Van een onzer correspondenten.

Big tech-bedrijven nemen bij de vraag naar energie steeds meer de plaats in van de zware industrie en met AI neemt de honger naar energie alleen maar verder toe. Kerncentrales worden gezien als de enige mogelijkheid om CO2-neutraal te worden.

De grote Amerikaanse technologiebedrijven hebben een probleem. 4-5 jaar geleden hebben de meesten beloftes gedaan over hun CO2-uitstoot die naar netto nul moet in 2030 of 2040. Maar wat ze destijds zwaar hebben onderschat, is hoeveel energie kunstmatige intelligentie verbruikt.

Als de kernenergietegenstanders voet bij stuk houden dan is de kans reëel dat technologiebedrijven hun heil elders zoeken voor hun datacentra, omdat het anders te duur wordt.

Energiebesparing, windmolens en zonnepanelen vormen ongetwijfeld een deel van de oplossing, maar het is niet genoeg om de energiehonger van AI te stillen. Jack Raines van de nieuwssite Sherwood denkt dat Big tech-bedrijven daarom miljarden willen investeren in kernenergie.

Om de ernst van de situatie aan te geven. Google schrijft bijvoorbeeld in zijn laatste duurzaamheidsrapport het volgende:

‘In 2023 zijn onze emissies van broeikasgassen uitgekomen op 14,3 miljoen tCO2e, wat neerkomt op een stijging van 13% op jaarbasis en een stijging van 48% tegenover het basisjaar 2019. Dat was vooral het gevolg van het grotere energieverbruik van datacentra en uitstoot in de aanbodketen. Het is evident dat hoe meer AI een rol gaat spelen in onze producten, des te groter wordt de uitdaging om de uitstoot te verkleinen.’

President Brad Smith van Microsoft komt met woorden van gelijke strekking in een interview met Bloomberg. Volgens Smith moet Microsoft zeer snel vooruitgang boeken op het gebied van CO2-arme halfgeleiders en groene staal en beton voor datacentra en infrastructuur. Met betrekking tot AI zegt hij:

‘In 2020 hebben we ons zogenoemde koolstofmanifest gepresenteerd. Maar dat was vóór de explosie van AI. In veel opzichten is de maan daardoor vijf keer zo ver weg komen te staan van de aarde.’

Microsoft en grootaandeelhouder Bill Gates hebben al lang geleden ingezien dat CO2-neutraliteit niet te halen is zonder kernenergie. Gates is bijvoorbeeld mede-eigenaar van het in 2006 opgezette TerraPower, een bedrijf gespecialiseerd in de ontwikkeling van moderne kernreactoren. Een eerste project is net gestart: de bouw van een zogenoemde SME – een small modular reactor – in Kemmerer/Wyoming.

Microsoft heeft net een deal gesloten met Constellation Energy om een oude centrale nieuw leven in te blazen. Het gaat om Three Mile Island in Pennsylvania dat in 2019 gesloten werd om economische redenen, maar berucht werd vanwege een van de ernstigste kernongelukken uit de Amerikaanse geschiedenis in 1979. Microsoft heeft een overeenkomst gesloten voor 20 jaar, waarmee het de beschikking krijgt over 835 Megawatt voor zijn AI-datacentra. De kerncentrale krijgt ook een andere naam: het Crane Clean Energy Center.

Amazon wil niet achterblijven en heeft 6 maanden geleden een overeenkomst van 650 miljoen dollar gesloten met Talen Energy dat kernenergie gaat leveren aan een AWS-datacentrum.

Minder CO2-uitstoot dan met windmolens.


De logica achter dit soort overeenkomsten is duidelijk. Kernenergie is als het op de CO2-uitstoot aankomt de schoonste energiebron die er bestaat. Volgens Raines komt een kerncentrale – inclusief wat er gebeurt in de aanbodketen – uit op een uitstoot van slechts 6 ton CO2 uit per Gigawatt, terwijl dat bij windenergie 11 ton is en zonne-energie 53 ton. Om nog maar niet te spreken van bijvoorbeeld gas dat een uitstoot oplevert van 440 ton of kolen met 970 ton. Daar staat tegenover dat kerncentrales een slechte naam hebben vanwege Fukushima en Tsjernobyl. Een ongeluk kan nooit voor 100% worden uitgesloten. Verder wijzen tegenstanders op het probleem van de hoge kosten van nieuwe kerncentrales en het radioactief kernafval waarvoor geen eindoplossing bestaat.

Voorstanders brengen daar van hun kant weer tegenin dat afval tijdelijk opslaan in speciale gebouwen geen enkel gevaar oplevert. Die gebouwen nemen bovendien nauwelijks ruimte in beslag. Verder zijn ongelukken met kerncentrales op één hand te tellen. Fukushima, Tsjernobyl en bijvoorbeeld het ongeluk in Three Mile Island zijn hoge uitzonderingen.

Raines ziet hier een dilemma voor de politiek. Wat is belangrijker? De weerstand tegen kernenergie, of de wens om mee te doen aan de AI-revolutie met CO2-neutrale datacentra?

***

Bron hier.

***