Praag Karelsbrug

Goed nieuws uit Tsjechië. Binnen CLINTEL in Tsjechië is een werkgroep van deskundigen van natuurwetenschappers (met name geologen) opgericht die de volgende verklaring heeft opgesteld voor politici en het grote publiek in Tsjechië (maar ook elders in de wereld) (zie hieronder). Er is een woordvoerder voor deze groep aangesteld – RNDr. Pavel Kalenda, CSc. Deze verklaring bouwt voort op de CLINTEL-verklaring en ontwikkelt deze verder op basis van nieuwe bevindingen in ons vakgebied.

Ons eerste doel is om een ​​professionele, apolitieke internationale wetenschappelijke conferentie te organiseren om voort te bouwen op de succesvolle conferentie “Basic Science of a Changing Climate: How processes in the Sun, Atmosphere and Ocean affect Weather and Climate“, Porto 2018. De naam van deze conferentie staat nog niet vast, evenals het budget.

We zijn van plan om deze conferentie al in oktober 2024 te houden in de representatieve gebouwen van het Lagerhuis in Praag.
We willen dat deze conferentie formeel wordt georganiseerd door de CLINTEL-groep. We zullen financiële middelen verwerven van entiteiten in Tsjechië.

We zouden graag zien dat vooraanstaande specialisten van de CLINTEL-groep onze uitnodiging accepteren voor de volgende discussiegebieden:

1) Klimaatevolutie in de geologische geschiedenis
2) Klimaatevolutie in de menselijke geschiedenis (laatste ca. 6000 jaar)
3) Fundamentele fysieke processen die het klimaat beïnvloeden (zon, effecten, albedo, kleine watercyclus, …)
4) De invloed van de mensheid op het klimaat van de aarde (ontmythisering van de IPCC-stelling en bewijs van de marginale invloed van de mensheid).

***

Wetenschappers ontkrachten de Green Deal … of de koning is naakt.

We zijn voornamelijk geologen, maar we werken met experts op alle relevante gebieden (inclusief de internationale organisatie CLINTEL – Climate Intelligence). Fundamenteel geologisch onderzoek en kartering hebben het meeste bewijs geleverd van voortdurende klimaatverandering op aarde, lang voordat de zogenaamde antropogene opwarming van de aarde in zwang kwam.

Het is niet waar dat natuurlijke klimaatverandering (behalve misschien in het geval van grote rampen, die na een zeer lange tijd terugkeren) erg langzaam is. Er is al bewijs uit het relatief recente verleden (het Quartair) van herhaalde zeer snelle temperatuurveranderingen, en dit in een tijd waarin er geen significante menselijke invloed was, laat staan ​​door de mens veroorzaakte emissies van broeikasgassen, waaronder CO2. Integendeel, het is duidelijk aangetoond dat de toename van de concentraties broeikasgassen een gevolg was van stijgende temperaturen. De uitstoot of opname van broeikasgassen beïnvloedde de temperaturen vervolgens slechts secundair (als een positieve feedback). De gevoeligheid van broeikasgasconcentraties voor temperatuurveranderingen is in veel voorbeelden aangetoond, zelfs op korte tijdschalen ten tijde van instrumentele metingen.

De huidige klimatologie, althans de resultaten die aan het publiek worden gepresenteerd als de “consensus van wetenschappers”, benadrukt eenzijdig alleen broeikasgasemissies. Broeikasgassen, die voorkomen dat invallende energie terug de ruimte in wordt gestraald, staan ​​als laatste in de keten van factoren (zonnestraling, reflectiviteit) die de temperatuur beïnvloeden.

De betekenis van veranderingen in zonneactiviteit (waarvan de schommelingen over de periode van instrumentele metingen alleen energetisch vergelijkbaar zijn met de gerapporteerde broeikasgasforcering) wordt meestal genegeerd, op grond van het feit dat het geen tijdelijke correlatie vertoont met temperaturen op korte tijdschalen. De periode van aanzienlijk bovengemiddelde zonneactiviteit, die begon in de late 19e en vroege 20ste eeuw en nog niet helemaal is afgelopen, moet enig effect hebben gehad op de temperaturen. Er is gedocumenteerd dat er fysieke mechanismen zijn die verklaren waarom gemiddelde temperaturen mogelijk niet onmiddellijk reageren op veranderingen in zonneactiviteit (bijv. energieaccumulatie in de oceanen en in de aardkorst en de vertraagde vrijgave ervan). Sommige klimatologen hebben echter blijkbaar de houding aangenomen van “als we het niet kunnen berekenen, negeren we het” – wat totaal onaanvaardbaar is in serieuze wetenschap met de mogelijkheden die de 21e eeuw biedt.

De atmosfeer beweegt gestaag richting een herbalancering met de oceaan, die ordes van grootte meer CO2 bevat (inclusief andere vormen van koolstof die er gemakkelijk naartoe kunnen worden getransporteerd). Het ligt daarom niet binnen de menselijke macht om het atmosferische CO2-gehalte op de lange termijn significant af te wijken van evenwichtswaarden. De berekeningen die het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) gebruikt, die op onzinnige wijze “natuurlijke” CO2 scheiden van “uitgestoten” CO2, leiden tot onrealistisch hoge jaarlijkse variabiliteit in de opname van “uitgestoten” CO2 en vormen daarom geen geloofwaardige basis voor het beantwoorden van de vraag hoeveel CO2 en andere door de mens uitgestoten broeikasgassen er daadwerkelijk in de atmosfeer achterblijven (preciezer: hoeveel lager concentraties zouden zijn als er geen antropogene emissies aanwezig waren).

“Koolstofneutraliteit”, als hoofddoel van de huidige maatregelen die de economie extreem beïnvloeden, is daarom alleen van ideologische betekenis, omdat het handhaven van bepaalde concentraties CO2 en andere broeikasgassen alleen realistisch zou zijn als de temperaturen op lange termijn niet significant zouden veranderen (zelfs niet door natuurlijke oorzaken).


Het concentreren van veel moeite op het voorkomen van opwarming van de aarde moet daarom een ​​zeer onzekere uitkomst hebben, zelfs onder zeer gunstige omstandigheden. Veel effectiever is aanpassing aan klimaatverandering zelf (wat de mensheid al haar hele bestaan ​​doet). Ook belangrijk zijn de inspanningen die worden besteed aan het regionale of lokale klimaat, waar de impact van menselijke activiteit al heel reëel is (hitte-eilanden, verstoring van kleine watercycli, enz.).

Wij verwerpen de propaganda dat opwarming a priori slecht is en de frequentie van extremen van allerlei aard verhoogt, omdat dergelijke beweringen volledig worden tegengesproken door de geologische gegevens en huidige observaties (er valt bijvoorbeeld niet te ontkennen dat hogere neerslag en hogere CO2-concentraties een positief effect hebben op de groei van vegetatie, inclusief landbouwgewassen, in het overgrote deel van de wereld).

***