De gigantische schaal van drijvende windturbines gekwantificeerd

Natuurlijk maken deze enorme drijvers drijvende windenergie extreem duur. 

2-8-2024

De gigantische schaal van drijvende windturbines gekwantificeerd

Door David Wojick.

Mijn vaste lezers weten dat ik vaak heb verwezen naar de enorme omvang van drijvende windturbine-assemblages. Ze zijn veel groter dan vaste offshore windturbine-assemblages omdat er een grote vlotter aan vastzit. Dit maakt drijvende wind veel duurder dan vaste wind, die al veel duurder is dan betrouwbare brandstofgestookte elektrische energie.

Volgens eenvoudige natuurkunde moet een generator van 2.000 ton op een toren van 150 meter hoog worden geplaatst, met drie vleugels van 90 meter hoog die aan een boot zijn bevestigd, en moet de boot ook bestand zijn tegen orkaanwinden.

Gelukkig heeft Philip Lewis van strategisch analist Intelatus in Offshore Engineer wat cijfers over deze onzin op een rijtje gezet.

Zie https://www.oedigital.com/news/504812-addressing-the-challenges-of-developing-floating-wind-at-scale

En https://www.oedigital.com/news/514835-preparing-for-floating-wind-leveraging-the-oil-gas-supply-chain

Natuurlijk zijn dit slechts schattingen op basis van voorgestelde ontwerpen, geen metingen. Houd in gedachten dat niemand, waar dan ook, ooit een van deze gigantische monsters heeft gebouwd. Overheden stellen enorme doelen voor een technologie die niet bestaat.

Op basis van Britse vergunningsaanvragen kijken we naar een kolossale individuele floater footprint van ongeveer 160.000 vierkante voet. Dat zijn ongeveer drie voetbalvelden, dus een enorm grote float. En het Verenigd Koninkrijk krijgt niet zoiets als orkaankrachtwinden. Misschien 100 mph, maar nooit 160.

Qua gewicht suggereert Lewis tot 5.000 ton staal of 20.000 ton beton per drijver. Let wel, 5.000 ton stalen drijvers houden geen 2.000 ton op een hoge paal overeind. Deze ontwerpen zijn wat men noemt “semi-submersible“. Dit betekent dat de drijver ongeveer halfvol met water is. Er is genoeg lucht om hem te laten drijven, maar ook veel water om hem hopelijk te verzwaren. Ik moet de berekening hiervan nog zien en heb mijn twijfels over de haalbaarheid ervan, maar dit is wat er wordt gerapporteerd.

Natuurlijk maken deze enorme drijvers drijvende windenergie extreem duur. De schatting is minstens drie keer zoveel als de toch al belachelijk dure vaste bodem offshore windenergie. Het zou veel meer kunnen zijn.

Deze enorme aantallen zijn gebaseerd op 15 MW turbines, de grootste die vandaag de dag gebouwd zijn, hoewel er nog geen geïnstalleerd en operationeel is op zee. Maar er komen grotere met 18 MW in bestelling en 20 MW geadverteerd. Floater grootte en gewicht schalen exponentieel met turbine gewicht en hoogte, dus de bovenstaande enorme aantallen kunnen in werkelijkheid vrij klein zijn.

Als ingenieur zou ik een paar van deze monsterlijke drijvende assemblages bouwen en ze door een paar orkanen laten gaan om te zien hoe ze het deden, vooral als ze het overleefden. Natuurlijk doen de Biden-mensen en groene staten helemaal niets van dien aard.

Bijvoorbeeld, volgende maand verkoopt Biden’s Bureau of Ocean Energy Management 15.000 MW aan drijvende windleases in de Golf van Maine. Californië heeft net een drijvende winddoelstelling van 25.000 MW aangekondigd, waarvan 5.000 MW al door BOEM is geleased.

Om even met getallen te spelen, deze 40.000 MW aan floaters zou net geen 3.000 van deze monsterlijke 15 MW floaters nodig hebben. Naast het vullen van een hoop oppervlakte-oceaan, moet elk van hen verankerd worden aan de zeebodem met minstens drie afmeerkabels, waarschijnlijker acht per stuk. Bovendien heeft elk een live-wire kabel die zijn energie-output doorgeeft.

Lewis zegt dat de betrokken dieptes als volgt zijn:

“In de VS zullen de eerste commerciële projecten voor de kust van Californië zijn (500-1.300 meter). Toekomstige activiteiten zijn gepland voor de kust van Oregon (550-1.500 meter), de Golf van Maine (190-300 meter) en de Centrale Atlantische Oceaan (meer dan 2.000 meter).”  (Een mijl is ongeveer 1.600 meter.)

We hebben dus miljoenen meters aan aanlegkabels en hete draden die de oceaan vullen tussen de drijvers en de zeebodem. Dit is een geheel nieuwe vorm van intimidatie die geautoriseerd moet worden (of niet) onder de Marine Mammal Protection Act.

Wat echt grappig is, is dat ik geen plannen zie voor de bouw van deze duizenden drijvende windassemblages. Ik heb er onlangs op gewezen dat het Biden Transportation Dept. illegaal bijna een miljard dollar aan het omleiden was om drijvende windfabricagefaciliteiten te bouwen in Maine en Californië. Maar geen van beide faciliteitsontwerpen heeft wat nodig is om deze geweldige semi-submersible junk daadwerkelijk te maken, te beginnen met droogdokken.

Ik stel ten zeerste voor dat we een groot deel van de lease en financiering van drijvende windtechnologie op de lange baan schuiven. Laten we eerst eens kijken hoe en of het werkt en tegen welke kosten.

***

Bron hier.

***