De mens kan niets doen aan het klimaat en de Europese ‘Green Deal’ heeft geen nut.
3-8-2024
De wereld in de greep van het klimaatsofisme
Christian Gerondeau. .
De mens kan niets doen aan het klimaat en de Europese ‘Green Deal’ heeft geen nut.
Door Christian Gerondeau.
Door willens en wetens 1 en 1000 miljard te verwarren, misleidt het IPCC de hele wereld al meer dan dertig jaar door mensen te laten geloven dat “elke actie telt” om zich schuldig te laten voelen.
In werkelijkheid is wat we doen om ‘de planeet te redden’ nutteloos, en de opvattingen waarop de westerse en vooral Europese wereldvisie grotendeels is gebaseerd, zijn zinloos.
Het koolstofarm maken, de ecologische transitie, de koolstofvoetafdruk, belastingen, biologische landbouw, elektrische auto’s, hernieuwbare energieën, subsidies, beperkingen en meerdere normen belemmeren de economie zonder enige reden zwaar, terwijl ze tegelijkertijd een schuldige en ongerechtvaardigde perceptie van de wereld opleggen.
Het klimaatsofisme domineert de wereld
Volgens woordenboeken is een sofisme
“een redenering die, uit echte feiten, een conclusie afleidt die logisch lijkt, maar absurd en moeilijk te weerleggen is”.
Sinds de Top van Rio in 1992, meer dan dertig jaar geleden, hebben duizenden topwetenschappers, waaronder Nobelprijswinnaars, tevergeefs geprobeerd uit te leggen dat het IPCC de wereld op het verkeerde pad leidt. Hun falen is te wijten aan de kracht van een sofisme dat nog steeds de hele wereld verblindt, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het laatste IPCC-rapport. In de samenvatting van augustus 2021 (Samenvatting voor beleidsmakers) van de eerste werkgroep (IPCC/AR6/WG1/SPM), voorgezeten door de Française Valérie Masson-Delmotte, staan twee zinnen die elkaar opvolgen op pagina 28 (punt D1.1). :
Elke duizend miljard ton cumulatieve CO2 -uitstoot veroorzaakt een stijging van de temperatuur op aarde, waarvan de beste schatting 0,45° bedraagt.
Elke ton uitgestoten CO2 verhoogt de opwarming van de aarde.
De volgorde van deze twee zinnen lijkt logisch, maar is in werkelijkheid een typische denkfout, zo niet een leugen. Het leidt er onvermijdelijk toe dat de lezer tot de conclusie komt dat als zij hun CO2 -uitstoot terugdringen, zij zullen bijdragen aan de strijd tegen de opwarming van de aarde.
1 en 1000 miljard
De uitstoot van een miljard (1.000.000.000) ton CO 2 op zichzelf zou echter niets toevoegen aan de opwarming van de aarde, aangezien het IPCC hierboven specificeert dat er duizend keer meer (1.000.000.000) nodig zou zijn om de temperatuur op aarde met minder dan de helft te laten stijgen!
Wat kunnen we dan zeggen over een enkele ton, behalve dat de invloed ervan a fortiori nul is, en dat de bewering van het IPCC dat “elke ton uitgestoten CO2 bijdraagt aan de opwarming van de aarde” geen steek houdt in de analyse en een leugen is?
En het is deze leugen die de wereld al meer dan dertig jaar regeert en ervoor zorgt dat iedere persoon en iedere instelling zich schuldig voelt door hen te vragen hun uitstoot te verminderen om “de planeet te redden” en door hen te laten geloven dat hun inspanningen van enig nut zouden zijn. dan is het niets van dien aard. In een land als Frankrijk is de officiële en voortdurend herhaalde schuldopwekkende boodschap ‘Elk gebaar telt’.
Er rijst echter een vraag. Natuurlijk kan een geïsoleerde inspanning duidelijk niet helpen, maar wat als iedereen hetzelfde doet? Zou het niet mogelijk zijn dat de toevoeging van hun acties dan effectief zou zijn?
Europa machteloos
Om aan te tonen dat dit niet het geval is, kan een extreem geval worden overwogen. Als de Europese Unie en haar 450 miljoen inwoners onmiddellijk al hun emissies zouden elimineren – een duidelijk onrealistische hypothese – laten berekeningen zien dat de temperatuur op aarde aan het eind van de eeuw geen tiende graad zou bedragen.
