De Oekraïne is een reusachtig concentratiekamp

 De Oekraïne is één groot concentratiekamp.

De Oekraïne is een reusachtig concentratiekamp

Geplaatst op 30 september 2024 door E.J. Bron

(Door: Tatjana Montjan – Vertaling: E.J. Bron)

Ook al is het in het Westen tegen dovemans oren gericht: in de Oekraïne zitten al jarenlang tienduizenden politieke gevangenen voor hun mening of hun verzet in de gevangenis. Honderden tegenstanders van het Maidan-regime werden vermoord. De Oekraïense advocate Tatjana Montjan herinnert aan hen en andere vergetenen.

Zelensky wil graag dat het Westen in volle omvang verplichtingen op zich neemt in de Oekraïne. Daarop zijn al zijn als “vredesplan” of “overwinningsplan” genoemde voorstellen gericht. Ze vooronderstellen dat het Westen met volledige inzet oorlog wil voeren tegen Rusland. Maar om de een of andere reden is het Westen niet bereid om voluit te gaan. Nog niet, want ik sluit niet uit dat de houding van Washington na de Amerikaanse verkiezingen zal veranderen.

Voor Zelensky echte is de situatie nu al kritiek. Het front brokkelt af, ook al kunnen we nog niet zeggen of en wanneer het in elkaar stort. Het motivatie verhogende effect van de Oekraïense intocht in de regio Koersk is ondertussen weggeëbd en Kiev heeft een nieuwe stoot motivatie nodig om de binnenlandse stabiliteit te handhaven. Wanneer de Oekraïense troepen in staat geweest zouden zijn om tot Koertsjatov op te rukken en de kerncentrale daar te bezetten, dan zou het effect op het moreel van langere duur geweest zijn. De Russische soldaten konden de opmars echter tegen de prijs van ongelooflijke inspanningen, hun moed en hun heldendom tegenhouden, zodat de voortzetting van de Oekraïense bezetting daar ondertussen nauwelijks nog zin heeft. Het pr-effect van het Koersk-avontuur is verspeeld, en het vasthouden van de posities daar verslindt nu alleen maar bronnen en maakt het front langer.

In de bezette districten van de regio Koersk hebben inmiddels oorlogsmisdaden plaatsgevonden, over de omvang waarvan men nog zal huiveren, zodra de landstreken weer bevrijd zijn. Alle veroverde dorpen werden door de Oekraïense troepen op brute wijze “gezuiverd”: mannen en jongeren van het mannelijke geslacht werden systematisch doodgeschoten, vrouwen en meisjes werden meegevoerd naar het gebied Sumy. De plaatselijke bevolking was op hetgeen er gebeurde volledig onvoorbereid.

Hoe precies de stemming van de bevolking van de Oekraïne nu is, valt op dit moment niet exact te zeggen. Er bestaan geen betrouwbare sociologische onderzoeken en zelfs als die er zouden zijn, dan zouden ze onder de omstandigheden van de totale hersenspoeling en intimidatie weinig waarde hebben. Er bestaat een groep absoluut koppige mensen, die een onderhandelde vrede nooit zullen accepteren, en al helemaal niet voor de prijs van gebiedsverliezen. Er bestaan gematigden, die de wereld bekijken door de bril van de realiteit en inzien dat Kiev niet meer de voor de vooruitgang aan het front noodzakelijke aantal troepen zal kunnen mobiliseren. Zelfs dan niet wanneer de mensenjagers in Kiev en in centraal Oekraïne, die tot nu toe bijna onberoerd zijn gebleven, op jacht gaan naar mannen of nog meer bruutheid bij de gedwongen rekruteringen aan de dag leggen. En natuurlijk zijn er ook diegenen, die het er van binnen mee eens dat de oostelijke regio´s samen met de Krim aan de Russische Federatie worden afgestaan, zodat er eindelijk vrede komt.

Om maar helemaal te zwijgen van het feit dat er in de Oekraïne pro-Russische stemmingen bestaan, mensen, die er alleen maar op wachten dat de wapens zwijgen, zodat ze het land kunnen verlaten. De vraag “Hoe is het in de Oekraïne?” heeft dus op dit moment geen zin. Net als overal bestaan ook hier zeer verschillende groeperingen met zeer verschillende meningen. Het is om objectieve redenen onmogelijk om voor al deze groepen percentages te berekenen.

