Samen met een groep andere deskundigen schreef Tim Sweijs: ‘Beyond Ukraine. Debating the Futere of War.’ Over de aspecten van een oorlog waarover niet elke dag wordt bericht, zoals innovaties die in tijden van oorlog worden ontwikkeld, denk aan penicilline en aan gps-navigatie. En over het gegeven dat oorlog voeren bij de mens hoort. ‘We noemen onszelf Homo Sapiens, de wijze mens, maar je kunt ons ook de verhalende mens noemen, we houden ervan elkaar verhalen te vertellen. Dat stelt ons in staat om ook een oorlogvoerende mens te zijn.’
Over de toekomst van oorlogen gaat ook over de wapens waarmee we elkaar in 2050 bevechten. Houden we beheersing over de drones die we nu zelf versturen, of beslissen die straks zelf? Blijft de inzet dezelfde als altijd? Blijft het gaan over veiligheid, macht, welvaart en botsing tussen ideologieën? Technologie en mens gaan meer dan ooit hand in hand de strijd aan, maar autonome wapens eisen een steeds grotere rol op. Hoe dan ook blijf je door een oorlog aan te gaan bereidheid tonen mensenlevens op te offeren, bloed te vergieten om een tegenstander je wil op te leggen.
Tim Sweijs is directeur onderzoek aan het Haags Centrum voor Strategische Studies (HCSS). Hij is initiatiefnemer, maker en auteur van talloze boeken, artikelen en studies over strategische prognoses, interstatelijke dwang, technologie en oorlogen van de toekomst. Hij leverde als deskundige getuigenissen aan de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, het Europees Parlement en de Parlementaire Vergadering van de Navo. Hij treedt op in internationale media en geeft (gast) colleges aan de Nederlandse Defensie Academie, de Universiteit Leiden en King’s College London.
Sweijs reflecteert in deze aflevering ook op de positie van de grootmachten, in het bijzonder op Amerika. Voor onderzoeksbureau Rand in California schreef hij mee aan een rapport over ‘alle relevante historische precedenten van nationale achteruitgang.’ Naar theorieën daarover en naar oplossingen. Het onderzoek werd gesponsord door een interne denktank van het Pentagon. Van het oude Rome tot Song China, de stadsstaten van Italië tijdens de Renaissance, Nederland en Zweden in de 17de eeuw, het keizerlijke Spanje en Frankrijk, het Ottomaanse en Oostenrijks-Hongaarse Rijk tot de Sovjet-Unie. Opvallende patronen van verouderende machten: bureaucratische verstarring en uitzaaiing van interne complexiteit. De instellingen komen onder druk te staan, de elites hebben de neiging te concurreren met rivaliserende facties van dezelfde elite en het algemeen welzijn te negeren. ‘Een giftige mix van complexiteit en polarisatie.’
Een diagnose die volgens de auteurs van toepassing is op het huidige Amerika. Kan Amerika de neergang keren? De onderzoekers denken van niet: ‘De Amerikaanse besluitvormers zijn zo verdeeld dat er geen gedeelde erkenning van het probleem is. Er is geen consensus over de belemmeringen voor vernieuwing die dringende actie vereisen. Ze kunnen het niet eens worden over wat ze moeten oplossen, laat staan hoe. De Amerikaanse neergang lijkt niet te stoppen.’
0 reacties :
Een reactie posten