Volgens referentiepublicaties (International Energy Agency en BP Statistical Review) stoot de Europese Unie momenteel 2,7 miljard ton CO 2 per jaar uit. Hun totale en onmiddellijke eliminatie zou daarom de cumulatieve uitstoot van ongeveer 200 miljard ton CO 2 tegen het einde van de eeuw (2,7 x 75) vermijden, en zou dan de temperatuur van de aarde met minder dan een tiende van een graad beïnvloeden op dit moment, aangezien 1000 miljard ton op zich dit slechts met 0,45° zou beïnvloeden volgens de conclusies van het IPCC.
De impact zou zelfs nog zwakker zijn in de al even utopische hypothese waarin Europa zijn ‘Green Deal’ zou respecteren, die voorziet in een illusoire ‘koolstofneutraliteit’ in 2050.
Met andere woorden: ordes van grootte laten niet toe dat onze acties ook maar het geringste effect hebben.
En hetzelfde geldt voor de rest van de ontwikkelde wereld, die niet hetzelfde enthousiasme toont als het Oude Continent voor het terugdringen van de uitstoot.
Ontwikkelingslanden, nu de belangrijkste uitstoters
Er moet ook worden opgemerkt dat het niet langer de ontwikkelde landen zijn die momenteel verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de mondiale CO2 -uitstoot, maar de ontwikkelingslanden die voortdurend herhalen dat ze nooit zullen opgeven om voordeel te halen uit de fossiele brandstoffen om waartoe zij toegang hebben, omdat de ontsnapping uit de armoede en het voortbestaan van hun bevolking op het spel staan. De levensverwachting is in feite veel lager in arme landen, die weinig of geen energie en elektriciteit hebben. Dit is de manier waarop elk jaar zes (6) miljoen kinderen en jongeren voortijdig sterven, een echte mondiale tragedie die niet wordt gerapporteerd.
Om de miljoen sterfgevallen onder kinderen en jongeren die het land jaarlijks meemaakt te vermijden, heeft India bijvoorbeeld net meer dan honderd nieuwe kolenmijnen geopend, en niemand zal president Modi en zijn opvolgers ervan weerhouden ‘de energiecentrales te exploiteren die zij zullen mogelijk maken. Zijn India en Zuidoost-Azië niet officieel van plan om hun CO2-uitstoot de komende twintig jaar met 50% te verhogen, dat wil zeggen praktisch evenveel als de huidige CO2-uitstoot in de Europese Unie?
Alleen de uitputting van fossiele brandstoffen zal op een dag een einde maken aan de CO2-uitstoot van antropogene oorsprong, maar waarschijnlijk niet vóór de volgende eeuw.
De mens kan geen invloed uitoefenen op het klimaat
De conclusie is duidelijk en is het tegenovergestelde van wat het IPCC sinds zijn oprichting heeft herhaald: hoewel het inderdaad de oorzaak is van de CO2 -uitstoot als gevolg van het gebruik van fossiele brandstoffen, kan de mensheid in de echte wereld geen significante invloed hebben op de evolutie van de klimaatverandering. emissies en dus van het klimaat als het ervan afhangt.
Dit is het centrale punt dat degenen die geïnteresseerd zijn in het klimaatvraagstuk moeten benadrukken, om een einde te maken aan de uitgaven, normen en grenzeloze beperkingen die vandaag de dag gangbaar zijn in de illusie ernaar te handelen en die ons voortdurend dwingen schuldig voelen ,,, zonder reden.
Als ze dat niet doen, zullen de betrokken wetenschappers zelf het slachtoffer blijven van de IPCC-misvatting die al meer dan dertig jaar heerst, en zullen ze de mensheid een slechte dienst bewijzen door dit onbewust te vergoelijken.
Uiteindelijk is de leugen die de wereld al ruim dertig jaar aan het leiden is, vervat in één enkele zin van het IPCC: ‘Elke ton uitgestoten CO2 vergroot de opwarming van de aarde’, of, zoals je wilt: ‘Elke actie telt’.
Zolang er geen einde aan komt, zal de heersende onzin voortduren en zullen de andere strijd rond het klimaatprobleem verloren gaan. Dat is de kracht van sofismen.