Kiev zal natuurlijk alles doen om het einde uit te stellen. De mobilisatiecentra zullen 900.000 dagvaardingen voor de rekrutering versturen en hopen dat zoveel mogelijk mensen gevolg geven aan deze dagvaardingen. Ze zullen mannen op straat blijven opwachten en hen met geweld oppakken. Er zijn nog onaangetaste reserves, die het regime op een bepaald moment zal activeren.

Voor de Oekraïners is er geen ontsnappen mogelijk. Ik ken persoonlijk mensen, die geprobeerd hebben te vluchten, de grensrivier Tisza zwemmend over te steken of via bergpaden het land uitvluchten. Veel vluchtpogingen lukken, velen mislukken. Het aantal deserteurs in de Oekraïne wordt op 200.000 geschat. Waar men echter op dit moment niet op kan rekenen, is het actieve verzet van de Oekraïners. Hoe kunnen ze zich verzetten? Laten we ons in hun situatie verplaatsen: wat zou u persoonlijk kunnen doen? Hoe kunnen er onder de huidige omstandigheden verzetsstructuren gecreëerd worden?

De Oekraïne is één groot concentratiekamp. Alle gevangenissen, alle onderzoek gevangenissen zitten vol mensen die geprobeerd hebben kritiek te uiten of andersoortig verzet te bieden. Ze sterven in gevangenissen, langzaam en pijnlijk, maar zonder uitweg. Denkt er iemand aan hen?

Daarop zeggen veel mensen tegen mij dat er zelfs in de concentratiekampen van het Derde Rijk opstanden en pogingen om uit te breken hebben plaatsgevonden. Maar destijds was er geen sprake van zo´n soort totale controle over de mensen: mobiele telefoons, sociale netwerken, afluisterapparatuur, gemanipuleerde zoekmachines en hersenspoelende massamedia. Onder de huidige omstandigheden is het bijna onmogelijk verzet te organiseren. Alle verzetsmensen, die in de Oekraïne geprobeerd hebben iets te ondernemen, zitten al in voorarrest, werden vermoord of de dood ingedreven aan de frontlinie.

Het is technisch onmogelijk om actief tegen het regime op te treden. Men kan alleen maar alleen handelen, omdat zich in iedere groep een provocateur of verklikker bevindt, die je aan de SBU zal uitleveren. En alleen kun maar heel weinig doen. Je kunt hoogstens een auto van de gedwongen recruiters in brand steken. Helaas heeft de Russische Federatie zich er niet op tijd mee bezig gehouden om een pro-Russische ondergrondse in de Oekraïne te creëren.

De situatie van de politieke gevangenen is een nachtmerrie. Alle Oekraïense gevangenissen zitten vol met burgers, die geprobeerd hebben verzet tegen het regime te bieden, velen daarvan alleen maar verbaal: ze zitten in de gevangenis voor het verkondigen van hun mening. Het zijn er velen, het zijn tienduizenden. Sinds het jaar 2022 worden de echte zware criminele vrijgelaten als ze zich bereid verklaren naar het front te gaan, in de gevangenissen zijn overwegend politieke gevangenen overgebleven. Daaronder bevinden zich ook kennissen van mij. Ik kan uiteraard geen namen noemen. Ze worden er van beschuldigd in de sociale netwerken met “niet geïdentificeerde personen” in Rusland gecommuniceerd te hebben. We willen de autoriteiten niet het plezier doen om substantie aan de aanklacht te geven.

Voor de Oekraïners die onder het regime lijden, is er helaas geen andere hoop op vrijheid behalve een Russische overwinning op de slagvelden.

(Tatjana Montjan is een Oekraïense advocate, publiciste en blogster. Voor het begin van de Russische militaire interventie moest ze Kiev verlaten, nadat ze voor de VN over de toestanden in de Oekraïne had gesproken. Op dit moment woont ze in de Donbass, zet zich in voor humanitaire hulp en maakt videoblogs.)

Bron:
rt.de
Door: Tatjana Montjan

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)