Door Chris Morrison.

Er wordt gezegd dat zwaardere en langere zomermoessonregens een toename van kindhuwelijken in Pakistan aanwakkeren, meldt Agence France-Presse (AFP). Mensenrechtenactivisten waarschuwen dat dergelijke huwelijken toenemen “als gevolg van klimaatgedreven economische onzekerheid”.

Geweldig verhaal, omdat het een kleine hoop biedt dat het verbieden van koolwaterstoffen kan helpen een probleem van gedwongen en minderjarige vrouwelijke mishandeling op te lossen dat al sinds mensenheugenis endemisch is in veel culturen.

Het is gewoon jammer van de feiten. Volgens het kennisportaal over klimaatverandering van de Wereldbank waren de moessonregens in juni, juli en augustus in de periode 1991-2020 marginaal minder in Pakistan dan in de periode 1961-1990.

In een artikel vol fouten dat in veel publicaties over de hele wereld is verschenen, beweerde het Franse staatsagentschap dat overstromingen in Pakistan in 2022 een derde van het land onder water hebben gezet. Als je naar een contourkaart kijkt, is dat onwaarschijnlijk – zelfs onmogelijk – en het werkelijke niveau van de overstroming lag rond de 8-10% . Zelfs het statistische programma More or Less van de BBC bevestigde de veel lagere cijfers.

AFP beweert dat “wetenschappers zeggen “dat klimaatverandering de moessons zwaarder en langer maakt,” waardoor het risico op aardverschuivingen, overstromingen en schade aan de oogst op de lange termijn toeneemt”. Dit zou hebben geleid tot een nieuwe trend van “moessonbruiden”, aangezien families hun vrouwelijke kinderen weggeven in ruil voor geld. Maar enorme overstromingen in laaggelegen delen van Pakistan zijn niet nieuw. In het recente verleden – in 1950, 1992, 1993 en 2010 – kwamen er meer mensen om het leven dan in 2022.

Het AFP-onzinverhaal is slechts de laatste in een vloedgolf van mainstream-angstzaaierij die is ontworpen om Net Zero te stimuleren. Het neemt een emotioneel thema en plakt er onbewijsbare beweringen over klimaatschade aan die door mensen is veroorzaakt aan vast. De emotie is duidelijk, maar er worden valse beweringen gedaan over de hoeveelheid regenval en de overstroming van een recente overstroming. Denken de mensen die dit soort dingen schrijven dat niemand hun feiten en bronnen zal controleren? Blijkbaar niet.


AGF is een orgaan van de Franse staat en is er helemaal op gericht om de wereld klaar te stomen om Net Zero te accepteren. De klimaatkant wordt gerund door Marlowe Hood, die zichzelf omschrijft als de “Heraut van het Antropoceen”. Al deze verkondiging lijkt zeker erg winstgevend te zijn voor Hood, die onlangs £ 88.000 ontving van de Foundation-tak van een Spaanse bank die sterk betrokken is bij de financiering van groene technologieën.

Onlangs speelde hij een belangrijke rol bij het organiseren van de uiteindelijke intrekking van een paper geschreven door een aantal Italiaanse natuurkundeprofessoren die klimaat- en weergegevens onderzochten die waren gepubliceerd door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) en concludeerden dat er geen sprake was van een klimaatnoodsituatie.

Onder leiding van professor Gianluca Alimonti van de Universiteit van Milaan ontdekten de professoren dat de intensiteit en frequentie van de regenval in veel delen van de wereld statisch was. Andere meteorologische categorieën, waaronder natuurrampen, overstromingen, droogtes en de productiviteit van ecosystemen, lieten geen “duidelijke positieve trend van extreme gebeurtenissen” zien. Niets hiervan zou een verrassing zijn voor iedereen die de IPCC-rapporten heeft gelezen, maar Hood beweerde dat de gegevens “grof gemanipuleerd” en “fundamenteel gebrekkig” waren. De vooraanstaande wetenschapsjournalist Roger Pielke Jr. heeft het Alimonti-schandaal tot in detail behandeld en merkt op:

“De onzin in de klimaatwetenschap gaat door met invloedrijke wetenschappers die samenwerken met journalisten om peer review te corrumperen”.