***
IPCC/AR6/ WG1/ SPM (Uittreksels pagina 28)
***Bron hier.***
Christian Gerondeau. .
De mens kan niets doen aan het klimaat en de Europese ‘Green Deal’ heeft geen nut.
Door Christian Gerondeau.
Door willens en wetens 1 en 1000 miljard te verwarren, misleidt het IPCC de hele wereld al meer dan dertig jaar door mensen te laten geloven dat “elke actie telt” om zich schuldig te laten voelen.
In werkelijkheid is wat we doen om ‘de planeet te redden’ nutteloos, en de opvattingen waarop de westerse en vooral Europese wereldvisie grotendeels is gebaseerd, zijn zinloos.
Het koolstofarm maken, de ecologische transitie, de koolstofvoetafdruk, belastingen, biologische landbouw, elektrische auto’s, hernieuwbare energieën, subsidies, beperkingen en meerdere normen belemmeren de economie zonder enige reden zwaar, terwijl ze tegelijkertijd een schuldige en ongerechtvaardigde perceptie van de wereld opleggen.
Het klimaatsofisme domineert de wereld
Volgens woordenboeken is een sofisme
“een redenering die, uit echte feiten, een conclusie afleidt die logisch lijkt, maar absurd en moeilijk te weerleggen is”.
Sinds de Top van Rio in 1992, meer dan dertig jaar geleden, hebben duizenden topwetenschappers, waaronder Nobelprijswinnaars, tevergeefs geprobeerd uit te leggen dat het IPCC de wereld op het verkeerde pad leidt. Hun falen is te wijten aan de kracht van een sofisme dat nog steeds de hele wereld verblindt, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het laatste IPCC-rapport. In de samenvatting van augustus 2021 (Samenvatting voor beleidsmakers) van de eerste werkgroep (IPCC/AR6/WG1/SPM), voorgezeten door de Française Valérie Masson-Delmotte, staan twee zinnen die elkaar opvolgen op pagina 28 (punt D1.1). :
Elke duizend miljard ton cumulatieve CO2 -uitstoot veroorzaakt een stijging van de temperatuur op aarde, waarvan de beste schatting 0,45° bedraagt.
Elke ton uitgestoten CO2 verhoogt de opwarming van de aarde.
De volgorde van deze twee zinnen lijkt logisch, maar is in werkelijkheid een typische denkfout, zo niet een leugen. Het leidt er onvermijdelijk toe dat de lezer tot de conclusie komt dat als zij hun CO2 -uitstoot terugdringen, zij zullen bijdragen aan de strijd tegen de opwarming van de aarde.
1 en 1000 miljard
De uitstoot van een miljard (1.000.000.000) ton CO 2 op zichzelf zou echter niets toevoegen aan de opwarming van de aarde, aangezien het IPCC hierboven specificeert dat er duizend keer meer (1.000.000.000) nodig zou zijn om de temperatuur op aarde met minder dan de helft te laten stijgen!
Wat kunnen we dan zeggen over een enkele ton, behalve dat de invloed ervan a fortiori nul is, en dat de bewering van het IPCC dat “elke ton uitgestoten CO2 bijdraagt aan de opwarming van de aarde” geen steek houdt in de analyse en een leugen is?
En het is deze leugen die de wereld al meer dan dertig jaar regeert en ervoor zorgt dat iedere persoon en iedere instelling zich schuldig voelt door hen te vragen hun uitstoot te verminderen om “de planeet te redden” en door hen te laten geloven dat hun inspanningen van enig nut zouden zijn. dan is het niets van dien aard. In een land als Frankrijk is de officiële en voortdurend herhaalde schuldopwekkende boodschap ‘Elk gebaar telt’.
Er rijst echter een vraag. Natuurlijk kan een geïsoleerde inspanning duidelijk niet helpen, maar wat als iedereen hetzelfde doet? Zou het niet mogelijk zijn dat de toevoeging van hun acties dan effectief zou zijn?
Europa machteloos
Om aan te tonen dat dit niet het geval is, kan een extreem geval worden overwogen. Als de Europese Unie en haar 450 miljoen inwoners onmiddellijk al hun emissies zouden elimineren – een duidelijk onrealistische hypothese – laten berekeningen zien dat de temperatuur op aarde aan het eind van de eeuw geen tiende graad zou bedragen.
