Door Vijay Jayaraj

Zuid-Amerikaanse landen passen hun energiestrategieën steeds vaker aan om te profiteren van de olie- en gasreserves op zee. Dit is een duidelijke verschuiving ten opzichte van de eerder gestelde doelen om de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen en zo te voldoen aan de netto-nulagenda van degenen die geobsedeerd zijn door een nepklimaatnoodsituatie.

Deze verschillen weerspiegelen de dringende behoefte van de regio om economische uitdagingen aan te pakken, waaronder armoede, werkloosheid en de behoefte aan duurzame inkomstenstromen om sociale programma’s en infrastructuurontwikkeling te financieren.

Landen als Brazilië, Guyana en Argentinië zijn de speerpunten van nieuwe deals en projecten die gericht zijn op het intensiveren van exploratieactiviteiten binnen hun maritieme grenzen. Deze inspanningen zijn niet louter speculatief; ze vertegenwoordigen concrete stappen die worden ondersteund door substantiële investeringen van internationale energiegiganten die willen profiteren van het enorme offshorepotentieel van de regio. De economische noodzaak die deze opleving aanjaagt, kan niet genoeg worden benadrukt.

Het Braziliaanse staatsbedrijf Petrobras gaat de komende vijf jaar $ 6 miljard investeren om nieuwe afzettingen van ongeveer 10 miljard vaten te ontdekken, wat de huidige reserves bijna zou kunnen verdubbelen. De focus van het bedrijf op pre-saltbassins heeft geresulteerd in belangrijke ontdekkingen, waaronder het Buzios-veld, dat wereldwijd wordt beschouwd als een van de meest productieve offshore-olievelden.

De transformatie van Guyana tot een oliegigant is ronduit opmerkelijk geweest sinds ExxonMobil aanzienlijke oliereserves ontdekte in het Stabroek-blok, waarvan wordt geschat dat ze meer dan 11 miljard vaten winbare olie bevatten.

Na de start van de productie in het Stabroek Block in 2019, produceert een consortium onder leiding van Exxon Mobil momenteel ongeveer 650.000 vaten olie per dag (bpd) op drie productieplatforms. De output is gestaag toegenomen en zal naar verwachting binnenkort 1,4 miljoen bpd bereiken met voortdurende nieuwe ontdekkingen.

Het bruto binnenlands product van Guyana is voornamelijk aangewakkerd door olie-inkomsten en is enorm gestegen, met een verwachte groei van 34% in 2024. Deze ongekende groei biedt Guyana de kans om te investeren in infrastructuur en programma’s tegen armoede, iets dat onmogelijk zou zijn geweest zonder het zwarte goud.

De Argentijnse regering wil enorme oliereserves aanboren, met name in het Vaca Muerta-veld. Het land wil wanhopig zijn energieportfolio diversifiëren en minder afhankelijk worden van geïmporteerde energie, met name in het licht van de aanhoudende economische uitdagingen, waaronder hoge inflatie, schulden en een worstelende munteenheid.

Met het op één na grootste schaliegasveld ter wereld en de op drie na grootste schalieoliereserves, is het potentieel van Argentinië immens. YPF, het Argentijnse staatsenergiebedrijf, kondigde samenwerkingen aan met internationale giganten als Equinor en Shell om onontgonnen reserves in de Argentijnse Zee te verkennen.

Het Fénix-project in Tierra del Fuego — met een piekproductie van ongeveer 10 miljoen kubieke meter gas per dag — is bijzonder opmerkelijk; het belooft Argentinië te transformeren tot een netto-exporteur van aardgas. Een nieuwe wet op olie en gas die momenteel wordt besproken, is erop gericht buitenlandse investeringen in de sector aan te trekken, wat duidt op een verschuiving naar het prioriteren van fossiele brandstoffen in het licht van economische onrust.

Een andere worstelende economie, Venezuela, heeft ingestemd met een 20-jarige aardgasproductie- en exploratieovereenkomst met het Britse multinationale BP en Trinidad. Met een productieschatting van 400 miljoen kubieke voet per dag zal het Cocuina-gasveld voor de Venezolaanse kust aanzienlijke inkomsten genereren.

Nu Latijns-Amerika profiteert van fossiele brandstofreserves, zal het waarschijnlijk een cruciale rol spelen in het wereldwijde energielandschap. Een hogere productie zou de internationale dynamiek kunnen veranderen, aangezien nieuwe bronnen de dalende output van traditionele producenten compenseren.

Zuid-Amerika worstelt al lang met sociaaleconomische uitdagingen, waaronder hoge armoedecijfers en haperende economische groei. Offshore olie- en gasreserves zijn een onschatbare hulpbron om miljoenen mensen uit de armoede te tillen, en hun ontwikkeling is een onmisbare strategie.


Vergeleken met de sombere weg van netto nul naar een maatschappelijke ramp omwille van deugdsignalering, zijn stijgende olie- en gasinkomsten veel aantrekkelijker. Ze bieden een verleidelijk vooruitzicht op geld om nationale begrotingen te versterken, banen te creëren en bredere economische groei te stimuleren.

***

Dit commentaar werd voor het eerst gepubliceerd in BizPac Review.

***

Vijay Jayaraj is een Science and Research Associate bij de CO 2 Coalition , Arlington, Virginia. Hij heeft een MS in milieuwetenschappen van de University of East Anglia en een postdoctorale graad in energiebeheer van Robert Gordon University en, beide in het VK, en een bachelor in engineering van Anna University, India.

***