Men kan veel gemeens zeggen over dom-rechts, maar bij ons wordt tenminste nog gelachen, schrijft Don Arturo.
Ik ben een kind van de verzuiling en verlang vaak terug naar vroeger, toen het leven nog echt overzichtelijk was dankzij die heerlijke Hollandse hokjesgeest. In de eerste helft van de jaren zeventig was vrijwel iedereen op mijn middelbare school in Ede een soort van linksig.
In mijn klas was maar één jongen openlijk ‘rechts’: de zoon van een plaatselijke autodealer, die als enige polo’s van Lacoste, ribbroeken en bootschoenen met strikjes droeg. Het was in die tijd echt not done om een sympathisant van de VVD te zijn en de arme knul werd door ons gemeden als de pest. De VVD-jugend betrof overigens slechts een handjevol brallende kakkers uit de goudkust van Ede (proest) en kinderen van ondernemers.
De meest geliefde leraar was die van maatschappijleer. Hij woonde in een gebleekt spijkerpak, had lang haar en een snor en was een baken van verlichting te midden van zijn stijve, conservatieve en vooral boertige collega’s. De goede man was met zijn provocerende lessen een uithangbord van de VPRO en hij leek met zijn opruiende grappen en grollen zo te zijn weggelopen uit een willekeurige show van Wim T. Schippers. Hij stemde PSP en ik vond dat een uitstekende keuze, met name vanwege de poster met de blote tieten, de harige kut en de koe. Toch stemde ik de eerste keer op de PvdA en dat kwam door een meisje waarop ik hopeloos verliefd was. Haar moeder folderde en canvaste voor De Partij en dientengevolge kreeg ik allerlei stickers en posters en een vel met daarop een rode roos die je op een T-shirt kon strijken. Ik was even een levende reclamezuil voor de PvdA tot ik gedumpt werd door dat meisje en daarna heb ik uit woede op de PSP gestemd, de SP, de SAP en ook nog een paar keer op D66 in Amsterdam, omdat op hun feesten altijd lekkere meisjes rondliepen en er heel veel gezopen werd, in de geest van founding fathers Hans van Mierlo en Hans Gruijters.
Ik heb ook nog een paar keer op D66 gestemd in Amsterdam, omdat op hun feesten altijd lekkere meisjes rondliepen en er heel veel gezopen werd, in de geest van founding fathers Hans van Mierlo en Hans Gruijters.
Eind jaren zeventig was Tros Aktua, met Wibo van de Linde als anchor man, de verpersoonlijking van het kwaad. Met name tijdens de krakersrellen rond Koninginnedag werd het programma de spreekbuis van rechts, met Hans Wiegel als vaste gast.
Ik was een boze punk en woonde antikraak in Amsterdam-Oost, dat toen qua drugs en criminaliteit niet onderdeed voor Harlem in de gouden tijd. Ik identificeerde mij dus als links, maar in feite was ik gewoon een meeloper. Want je hoorde in die tijd gewoon links te zijn, en anti-establishment.
Uiteindelijk kreeg ik net zo’n hekel aan politici als aan de zelfverklaarde bobo’s van de kraakbeweging. Mijn hartstochtelijke afkeer van GroenLinks ontstond in die tijd, al kon ik toentertijd nog niet precies omschrijven waarom ik ze verafschuwde. Wellicht omdat ze toen al een sekte waren, met onfeilbare dogma’s en net zoveel humor als de zwartekousenkerk op de Veluwe en vrome mohammedanen.
Vorig jaar interviewde ik voor GeenStijl Peter Siebelt over het gevaar van het subversieve en vooral staatsgevaarlijke GroenLinks.
Siebelt is publicist, activist en beveiligingsexpert, en gespecialiseerd in links-radicalen in Nederland. In zijn boek Eco Nostra beschrijft Siebelt het netwerk achter Volkert van der Graaf, de moordenaar van Pim Fortuyn. Een groot aantal milieu-actiegroepen onderhield nauwe banden met universiteiten en de hoogste regionen van de politiek. Siebelt ziet het door hem onderzochte netwerk als een ‘spekkoek’, waar elke laag een bepaalde groep vertegenwoordigt. De bovenste laag is de bestuurlijke elite, bestaande uit politieke partijen zoals GroenLinks en de SP. Daaronder bevinden zich NGO’s en milieuorganisaties zoals onder andere Oxfam Novib, Greenpeace, Natuur en Milieu en Milieudefensie. De onderste laag wordt gevormd door ondergrondse cellen, zoals RaRa en het Dierenbevrijdingsfront. Siebelt heeft ook onderzoek gedaan naar de BDS-beweging, die oproept tot boycot, desinvesteringen en sancties tegen Israël. Siebelt stelt dat deze organisatie in Nederland steun krijgt van verschillende maatschappelijke organisaties, zoals Oxfam Novib, Pax Christi Nederland, het ICCO, Cordaid en de Postcode Loterij.