Volgens referentiepublicaties (International Energy Agency en BP Statistical Review) stoot de Europese Unie momenteel 2,7 miljard ton CO 2 per jaar uit. Hun totale en onmiddellijke eliminatie zou daarom de cumulatieve uitstoot van ongeveer 200 miljard ton CO 2 tegen het einde van de eeuw (2,7 x 75) vermijden, en zou dan de temperatuur van de aarde met minder dan een tiende van een graad beïnvloeden op dit moment, aangezien 1000 miljard ton op zich dit slechts met 0,45° zou beïnvloeden volgens de conclusies van het IPCC.
De impact zou zelfs nog zwakker zijn in de al even utopische hypothese waarin Europa zijn ‘Green Deal’ zou respecteren, die voorziet in een illusoire ‘koolstofneutraliteit’ in 2050.
Met andere woorden: ordes van grootte laten niet toe dat onze acties ook maar het geringste effect hebben.
En hetzelfde geldt voor de rest van de ontwikkelde wereld, die niet hetzelfde enthousiasme toont als het Oude Continent voor het terugdringen van de uitstoot.
Ontwikkelingslanden, nu de belangrijkste uitstoters
Er moet ook worden opgemerkt dat het niet langer de ontwikkelde landen zijn die momenteel verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van de mondiale CO2 -uitstoot, maar de ontwikkelingslanden die voortdurend herhalen dat ze nooit zullen opgeven om voordeel te halen uit de fossiele brandstoffen om waartoe zij toegang hebben, omdat de ontsnapping uit de armoede en het voortbestaan van hun bevolking op het spel staan. De levensverwachting is in feite veel lager in arme landen, die weinig of geen energie en elektriciteit hebben. Dit is de manier waarop elk jaar zes (6) miljoen kinderen en jongeren voortijdig sterven, een echte mondiale tragedie die niet wordt gerapporteerd.
Om de miljoen sterfgevallen onder kinderen en jongeren die het land jaarlijks meemaakt te vermijden, heeft India bijvoorbeeld net meer dan honderd nieuwe kolenmijnen geopend, en niemand zal president Modi en zijn opvolgers ervan weerhouden ‘de energiecentrales te exploiteren die zij zullen mogelijk maken. Zijn India en Zuidoost-Azië niet officieel van plan om hun CO2-uitstoot de komende twintig jaar met 50% te verhogen, dat wil zeggen praktisch evenveel als de huidige CO2-uitstoot in de Europese Unie?
Alleen de uitputting van fossiele brandstoffen zal op een dag een einde maken aan de CO2-uitstoot van antropogene oorsprong, maar waarschijnlijk niet vóór de volgende eeuw.
De mens kan geen invloed uitoefenen op het klimaat
De conclusie is duidelijk en is het tegenovergestelde van wat het IPCC sinds zijn oprichting heeft herhaald: hoewel het inderdaad de oorzaak is van de CO2 -uitstoot als gevolg van het gebruik van fossiele brandstoffen, kan de mensheid in de echte wereld geen significante invloed hebben op de evolutie van de klimaatverandering. emissies en dus van het klimaat als het ervan afhangt.
Dit is het centrale punt dat degenen die geïnteresseerd zijn in het klimaatvraagstuk moeten benadrukken, om een einde te maken aan de uitgaven, normen en grenzeloze beperkingen die vandaag de dag gangbaar zijn in de illusie ernaar te handelen en die ons voortdurend dwingen schuldig voelen ,,, zonder reden.
Als ze dat niet doen, zullen de betrokken wetenschappers zelf het slachtoffer blijven van de IPCC-misvatting die al meer dan dertig jaar heerst, en zullen ze de mensheid een slechte dienst bewijzen door dit onbewust te vergoelijken.
Uiteindelijk is de leugen die de wereld al ruim dertig jaar aan het leiden is, vervat in één enkele zin van het IPCC: ‘Elke ton uitgestoten CO2 vergroot de opwarming van de aarde’, of, zoals je wilt: ‘Elke actie telt’.
Zolang er geen einde aan komt, zal de heersende onzin voortduren en zullen de andere strijd rond het klimaatprobleem verloren gaan. Dat is de kracht van sofismen.
***
IPCC/AR6/ WG1/ SPM (Uittreksels pagina 28)
0 reacties :
Een reactie posten