Door Guus Berkhout.

Als je erin duikt en met slachtoffers praat, val je van je stoel van ongeloof. Na het beruchte toeslagenschandaal van de Belastingdienst hebben we nu de WIA-crisis van het UWV erbij gekregen. En er zit meer aan te komen!

Rondpompcircus

De overheid heeft een razend ingewikkeld rondpompcircus van inkomensafhankelijke belastingen, premies, uitkeringen, toeslagen en (klimaat)subsidies opgetuigd dat tot een jungle van stroperige organisaties met onbegrijpelijke procedures heeft geleid. Er is niet meer achter te komen of iemand de superingewikkelde regels heeft overtreden uit onwetendheid of dat iemand de grote complexiteit heeft gebruikt om te frauderen. Bij het toeslagenschandaal komen bestuurders er niet meer uit. Het is een gouden verdienmodel geworden van dure adviesbureaus. Bij de WIA gaat het om verkeerd toegewezen ziektekostenuitkeringen. De omvang van de WIA-flater lijkt vele malen groter dan het toeslagenschandaal.

Werkelijke oorzaak

Zeker waar, zowel de Belastingdienst als het UWV zijn verantwoordelijk voor de ontstane chaos in de uitvoering. Immers, beide organisaties hebben een gênant zwak management dat geen enkel idee heeft wat er op hun werkvloer gebeurt. Echter, de primaire oorzaak moet toch écht bij de politiek worden gezocht. Politici hebben decennialang een dusdanig ingewikkelde regelgeving opgetuigd, dat uitvoering schier onmogelijk is geworden. Het innen en uitdelen van geld is ontaard in een ondoorzichtig doolhof aan onbegrijpelijke procedures en beslissingen, waarin fraude en onrecht welig tieren.

Wat er aan fraude en onrecht bekend is, blijkt slechts het topje van een gigantische ijsberg te zijn. Vandaar dat het ambtenarenapparaat drukdoende is om boven op dat doolhof weer een groot aantal controleorganen neer te zetten waarvoor wederom extra ambtenaren nodig zijn. Die maken weer fouten en dan komen daar weer commissies en consultants overheen die dat moeten gaan onderzoeken. Het gevolg is dat van elke geïnde €100 er maar €30 bij de doelgroep terecht komt. De rest (€70!) verdwijnt in de gebakkenluchtbanen van de peperdure ambtenarij en advieswereld.

Systeemoplossing

Nóg meer repareren, maken de complexiteit alleen maar groter. Met als gevolg nóg meer uitzichtloos leed. De op hol geslagen verzorgingsstaat moet dringend op de schop. Dat kan snel (zónder Brussel!) gerealiseerd worden door het absurde rondpompcircus van inkomensafhankelijke belastingen, premies, uitkeringen, toeslagen en (klimaat)subsidies met wortel en tak uit te roeien. Daarmee wordt ruim €200(!) miljard bespaard.

Met dat vrijgekomen bedrag kunnen we die carrousel vervangen door een vast en zeker startinkomen voor elke volwassen – in ons land wonende – Nederlandse staatsburger. Zó wordt zonder enige bureaucratie bestaanszekerheid gegarandeerd die géén fraude kent! Bij deze oplossing past naadloos een supersimpel belastingstelsel en een gloednieuw zzp-concept.

Guus Berkhout.

Vitalisering arbeidsmarkt

De grote winst van dit nationale totaalplan (‘Thorbecke 2.0’) is dat arbeid lonend wordt (startinkomen niét korten bij werken), de doorgeslagen bureaucratie op de werkvloer verdwijnt, het werkplezier in ons land weer terugkeert en omgeschoolde zij-instromers de vacatures gaan invullen. Een historisch gevolg is ook dat het huidige grote verschil tussen loonsom en nettoloon ongeveer wordt gehalveerd! Dat is een zegen voor werkgevers en werknemers.

Kabinet Schoof, laat zien wat je kan!

***

Guus Berkhout is auteur van het zojuist verschenen boek ‘Leven zónder asielchaos, regelziekte en klimaatangst’.

Te bestellen bij: office@clintel.org.

***

Bron hier.