Siebelt: “Vanaf mijn infiltratie in de kraakbeweging-tijd heb ik de carrières gevolgd van actievoerders uit die beweging. Al die gasten zie je later overal terugkomen, zelfs bij ambassades en op hoge functies. Neem het GroenLinkse Tweede Kamerlid Tom van der Lee. Hij is zijn hele leven lang activist geweest bij allerhande organisaties en heeft miljarden aan subsidies binnengesleept voor alle mogelijke activiteiten. Hij is omhoog geklommen, kwam bij Oxfam Novib en Partos terecht, waarbij heel veel NGO’s zijn aangesloten. Van der Lee was daar vice-voorzitter en tegelijkertijd was hij voorzitter van het Directeurenoverleg, want ze noemen zich allemaal directeur: of het nou van de Eerlijke Bankwijzer is, of van Oxfam Novib, Amnesty International, FNV, Dierenbescherming, Milieudefensie of van Pax Christi. Van der Lee zit als een spin in het web van al die actiegroepen. Toen Balkenende aan het bewind kwam in 2002, ging Van der Lee met al die actiegroepen demonstreren, hij coördineerde dat via Keer het Tij. Hetzelfde deed hij toen Pim Fortuyn in opkomst was, toen organiseerde hij samen met Nederland bekent Kleur talloze protesten. Ik vind Van der Lee heel gevaarlijk, omdat hij de uitstraling van een nette man heeft en niet radicaal overkomt. Maar achter zijn masker zit een heel griezelig mannetje. Zo steunt Van der Lee de Palestijnen en reist regelmatig naar Gaza. Wanneer zijn Palestijnse vrienden in de problemen komen, komt hij onmiddellijk in het geweer. Zo riep hij in 2021 onze toenmalige minister van Buitenlandse Zaken op om Nederlandse steun in te stellen voor zes Palestijnse NGO’s die door Israël waren geclassificeerd als terreurorganisatie. Ook kan hij gezien worden als een kopstuk in de asielindustrie. Hij is radicaal tegen het uitzetten van vluchtelingen en vindt dat iedereen die uit het buitenland naar Nederland komt het recht heeft om te blijven. Hij en zijn Tweede Kamerfractie hebben altijd verkondigd dat vluchtelingen politieke winst zijn.”
Omdat ik uiteindelijk – net als de meeste politici – een windvaan zonder enige politieke overtuiging was, kon ik goed aarden in de linkse kerk en bij Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer. Ik werd de Johnny Rep van de linkse media, en omdat ik was afgestudeerd in de jihad en islamitisch fundamentalisme kon ik mij helemaal suf reizen naar alle landen van Noord-Afrika, de Levant en het Midden-Oosten.
Ik werd de Johnny Rep van de linkse media, en omdat ik was afgestudeerd in de jihad en islamitisch fundamentalisme kon ik mij helemaal suf reizen naar alle landen van Noord-Afrika, de Levant en het Midden-Oosten.
In mijn hoedanigheid van correspondent te Jeruzalem kwam ik vaak in Gaza, waar ik bijzonder goede contacten met Hamas had opgebouwd. Voor Vrij Nederland interviewde ik ooit sjeik Ahmed Yassin, de oprichter van Hamas. Een paar weken later werd hij uit zijn rolstoel geblazen door een Israelisch ‘precisiebombardement’.
Tijdens mijn correspondentschap in Libanon bouwde ik een prima relatie op met de Hezbollah en kon ik voor de VPRO-radio met hun strijders meereizen toen het Israëlische leger uit Zuid-Libanon werd verjaagd.
