De Duitse Energiewende loopt ten einde omdat deze onbetaalbaar wordt en de industrie het land uit jaagt. De ontmanteling van de onrendabele wind- en zonne-energiesystemen kost veel geld. Duitsland moet door een diep dal gaan om er weer bovenop te komen. 

Door prof. dr. Ing. Hans-Günter Appel  (Perswoordvoerder NAEB eV Elektriciteit Consumentenbescherming)

De twijfels over de energietransitie nemen toe. In tegenstelling tot de beloften van groene politici blijft de prijs van elektriciteit stijgen. Elke nieuwe windgenerator en elk nieuw fotovoltaïsch systeem verhoogt de hoeveelheid ongebruikte elektriciteit als het weer gunstig is. De elektriciteit die duur betaald wordt op grond van de Wet op Hernieuwbare Energiebronnen (EEG), maar niet wordt gebruikt, moet vervolgens worden afgevoerd met bijbetaling. Het uitschakelen van nep-energiesystemen (wind- en zonne-energie) verlaagt de kosten slechts licht, omdat de exploitanten volgens de EEG een vergoeding ontvangen voor storingen.

Zonder deze subsidies is windenergie oneconomisch. Als er weinig wind en geen zon is, is er een gebrek aan elektriciteit. Dan dreigt het netwerk in te storten. Om dit te voorkomen worden grote industriële elektriciteitsverbruikers uitgeschakeld. Hiervoor worden jaarlijks miljarden aan compensatie betaald. 

Verliezen op de export, dure import

Als er sterke wind en zonneschijn is, exporteert Duitsland nep-energie tegen lage en steeds negatievere prijzen. In tijden van schaarste (Dunkelflaute en grote vraag) moet echter tot 15 procent van de elektriciteitsbehoefte tegen hoge kosten worden geïmporteerd. Het valt nog te bezien of onze buren zelfs in kritieke wintertijden, wanneer zij zelf veel elektriciteit nodig hebben, in onze behoeften zullen kunnen voorzien. De stroomvoorziening wordt steeds onzekerder. Zeker is echter dat elektriciteit steeds duurder wordt.

Een afbeelding met tekst, screenshot, diagram, serie. Automatisch gegenereerde beschrijving

Deze kritische en dure stroomvoorziening wordt door steeds meer burgers onderkend. Ze stemmen op de AfD omdat deze de enige partij is die een einde wil maken aan de door de staat opgelegde Energiewende. Hoge en onvoorspelbare energiekosten verhinderen investeringen, leiden tot bedrijfssluitingen of migratie naar landen met lage en stabiele energiekosten. Het resultaat is een groeiend banenverlies en meer steun voor de AfD.

De aandelenmarkt beoordeelt deze ontwikkeling ook met dalende koersen voor wind- en zonne-energiebedrijven. Binnenkort mogen we het einde van de energietransitie verwachten. Dan zijn er twee doelen. Conventionele energiecentrales moeten worden gereactiveerd, nieuwe moeten worden gebouwd en de beschikbaarheid van steenkool, aardgas en olie moet worden veiliggesteld. En de nep-energiesystemen moeten worden ontmanteld, gerecycled of weggegooid. Dit zal duur zijn voor de profiteurs en de belastingbetalers.

Welke kosten moeten worden gedragen?

Geïnstalleerd nominaal vermogen          Gemiddeld jaarlijks vermogen        Investering per MW

62.376 MW wind op land,                               20% geïnstalleerd. Prestatie                   1.000.000 euro

8.926 MW offshore windenergie,                  waarvan 40% geïnstalleerd. Prestatie   4.000.000 euro

92.087 MW fotovoltaïsche zonne-energie,  10% van geïnstalleerd. Prestatie              500.000 euro


Volgens deze afgeronde cijfers werd tot juni 2024 ruim 62 miljard euro uitgegeven aan de bouw van windgeneratoren op land, ongeveer 36 miljard euro aan offshore-systemen en 46 miljard euro aan fotovoltaïsche zonne-energie. In totaal ruim 140 miljard euro.

