Van een onzer correspondenten.

Pas na afronding van een ‘verkennend onderzoek’ dat momenteel wordt uitgevoerd, zal minister Hermans een besluit kunnen nemen over de eventuele komst van drijvende zonnepanelen op het IJsselmeer. Dat heeft ze laten weten naar aanleiding van Kamervragen van Henk Vermeer van de BoerBurgerBeweging (BBB) en Joost Eerdmans (JA21). Hermans:

‘Ik streef ernaar om in het vierde kwartaal van 2024 hier een besluit over te nemen. Pas bij een positief besluit zal er sprake zijn van een projectprocedure waarvoor mijn departement verantwoordelijk is.’

Zonne-atollen op het IJsselmeer zijn absoluut niet in het belang van de natuur.

Vermeer en Eerdmans wilden van de minister weten of het verzet tegen het plan vanuit lokale gemeenten, de Land- en Tuinbouworganisatie Nederland (LTO), de Nederlandse Vissersbond en verschillende natuur- en milieuorganisaties verwacht werd. Hermans als meestribbelende bestuurder:

‘Ik heb kennisgenomen van in ieder geval een deel van deze bezwaren. Deze bezwaren worden ook betrokken bij de afweging die in de integrale verkenning gemaakt wordt. Daarbij realiseer ik mij dat we bij elke ruimtelijke ontwikkeling in Nederland, waar ruimte schaars is en ook steeds schaarser wordt, vrijwel altijd meerdere belangen raken en dat wrijving tussen deze belangen onvermijdelijk is.’

Het megalomane plan voor het IJsselmeer, ooit sterk gepropageerd door D66 als nieuwe ‘energietuinen’, moest ons land op voorsprong zetten. D66 eerder:

‘Nederland loopt achter op haar duurzame energie doel van 2020. We hebben bijna een verdubbeling nodig van de huidige opwekking, binnen een jaar! Daarvoor hebben we alle vormen van energieopwekking nodig. Daarnaast moet het kabinet in 2020 ook de 25% CO2-reductiedoelstelling bereiken ten opzichte van 1990, als gevolg van het Urgenda-vonnis. (…) De Noordzee raakt al behoorlijk volgepland, zeker als je ook ruimte wilt blijven bieden aan natuur, scheepvaart en visserij. Daarnaast ontmoeten windmolens en zonneparken op land veel weerstand. Tegelijkertijd is de potentie van zonnepanelen enorm: ze worden de komende jaren snel goedkoper door de wereldwijde vraag en productie capaciteit.’

Uit dit politieke sentiment is de plannenmakerij op gang gekomen om van het IJsselmeer een energiecentrale van ‘duizenden hectare’ te maken.

Zeilen.nl:

‘Hoewel de bedenkers, baggerbedrijven en fabrikanten van zonnepanelen mateloos enthousiast zijn over het plan, zijn natuurorganisaties en bewoners van omringende dorpen dat allesbehalve. Zo zijn bewoners van Andijk bang dat de atollen hun uitzicht op het weidse IJsselmeer ernstig zullen aantasten, schrijft het Noordhollands Dagblad recent. Al in 2020 stond er een fel opinieartikel van natuur- en milieuorganisaties in dezelfde krant: ‘…wij zijn hier ook faliekant op tegen gezien de schadelijke gevolgen voor de natuur en het landschap. Het voorstel voor zonne-atollen in het IJsselmeer lijkt misschien een aantrekkelijke optie, maar is voor de natuur een schijnoplossing.’ De boodschap van onder andere bestuurders van Natuurmonumenten, Natuur- en Milieufederatie Noord-Holland en de Vogelbescherming is heel helder: zonne-atollen op het IJsselmeer zijn absoluut niet in het belang van de natuur.’


Wethouder Lilian Peters (GroenLinks) van de Noord-Hollandse gemeente Hollands Kroon stapte tijdens een raadsvergadering op nadat de Telegraaf dezelfde dag via een Woo-verzoek onthulde dat zij tegen de wens van de eigen gemeenteraad in medewerking wilde verlenen aan een plan voor het grote drijvende zonnepark op het IJsselmeer.

Met dit soort sterk overdreven groene groeiplannen slikt het ene duurzaamheidstreven het andere door. Soorten die zichzelf opeten hebben geen bestendige plek in de natuur; politiek beleid wat zichzelf ondermijnt is evenmin levensvatbaar.

***

Bron o.a  hier,

***