En toen kwam Brussel: Eurabia. Zeventien jaar na het verschijnen van mijn claim to fame behoor ik nu tot dom-rechts volgens de Schimmelpenninckjes van deze wereld. Nou vind ik mijzelf helemaal niet rechts, al ben ik dol op Louis-Ferdinand Céline, Curzio Malaparte, Gabriele D’Annunzio, Jan Montyn en Jean Genet. Zuur links smijt hun schitterende werken het liefst op de brandstapel maar als we zo gaan beginnen, kunnen we ook de Bijbel en de Koran in de fik steken, al zullen de policor-extremisten dan piepen dat de Koran een geweldig boek is waarvan wij veel kunnen leren.
Ik ben vooral een anarcho-liberaal en wil zo weinig mogelijk bemoeienis van de overheid, die vooral heel klein moet zijn en met zo min mogelijk belastingen. Verder ben ik voor vrije verstrekking van drugs. De mens moet zelf maar bepalen of hij stoned wil worden, want het leven is al treurig genoeg. Hetzelfde vind ik ook van tabak en alcohol: als de mens zich kapot wil roken en zuipen, moet hij dat maar lekker doen. Laat de overheid eerst maar eens de McDonald’s en de Kentucky Fried Chicken in de Bijlmer sluiten, want dat zijn de echte vijanden van de volksgezondheid. Ik ben voor abortus, en kommersjele seks moet volledig legaal worden, of dat nou om verslaafde Keetje Tippels op de afwerkplek of om broodpoten bij de pisbak gaat. Dat zal wel weer een extreem-rechts standpunt zijn want de PvdA heeft de Wallen gesloopt. Ik zeg altijd maar zo: Je kan de PvdA uit Amsterdam halen, maar Amsterdam niet uit de hoer. Ik ben voor homofilie, maar tegen letterbakgeneuzel. Ik ben onvoorwaardelijk voor de rechten van dieren. Ik ben tegen de jacht en tegen het extreem-rechtse stierenvechten, hetgeen mij weer links maakt. Ik ben voor het milieu, zeg maar groen zonder salafistengeknuffel. De islam bedrijf je maar lekker binnenshuis. Boeddhisten en joden doen dat ook en vallen verder niemand lastig. Lijkt mij een progressief-links standpunt. En ik hou onvoorwaardelijk van Israël en dat maakt mij natuurlijk de perfecte hofnar van extreem-rechts. Het is natuurlijk smullen dat zuur links – gepersonifieerd door Frans Timmermans – nu een meelijwekkend en pathetisch achterhoedegevecht levert. Zuur links wordt in die hopeloze strijd volop gesteund door het merendeel van de Nederlandse media. Het is nogal opvallend dat het zuur linkse journaille de strapatsen van bijvoorbeeld D66 in de diverse kabinetten Rutte met mantel der liefde bedekte. Nederland werd al die jaren bestierd door een kakistocratie (een regering van dumbo’s en nitwits), maar in de mainstream media (MSM) werd zelden een kritische noot gekraakt over volslagen bespottelijke en plaatsvervangende schaamte opwekkende Rutte-laven als Rob Jetten, Alexandra van Huffelen en Franc Weerwind. Die laatste was de excuuspersoon van kleur in Rutte IV en kan en kon helemaal niks. Weerwind was een rampzalige burgemeester van Almere en vluchtte naar Den Haag, de puinhopen van de Floriade achter zich latend. Zijn bijnaam in Almere: Weereenkind.
“De burgemeester van Almere, Franc Weerwind, zit diep in de problemen omdat hij een puinhoop maakt van zijn privéleven. Deze week heeft hij de fractievoorzitters in zijn gemeente tekst en uitleg gegeven over zijn escapades. De burgervader heeft aangekondigd weer vader te worden. Hij krijgt een buitenechtelijk kind in aantocht bij een vrouw met wie hij inmiddels geen relatie meer heeft. Weerwind is op dit moment nog getrouwd met de moeder van zijn kinderen. De scheidingsprocedure is wel al in gang gezet, maar nog niet afgerond. Ondertussen had de burgemeester van Almere dus een buitenechtelijke relatie.”
De wakaman, player en beroepsschijnheil, kwam vervolgens met het krankzinnige, maar vanuit zijn oogpunt bezien volstrekt logische voorstel om genderspecifieke termen als ‘goede huisvader’ te verbieden.
Het gespartel van de zuur linksen en hun bevriende azijnsmoelen van de media is vooral aandoenlijk. Vrolijk rechts kijkt grinnikend toe naar de totale verwarring bij de roomblanke woke zeven-vinkjes-elite, die zich de afgelopen decennia onaantastbaar waande, in hun ivoren torens. Een goed voorbeeld daarvan geeft Chris Aalberts in zijn blog van 26 juni, getiteld Is het irrationeel om PVV te stemmen? De elite tast in het duister.