Het gemiddelde jaarlijkse vermogen van alle systemen bedraagt ​​25.000 MW. Dezelfde output wordt geleverd door 25 grote conventionele energiecentrales die voor zo’n 25 miljard euro gebouwd kunnen worden.

Als we ervan uitgaan dat de helft van de nep-systemen is afgeschreven, blijft er een verlies van 70 miljard over dat de kredietverstrekkers moeten dragen. Naast particuliere investeerders zijn dit onder meer grote energiebedrijven en banken die tot 10% van hun balanstotaal hebben gebruikt om nep-energiesystemen te financieren.

Het blijft onduidelijk of de verliezen kunnen worden teruggedrongen als nepstroom op een economische manier, zij het in beperkte mate, in het net kan worden ingevoed. Hoe dan ook zullen degenen die profiteren van de energietransitie aanzienlijke verliezen lijden.  

De ontmanteling zal worden doorberekend aan de belastingbetaler

Maar er is nog een grote kostenpost. De windgeneratoren op land moeten inclusief de fundering worden gedemonteerd. De exploitanten waren verplicht hiervoor reserves aan te leggen. Over de kosten bestaan ​​verschillende berekeningen. De helft van de investeringskosten is aannemelijk. Voor windturbines op land is dat ruim 30 miljard euro. De exploitanten van de systemen zullen vrijwel zeker op tijd het faillissement aanvragen om deze kosten te vermijden.

De ontmantelingskosten komen terecht bij de belastingbetaler. De grondeigenaar blijft zitten met de fundering van gewapend beton, waarvan de verwijdering en het gebruik grote problemen veroorzaken. Het grootste deel van de fundering zal waarschijnlijk op zijn plaats blijven.

De volledige ontmanteling van de offshore-systemen zal zeer complex zijn. Het opblazen van deze enorme windturbines is waarschijnlijk de goedkoopste oplossing om obstakels voor de scheepvaart weg te nemen. Grote waarden belanden dan voor altijd op de bodem van de zee. De vele duizenden tonnen koper uit de gelijkstroomleidingen op land zullen waarschijnlijk weer van de zeebodem worden gehaald.

Verliezen opvangen door vrijgekomen subsidies

De afschrijvings- en demontagekosten bedragen aan het einde van de energietransitie ruim 100 miljard euro. Dat lijkt veel. Maar volgens herhaalde verklaringen van bondskanselier Scholz wordt de energietransitie momenteel met ruim 100 miljard euro per jaar gesubsidieerd.

Als de verliezen na het einde van de energietransitie worden opgevangen met deze subsidies die vervolgens vrijkomen, kan het faillissement van bedrijven en banken worden voorkomen. Uiterlijk na twee jaar zou de elektriciteitsvoorziening zonder politieke beperkingen in de markt worden geïntegreerd.

Dan dalen de elektriciteitsprijzen tot minder dan de helft en nemen de voorzieningszekerheid en de voorspelbaarheid van de stroomvoorziening toe. De dure aanleg van elektriciteitsleidingen voor nepstroom in heel Duitsland is niet langer nodig. Elektriciteit wordt weer kosteneffectief dichtbij de consument opgewekt. Vele duizenden pagina’s aan wet- en regelgeving op het gebied van de energietransitie zoals de EEG, de Warmtewet (GEG), de Energiebesparingswet, de Wet Energiesector (EnWG), etc., etc. worden overbodig. De buitensporige en kostbare bureaucratie in de energiesector is voorbij. Elke burger kan weer vrij beslissen hoe hij verwarmt en welke energie hij gebruikt.

Hoe lang zullen de profiteurs het volhouden?


Het einde van de energietransitie zal zeker getorpedeerd worden door de profiteurs. Zij zijn goed aangesloten en hebben hiervoor honderden miljoenen euro’s beschikbaar. Sommigen zijn ook lid van de Bondsdag. Het zal spannend zijn om te zien of de energietransitie kan worden beëindigd voordat de nationale welvart van Duitsland grotendeels wordt vernietigd en het land in het niets verzinkt. Het is nog steeds tijd om terug te keren. Maar de klok tikt door.

***

Bron hier.

***