Feit is dat er helemaal geen Russische invasie was.
24-11-2024
Hoe leugens feiten worden en de wereld eindigt
Eindeloze herhaling door hoerenmedia en achteloze media veranderen leugens in waarheid
Welke media je ook leest, je leest dat “Rusland Oekraïne is binnengevallen.” De leugen is niet beperkt tot de officiële narratief-beheerders, zoals de NY Times, Washington Post, Reuters, AP, Bloomberg, CNN, Wikipedia, NPR, ABC, CBS, NBC, BBC, Telegraph, Guardian. Het verschijnt ook in alternatieve media, zoals de Epoch Times en Breitbart. Sterker nog, de leugen wordt bijna overal als feit herhaald, in de huizen van het Congres, het Britse parlement, Wall Street, Europese media en regeringen.
Feit is dat er helemaal geen Russische invasie was. Russische troepen trokken Donbas binnen op verzoek van de twee onafhankelijke afscheidingsrepublieken die hulp zochten tegen het door de VS getrainde en uitgeruste Oekraïense leger en de neonazimilities die op het punt stonden Donetsk en Luhansk binnen te vallen. De twee onafhankelijke republieken vroegen Rusland in 2014 om hen samen met de Krim aan Rusland terug te geven, maar Poetin weigerde de republieken en nam alleen de Krim omdat daar de Russische Zwarte Zeevloot ligt. In plaats daarvan zette Poetin in op het Minsk-akkoord, waardoor Donbas deel bleef uitmaken van Oekraïne, schrijft Paul Craig Roberts.
De uitvoerders van het Minsk-akkoord, Duitsland en Frankrijk, gaven later toe dat het Minsk-akkoord werd gebruikt om Poetin te misleiden terwijl Washington een Oekraïens leger creëerde om de onafhankelijke republieken te veroveren en Poetin in politieke moeilijkheden te brengen omdat hij de Russen niet verdedigde tegen degenen wiens voorouders voor Nazi-Duitsland vochten tegen de Sovjet-Unie. Met andere woorden, het was een plan om Poetin in diskrediet te brengen voor zijn misdaad om af te wijken van de hegemonie van Washington.
De weigering van Poetin om Donbas terug te geven aan Rusland in overeenstemming met de overweldigende stem van de bevolking van Donbas onderwierp Donetsk en Luhansk aan acht jaar bombardementen en vele slachtoffers, terwijl Poetin vasthield aan het Minsk-akkoord. In februari 2022, toen Washington, de NAVO en de EU Rusland een wederzijds veiligheidsakkoord weigerden en de republieken Donetsk en Luhansk met een invasie werden bedreigd, werd Poetin gedwongen om op te treden om de Russische bevolking in het oosten en zuiden van Oekraïne te beschermen, die om politieke en administratieve redenen door de Sovjetleiders aan de Oekraïense provincie van de Sovjet-Unie was toegevoegd. Donbas en de Krim maakten eeuwenlang deel uit van Rusland, niet van Oekraïne. Poetin, een leider die het Russische vertrouwen na de ineenstorting van de Sovjet-Unie aan het herstellen was, kon niet aan de kant blijven staan terwijl het Russische volk werd afgeslacht door een door de Amerikanen geleverd Oekraïens leger.
Poetins visie op zijn interventie was zeer beperkt. Het had helemaal niets te maken met het veroveren van Oekraïne. Zijn publiekelijk aangekondigde “Speciale militaire operatie” had alleen te maken met het verdrijven van Oekraïense troepen uit Donbas. Poetin deed geen enkele poging om Oekraïne te veroveren.
Destijds zei ik dat zijn beperkte aanpak, met name zijn intentie om zowel Russische slachtoffers als slachtoffers onder de Oekraïense bevolking te minimaliseren, de Oekraïense marionettenregering in staat zou stellen om de oorlog voort te zetten ondanks Russische successen in het zuiveren van Donbas van Oekraïense troepen.
Mijn voorspelling, en niet die van Poetin, bleek juist te zijn. Zoals ik al zei, door Kievs vermogen om de oorlog voort te zetten niet te belemmeren, heeft Poetin een langdurige oorlog mogelijk gemaakt, die nu drie jaar duurt en waarin Washington het Westen tot het uiterste heeft weten te betrekken. Het meest recente voorbeeld is het groene licht van het Biden-regime voor raketten die door VS- en NAVO-personeel op Moeder Rusland worden afgevuurd.
De recente Amerikaanse raketaanvallen op Rusland overschreden een rode lijn die Poetin uiteindelijk niet bereid was te negeren in zijn belang om een grotere oorlog te voorkomen. In tegenstelling tot het Westen wil Poetin geen oorlog. Hij wilde het conflict in Oekraïne niet. Washington heeft het hem opgedrongen. Hij kan niet aan de kant blijven staan terwijl een door Washington opgericht leger Russen afslacht.
Poetins reactie op de raketaanvallen, die zijn waarschuwing negeerden, was terughoudend. Hij demonstreerde alleen met een hypersonische raket met een snelheid van mach 10 het lot van het Westen als de aanval van het Westen op Rusland doorgaat.
De vraag is of het Westen de waarschuwing heeft gehoord. Poetins verleden van het negeren van provocaties om te voorkomen dat de oorlog zich uitbreidt, heeft in het Westen de indruk gewekt dat Poetins waarschuwingen niets betekenen omdat “Poetin nooit iets doet.” Deze conclusie is gevaarlijk onjuist. Er wordt voorbijgegaan aan het feit dat Poetin, een humanist, provocaties negeert om te voorkomen dat de oorlog zich uitbreidt, wat een verschrikkelijke impact heeft op onschuldige burgers en hun hoop, en, indien nucleair, op het leven op aarde. De conclusie van het Westen negeert ook dat provocaties te ernstig kunnen worden voor Poetin om te negeren. Ik denk dat dat punt is bereikt.
Als het onverantwoordelijke Amerikaanse establishment, misleid door zijn overmoed en geloof in zijn onoverwinnelijkheid, Rusland blijft provoceren, zal Poetin geen ruimte meer hebben om terug te deinzen. Op dat moment kan de agressie van de westerse wereld een onbedoeld gevolg hebben.
Het probleem is dat de Westerse leiders te veel verdwaald zijn in hun valse narratieven om de realiteit te begrijpen. Het is niet allemaal hun schuld, want Poetin moedigde hun provocaties aan door zich niet tegen hen te verzetten. Maar de agressie ligt bij het Westen, niet bij Rusland. En Rusland is zo ver geduwd als veilig is om te duwen.
Als het duwen niet stopt, vergaat de wereld.
0 reacties :
Een reactie posten