Aalberts: “Dit is een meet-up van De Groene. De redactie was geschokt door de enorme winst van de PVV in november. Daarom wilde men weten waarom dit allemaal heeft plaatsgevonden. Wat is nou de voedingsbodem die ertoe heeft geleid dat mensen ‘hun goede humeur’ hebben verloren en ‘op boos rechts’ zijn gaan stemmen, horen we hoofdredacteur Xandra Schutte zeggen. Verslaggever Coen van de Ven echoot dat idee: het is tijd om de mensen die PVV stemmen te leren begrijpen.
Het valt Van de Ven op dat over PVV-stemmers altijd wordt beweerd dat ze zijn afgehaakt, maar dat klopt niet. De PVV heeft het namelijk enorm goed gedaan in Vinex-wijken, terwijl je de mensen daar helemaal niet afgehaakt kunt noemen. Sterker nog: dit zijn meestal VVD-bolwerken – of ze waren dat. De mensen hebben het er goed: een koopwoning en een auto voor de deur, niks aan de hand. Waarom zouden deze mensen zich nou richting Wilders begeven?”
Eerder kwam de Volkskrant al met een jammerverhaal van huilstruik Loes Reijmers, getiteld: Hoe links de ideale zondebok werd.
Reijmers: “Op sociale media valt het woord links zelden in combinatie met een loftuiting. Het gaat daar over ‘zuur links’, ‘hypocriet links’, ‘ziek links’. Tijdens de verkiezingscampagne gingen nepfoto’s van ‘Frenske’ het internet over, beelden waarop de GroenLinks-PvdA-leider zich tegoed zou doen aan een rijkelijk buffet in een vliegtuig, of op een terras in Málaga. Kijk hem hoog uittorenen boven het klootjesvolk, was de boodschap. Dat de beelden door AI gemaakt waren, maakte niet uit. Het had immers waar kúnnen zijn, concludeerden zijn critici. ‘Links is verworden tot scheldwoord’, zeiden de wetenschappelijk directeuren van GroenLinks en PvdA in de Willem Drees-lezing die ze onlangs hielden. Links is ‘radioactief besmet geraakt’, in de woorden van NRC-columnist Floor Rusman. Het woord is geen kwalificatie meer, maar een diskwalificatie.”
En zojuist lees ik in de onverdachte Halsemabode een gemene recensie over een zwaar gesubsidieerde comedyvoorstelling over de afschaffing van de slavernij. De grappenmaker van dienst is ene Jeffrey Spalburg.
Het Parool: “Het zijn momenteel geen slechte tijden voor theatermakers om bij subsidiegevers aan te kloppen met een voorstel waarin racisme en discriminatie centraal staan.”
Tijdens mijn correspondentschap in Libanon bouwde ik een prima relatie op met de Hezbollah en kon ik voor de VPRO-radio met hun strijders meereizen toen het Israëlische leger uit Zuid-Libanon werd verjaagd.
En: “Toen Spalburg aan de kern van zijn conference begon verdween de comedysfeer als sneeuw voor de zon. Alsof we hadden ingetekend voor een historische lezing met lichtbeelden kregen we een relaas waar inmiddels iedere geïnteresseerde toch wel van op de hoogte is. Over de trans-Atlantische slavenhandel, de koffie- en suikerplantages in Suriname, de akelige rol van de Nederlandse handelaren, het eindeloze getreuzel van de Nederlandse overheid over de afschaffing van de slavernij, waar de tot slaaf gemaakten dan ook nog koning Willem III dankbaar voor moesten zijn, de komst van nieuwe, uiterst goedkope arbeidskrachten uit Java en de eis tot herstelbetalingen.”
Deze ‘conference’ is kenmerkend voor zuur links: de totale humorloosheid. En men kan veel gemeens zeggen over dom-rechts, maar bij ons wordt tenminste nog gelachen. En weet u wat ik nou het leukste vind van zuur links? Precies wat Hans Teeuwen zei: linkse meisjes worden geil van rechtse praatjes.
Met uw donatie steunt u de onafhankelijke journalistiek van HP/De Tijd. Word donateur of word abonnee, al vanaf €5 per maand.
0 reacties :
Een reactie posten