De Britse staat stort in elkaar en zijn leiders kijken passief toe

 In het Verenigd Koninkrijk beleven we een scenario, dat zich overal in Europa zou kunnen afspelen, ook in Polen.

De Britse staat stort in elkaar en zijn leiders kijken passief toe

Geplaatst op 9 augustus 2024 door E.J. Bron

(Door: Grzegorz Adamczyk – Vertaling: E.J. Bron)

De Britse elites zien zichzelf niet alleen geconfronteerd met een oorlog van de “rechts-extremisten”, maar ook met een oorlog van diegenen, die de Britse samenleving door een andere willen vervangen om het erfgoed van vele generaties over te nemen of te verwoesten, schrijft de columnist Stanisław Janecki. In het Verenigd Koninkrijk beleven we een scenario, dat zich overal in Europa zou kunnen afspelen, ook in Polen.

De meest belachelijke verklaring voor hetgeen daar gebeurt, kwam van premier Keir Starmer, die voor “extremisten, die proberen haat te zaaien en lokale gemeenschappen te intimideren” waarschuwde. Net zo inhoudsloos was de verklaring van minister van Binnenlandse Zaken Yvette Cooper: “In de straten van Britse steden is geen plaats voor crimineel geweld en oproer.” Voor arrestaties, processen en gevangenisstraffen lijkt er echter wel plaats te zijn.

Op 5 augustus 2024 riep de Britse regering een COBRA-vergadering bijeen, een protocol voor crisissituaties. De regering ziet dit als gerechtvaardigde reactie op “immigranten vijandige onlusten” of, zoals premier Starmer het onhandig uitdrukte, “rechts-extreme vechtpartijen”.

Deze ”rellen” braken op 4 en 5 augustus in steden als Manchester, Liverpool, Bristol en vele anderen uit. Het officiële narratief was eenvoudig: rechts-extreme knokploegen overvielen door migranten geëxploiteerde winkels, staken hotels in brand waarin asielzoekers ondergebracht waren, botsten met linkse activisten tegen racisme en vreemdelingenhaat en vochten tegen de politie, die de democratische orde handhaafde. De “rechtse knokkers” worden als het absolute kwaad neergezet, terwijl hun linkse tegenstanders als mensen met nobele zielen en bedoelingen worden voorgesteld.

Op 29 juli 2024 viel de 17-jarige Axel Rudakubana, zoon van Rwandese immigranten uit Cardiff, dansende kinderen in Southport aan, vermoordde drie meisjes en verwondde tien anderen. Links werd door een gerucht opgeschrikt dat rechts zou motiveren: de dader zou een islamitische asielzoeker geweest zijn, eentje van duizenden die met de boot naar Groot-Brittannië waren gekomen.

Alsof dat de kern van de zaak zou veranderen, maar dit narratief zorgde voor een golf van woede tegen de “racisten” van “extreemrechts”, door net te doen alsof de mensen die in de boten zouden aankomen engeltjes en gekwalificeerde arbeidskrachten zouden zijn.

Premier Starmer en minister van Binnenlandse Zaken Yvette Cooper hebben niet alleen te maken met een oorlog die door “rechtsextremisten” wordt gevoerd, maar met een oorlog die door diegenen wordt gevoerd, die de Britse samenleving door een andere willen vervangen, met het doel het erfgoed van vele generaties over te nemen of te verwoesten en het erfgoed van de Britse civilisatie te vernietigen. Dit proces is ook in veel andere landen aan de gang. De links-liberale media jagen op “rechtsextremisten”, “racisten” en “vreemdelingenhaters”, net zoals premier Starmer dat doet. Dat deze “extremisten” en “racisten” een brede maatschappelijke ondersteuning zouden kunnen hebben, komt niet bij hen op. De Britse staat vervalt – zijn verworvenheden, zijn cultuur, zijn gebruiken, zijn wetten, zijn symbolen, zijn morele en sociale orde.

De stommiteit van Starmer ligt in zijn poging het “blanke” deel van de samenleving te sussen, alsof dit voor de onteigening en het ruïneren van Groot-Brittannië verantwoordelijk zou zijn. Daarmee maakt de premier zichzelf een gijzelaar van de nieuwkomers van verschillende generaties, die hij meer rechten toestaat. Dat moet het geneesmiddel tegen “racisme” en “vreemdelingenhaat” zijn.

In principe handelen Starmer en zijn regering als trustees van een failliete boedel. Maar het zal tevergeefs zijn, want diegenen die Groot-Brittannië (en andere landen) overnemen, zullen geen genade met hen hebben. Dit is al een oorlog, en wanneer men de progressieve nar speelt en diegenen bevoordeelt die deze oorlog voeren, zal er in Groot-Brittannië en Europa weldra niets meer te redden zijn.

Bron:
uncutnews.ch

Bron oorspronkelijk artikel:
rmx.news
Door: Grzegorz Adamczyk

Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)