De zondagse beschouwing van Jan van Friesland.

Het had maar een haartje gescheeld of de de Nederlandse Emissieautoriteit, die onze CO2-uitstoot in de gaten houdt, had ook de nationale controle over ‘stikstof’ tot werkgebied kunnen rekenen. Toch trok het instituut zich in 2013 terug om een internationaal handelssysteem van emissierechten voor stikstofoxiden mede vorm te geven. Het bleek een mislukking. En de huidige directeur Mark Bresser leek nog altijd opgelucht in een onlangs verschenen interview in de Telegraaf toen hij met verve de demarcatie-lijn aangaf van zijn autoriteit:

‘Vooral CO2, geen stikstof. ‘

Steeds meer wordt duidelijk dat het bewijs ontbreekt voor het opwarmende effect van CO2 en dat er voor een nationale CO2-politie helemaal geen noodzaak is.


Het blijft ongeloofwaardig dat de ene emissie wel en de andere niet door de autoriteit aan controle wordt onderworpen. Het is alsof de verkeerspolitie alleen bestuurders die harder rijden dan 50 km wel wil beboeten, maar die de teller over de 100 km laten gaan, niet wil zien. Bresser heeft er maar geluk mee, gezien het stikstoffiasco.


De tornado over stikstof die nu woedt, gezien het inmiddels aantoonbaar ontbreken van wetenschappelijk bewijs waar het gaat om de ware rol van stikstofoxiden, kan ook nog wel eens het hoge gebouw van de emissieautoriteit voor CO2 bereiken. Want steeds meer wordt immers ook duidelijk dat het bewijs ontbreekt voor het opwarmende effect van CO2 en dat er voor een nationale CO2-politie helemaal geen noodzaak is.

Hoe lang zijn uitspraken als deze nog houdbaar, als er niet alleen maar sprake is van controle, zoals bij een normale oom agent die zijn hand opsteekt, maar van het intensief ingang zetten van politiek beleid. Bresser wil het allemaal flink aanschroeven. Je ziet een ambtenaar met een pet op:

‘Wij beprijzen slecht gedrag. We gaan klimaatverandering tegen met marktinstrumenten.‘

En deze is ook geen lolletje voor een hardwerkende MKB’er:

‘Voor iedere ton CO2-uitstoot moet een bedrijf een emissierecht kopen.’

Jan van Friesland.

Qua politioneel optreden is deze ook niet mals:

‘Zo zetten we een steeds hogere prijs op uitstoot.’

De ambitieuze Bresser en zijn vaardige linkerhand, de Groenlinkse en klimaatbevlogen Jolanda Sap, zouden hun knopen moeten tellen in de hoge toren.

Na de boeren komen straks de bakkers en de slagers de straat op: Wij willen CO2!

***

.