Drie AFP-schrijvers nemen momenteel een sabbatical van zes maanden op de nieuwste cursus van Oxford Climate Journalism Network (OCJN), die wordt gefinancierd door geld van de elitemiljardairs, waaronder bijdragen van Sir Christopher Hohn, een voormalige aanbieder van eco-lollies bij Extinction Rebellion. Het zijn Ivan Couronne, redacteur van Future of the Planet , Sara Hussein, verslaggever van Future of the Planet en redacteur van het agentschap Linda Tonn.

De cursus biedt een onderdompeling in het juiste politieke verhaal rondom de ‘instorting’ van het klimaat, de zogenaamde ‘vaste’ wetenschap en de noodzaak van extreme Net Zero-maatregelen. Deze termijn zijn onder de deelnemers van de BBC senior klimaatdataverslaggever Becky Dale en Samah Hanaysha, een in Londen gevestigde omroepster voor BBC Arabisch.

Interessant genoeg worden al deze deelnemers vergezeld door Ellen Ormesher van DeSmog, een door een stichting gefinancierde operatie die een ‘zwarte lijst’ publiceert van zogenaamde klimaatontkenners. Helaas lijkt de lijst tegenwoordig niet regelmatig te worden bijgewerkt, mogelijk omdat deze te lang is geworden!

Eerdere sprekers bij de OCJN hebben “boetes en gevangenisstraffen” voorgesteld voor degenen die sceptisch staan ​​tegenover “goed onderbouwde” wetenschap en waarschuwden journalisten voor het gebruik van foto’s van mensen die zich vermaken in de buitenlucht tijdens “extreem” zomerweer. Er worden kinderachtige suggesties gedaan, waarbij deelnemers wordt gevraagd een verhaal te schrijven over een mango, waarin wordt besproken waarom deze niet zo lekker is als het jaar ervoor vanwege klimaatverandering.

Dit alles verklaart hoe verhalen over klimaatverandering die leiden tot meer kindhuwelijken in de steeds minder populaire kranten terechtkomen. De afgelopen drie jaar heeft Paul Homewood de klimaatblunders bij de BBC vastgelegd en hij vatte de editie van dit jaar samen in de Daily Sceptic van gisteren.

Er worden talloze blunders genoemd die de vrolijkheid van het land hebben vergroot. Wat hebben we gelachen toen we eraan herinnerd werden dat Matt – “Yes, we have no bananas” – McGrath meldde dat klimaatverandering een enorme bedreiging vormde voor de bananenaanvoer. De productie is sinds de jaren 60 zesvoudig toegenomen. Of de no more beer piss-take. Blijkbaar zou het te warm kunnen worden om hop te verbouwen in Kent, hoewel dat geen probleem is voor telers in warmere Midden-Europese klimaten, maar nogmaals, laat de feiten een goed verhaal niet in de weg staan.

Dan zijn er nog de koraalriffen die op het punt staan ​​uit te sterven, terwijl in de echte wereld het Great Barrier Reef nog steeds enorme recordgroei laat zien.

Tot slot hebben we het geliefde verhaal over het zien van zeldzame vogels. Vorig jaar was het de beurt aan de steltkluut die door klimaatverandering naar het noorden trekt. Zoals het volgens ornithologische rapporten al honderden jaren doet. In 1684 werd zelfs een ongelukkige passerende zangvogel doodgeschoten.

En waarom worden, net als bij het verhaal over de kinderbruid, de basisfeiten niet gecontroleerd om te voorkomen dat al dit alarmistische gezwets überhaupt wordt gepubliceerd? Het volgen van cursussen klimaattraining die worden gefinancierd door elitemiljardairs met een duidelijke politieke agenda zou elke onafhankelijke, onderzoekende journalist met afschuw vervullen.


Zoals Homewood opmerkt, zijn velen tot de conclusie gekomen dat de berichtgeving van de BBC over klimaatverandering niet te vertrouwen is. Zijn opmerkingen zouden net zo goed van toepassing kunnen zijn op veel andere mainstream media.

“Jarenlang is hun behandeling eenzijdig geweest, vol met misinformatie en soms feitelijke fouten, samen met het weglaten van alternatieve standpunten en ongemakkelijke feiten,”

merkt hij op. Dat is zeker zo.

***

Chris Morrison is milieuredacteur van de Daily Sceptic .

***

Bron hier.

***