Van een onzer correspondenten.

De hele wereld kent inmiddels de oorzaken en ernstige gevolgen van klimaatverandering. Bart van den Hurk, de eerste Nederlandse expert in lange tijd bij het IPCC, ziet het daarom als schone taak dat het VN-klimaatorgaan uitzoekt waarom echte actie uitblijft.

‘Iedereen ziet de urgentie’, zegt hij. ‘Maar het omzetten in actie blijft lastig.’

Van den Hurk gebruikt het woord ‘crisis’ zelf niet.

‘Dat is een term die moet worden voorbehouden voor situaties die echt acuut en beperkt in tijd zijn’, zegt hij. ‘We horen al dertig jaar over de ernst van klimaatverandering en nog steeds zie je dat de bijbehorende actie uitblijft.’

We moeten in de samenleving het gesprek aangaan en de besluitvorming verbeteren om de urgentie om te zetten in actie.

Liever noemt hij het ‘een opgave’.

‘Je moet veel dingen anders aanpakken dan je gewend bent, en dat kost tijd,’ zegt de klimaatwetenschapper en hoogleraar aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. ‘We hebben vastgesteld dat de patiënt ziek is en weten welke medicijnen kunnen helpen, maar we moeten er ook voor zorgen dat die patiënt ze daadwerkelijk inneemt.’

Daar ligt volgens Van den Hurk het probleem.

‘De urgentie komt niet alleen door de klimaatverandering, maar ook omdat we in de samenleving het gesprek moeten aangaan en de besluitvorming moeten verbeteren om die urgentie om te zetten in actie.’

‘We bestrijden elkaar nu vooral over wie als eerst aan zet is of welke generatie en bevolkingsgroep we dit nou eigenlijk doen’, zegt Van den Hurk. Maar we lossen niks op als we in die discussie blijven hangen.

Dat is niet altijd eenvoudig.

‘De wetenschappers schrijven de IPCC-rapporten in opdracht van de ledenvergadering,’ zegt Van den Hurk. ‘Daar bespreken 195 landen de inhoudsopgave van aanstaande publicaties, en die komen allemaal met een doel.’

Van den Hurk is net terug van een vergadering over een nieuw rapport over klimaatverandering in steden.

‘Dat zijn gebieden waar veel klimaateffecten samenkomen, maar ook waar veel potentieel is om actie te ondernemen. Door de sterke concentraties van economie, vastgoed, water, energie en emissies wil je als IPCC iets opschrijven dat daadwerkelijk tot actie aanzet.’

Daarom ziet de klimaatwetenschapper de uitgebreide procedure juist als een voordeel.

‘Er is ook geen alternatief,’ zegt hij. ‘Het heeft weinig zin om iets op te schrijven dat toch niet uitgevoerd wordt. Uiteindelijk zijn het de beleidsmakers die de beslissingen nemen. Wij presenteren de opties.’

***

Voor het hele artikel, zie hier.

***