Klimaatalarmisme leidt aandacht af van echte catastrofe

 In werkelijkheid is er geen bewijs dat wij mensen orkanen hebben verergerd of de frequentie ervan hebben verhoogd. 

27-10-2024

Klimaatalarmisme leidt aandacht af van echte catastrofe

Door Vijay Jayaraj

Voordat de orkaan Milton in Florida aan land kwam, koppelden de media ‘een historische’ storm aan de klimaatverandering en waarschuwden ze voor nog grotere rampen in de toekomst. Ondanks al het lawaai werd orkaan Milton gedegradeerd tot een storm van categorie 3, wat voor de meesten al erg genoeg, zo niet apocalyptisch was.

Toch zal de media-agitatie over een klimaatcrisis niet stoppen. Dit alarmisme wordt gevoed door de emotionele intensiteit waarmee mensen op natuurrampen reageren.

Maar deze hysterie is meer dan alleen maar hinderlijk; het is wetenschappelijk onnauwkeurig en schadelijk. Het misbruik van orkanen als politieke strijdkreet vergroot de angst in een tijd waarin verstandige voorbereiding noodzakelijk is; het geeft een verkeerde voorstelling van zaken over de huidige stand van de wetenschap op het gebied van orkanen en klimaatverandering; het politiseert wat een apolitieke focus op rampenrespons en paraatheid zou moeten zijn.

De onmiddellijke dreiging die uitgaat van een orkaan hangt in de eerste plaats af van de huidige kracht, omvang en het traject ervan – en niet van klimaattrends op de lange termijn, ongeacht de oorzaak ervan. Noch de frequentie van orkanen wereldwijd, noch het aantal orkanen dat aan land komt in de Verenigde Staten is significant toegenomen.

De ‘US Hurricane Strikes by Decade’-gegevens van de National Oceanic and Atmospheric Administration, die teruggaan tot 1851, laten geen significante trend zien in het aantal orkanen in de Verenigde Staten, noch in het aantal grote orkanen (categorie 3-5) tussen 1900 en 2023.

Van 2006 tot 2017 kenden de Verenigde Staten een ongekende ‘orkaandroogte’, waarbij twaalf jaar lang geen enkele storm van categorie 3 of hoger aan land kwam. Dit gebeurde ondanks voorspellingen van sommigen dat klimaatverandering zou leiden tot frequentere en intensere orkanen.

Het IPCC merkte in zijn meest recente statusrapport op dat er slechts ‘ weinig vertrouwen ’ bestaat in langetermijntrends (van meerdere decennia tot honderdjarigen) in de frequentie van alle categorieën tropische cyclonen, wat erop wijst dat er een minimaal verband bestaat tussen de opwarming van de 21e eeuw en de frequentie van orkaan.

Een andere belangrijke indicator die weinig aandacht krijgt in het publieke debat is Accumulated Cyclone Energy (ACE), die rekening houdt met het aantal, de kracht en de duur van alle tropische cyclonen in een seizoen. De mondiale ACE heeft de afgelopen vijftig jaar geen stijgende trend laten zien. De intensiteit van de zware stormen ligt de afgelopen jaren veeleer aanzienlijk lager dan de intensiteit in de periode 1984-1998.

In werkelijkheid is er geen bewijs dat wij mensen orkanen hebben verergerd of de frequentie ervan hebben verhoogd. Bovendien bestonden orkanen al lang voordat de moderne opwarming begon, onder invloed van natuurlijke cycli zoals El Niño en La Niña.

De impact van orkanen wordt nu door meer mensen gevoeld dankzij de ontwikkeling van kustgebieden. In 1900 woonden er bijvoorbeeld minder dan 130.000 mensen in Tampa Bay. In 1950 was dit aantal gestegen tot 300.000; vandaag de dag wonen er ruim 3 miljoen mensen .

Het is dus duidelijk dat de financiële verliezen zullen toenemen naarmate meer infrastructuur in gevaar komt . Verbeterde bouwvoorschriften, voorspellingen en evacuatieprocedures hebben orkanen echter minder dodelijk gemaakt in de ontwikkelde landen.

Als bemiddelaars van informatie hebben de media en overheden een grote verantwoordelijkheid om orkanen eerlijk te melden en deze niet te gebruiken als een kans om ongegronde angst aan te wakkeren.

Bovendien dragen de misplaatste prioriteiten van de fictieve klimaatcrisis bij aan een verkeerde toewijzing van middelen en allerlei soorten wangedrag, waaronder een gebrek aan voorbereiding op echte noodsituaties.

Vragen over de toereikendheid van de financiering voor de reactie van de Federal Emergency Management Agency op de orkaan Helene onderstrepen het gevaarlijke karakter van het afleiden van de aandacht van de dringende behoeften van mensen in nood.

***

Vijay Jayaraj  is wetenschaps- en onderzoeksmedewerker bij de  CO ₂  Coalition , Arlington, Virginia. Hij heeft een MS in milieuwetenschappen van de Universiteit van East Anglia en een postdoctorale graad in energiemanagement van de Robert Gordon University, beide in Groot-Brittannië, en een bachelor in techniek van de Anna University, India.

***

Bron hier.

***