat mensen de voornaamste oorzaak zijn van de recente opwarming op aarde”.

De consensus met de IPCC-opvatting is dus niet 99% maar ongeveer 0,5% ! De resterende 99% komt neer op de opvatting dat mensen enige, maar niet de voornaamste, invloed op het klimaat hebben.


Maar dat laatste is een open deur, zelfs een verstokt klimaat scepticus gelooft daar wel in. Maar het gaat om de vraag “hoe belangrijk is die menselijke invloed?”. En die menselijke invloed is weer veel diverser dan alleen de uitstoot van broeikasgassen.

In mijn boek “Geloof niet alles. Klimaatverandering in wetenschap, politiek en media” spreek ik van een Moord in de Orient Expres. Twaalf verdachten allemaal schuldig. Menselijke invloed was van 1850 tot 2020 ongeveer 60%. Broeikasgassen zijn met 20% maar één van de hoofdoorzaken. De invloed van CO2 wordt, geheel in overeenstemming met Koonin, geschat op 6 tot 12 %.

En geloof het of niet. De invloed van de mens op extreem weer wordt schromelijk overdreven en er is nog lang geen consensus over. Ook niet binnen het IPCC.

Twee iconen van de alarmistische wetenschap Gavin Schmidt (oud-directeur NASA) en Zeke Hausfather van Berkeley Earth schreven er in de New York Times van 14/11/2024 een gezamenlijk stuk over. De titel is al veelzeggend:

“We Study Climate Change. We can’t explain what we are seeing”.

Voor mensen die hun hele werkzame leven en briljante carrieres hebben gegeven aan de verdediging van de alarmistische klimaatwetenschap en de standpunten van het IPCC moet dit een hele stap zijn geweest.

“We kunnen de hoge temperaturen niet verklaren en “remain far from a consensus” schrijven ze.”

Ze constateren dat er een gat bestaat tussen wat publiek en politiek wil horen en de antwoorden van de wetenschap. De klimaatwetenschap staat dus echt nog steeds in de kinderschoenen en is nog steeds zeer onzeker. Het gaat niet aan dat de politiek de klimaatwetenschap als “af” (settled) verklaart en alle scepsis wegwuift.

En ten slotte: wat bedoelt Kroger met haar laatste vraag aan de minister:

“Gaat u actie ondernemen om complottheorieen en desinformatie over klimaatverandering tegen te gaan?”

Jules de Waart.

Moet iedereen die een andere geluid wil laten horen, of dat nu een staatssecretaris van nu is, of een oud-collega uit de Tweede Kamer zoals ik, of een Nobelprijswinnaar als John Clauser of de bijna 2000 ondertekenaars van de Clintel Declaratie gewoon verder hun mond houden?

Dus Suzanne Kroger, pak die staatssecretaris maar aan, ook al heeft hij inhoudelijk gelijk. Politiek is politiek. Maar noem hem geen klimaatontkenner, spreek niet te makkelijk over “feiten” en kom eens uit je IPCC bubbel.

Lees eens iets anders. Bij voorbeeld Koonin’s boek of een Clintel publicatie. Wil je ook nog wat politiek er bij lees dan mijn boek. En vooral, hou je verre van censuur.

***

Over de auteur

Jules de Waart (1942) groeide op in Amsterdam en studeerde in de jaren zestig fysische geografie met klimatologie als bijvak. In 1971 promoveerde hij op een fysisch geografisch/geologisch proefschrift over de landschapsontwikkeling van Zuid-Frankrijk in de laatste 60 miljoen jaar.

Hij werkte een aantal jaren als exploratiegeoloog in Uganda en Congo, keerde naar Nederland terug en werd ambtenaar op het Ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne. Hij werd politiek actief, bestuurslid van MilieuDefensie, lid van de PvdA, lid van het PvdA-bestuur, en zat voor die partij een aantal jaren in de Provinciale Staten van Noord-Holland en van 1981 tot 1986 in de Tweede Kamer. Hij was o.a. woordvoerder voor milieu en voor ontwikkelingssamenwerking.

‘Geloof niet alles …’ is hier te bestellen.

***