Door Rypke Zeilmaker.

In de week van de hedendaagse slavernij op Interessante Tijden: ‘Veerkracht’, een woord uit de ecologie waarmee de Europese overheid honderden miljarden euro’s afhandig komt maken bij haar EU-onderdanen.

Die ‘resilience’ is een woord afkomstig uit de ecologische systeemtheorie van C.S. ‘Buzz’ Holling, (1973) die werd opgevolgd door zijn Wageningse discipel Marten Scheffer. 

Die violist en mysticus zag allerlei vermeende ‘kantelpunten’ bij waterplanten in het Veluwemeer, en hij rekte dat begrip op voor toepassing in de hele maatschappij.  Bij hun overheid betekent veerkracht’ nu meer geld voor groenwassen en minder contant geld uit naam van ‘witwassen’…

Coronapotje omgedoopt tot klimaat- en digifonds met honderden miljarden euro’s.

Veerkrachtfaciliteit
In de week van de hedendaagse slavernij op Interessante Tijden vandaag: Toverwoorden waarmee de eigenaren van hun (Europese) overheid en haar instituties ‘vrije’ EU-onderdanen geld en goed afhandig maken met gelegaliseerd geweld.

Je herkent de slaven aan het feit, dat niemand nog opstaat of zelfs boos wordt, dat je dagelijks openlijk bestolen wordt en voorgelogen.

Vandaag het miljarden euro’s kostende modewoord in beleidsland sinds de invoering van de 2030 Agenda; Veerkracht. Sinds de start van de 2030 Agenda in 2015 komt ‘veerkracht’ overal voor.

De EU-Natuurherstelwet claimt ‘gediversifieerde en veerkrachtige natuur’ te realiseren via onteigening van grond en gelden. Heel Europa zou zelfs ‘veerkrachtig’ moeten worden met  een ‘Veerkrachtfaciliteit’, de Recovery and Resilience Facility. (RFF)

Veerkracht = Resilience in het Engels.

Via de ‘herverdeling’ van honderden miljarden euro’s naar energiemultinationals met groen digi-gedicht, zou de EU ‘veerkrachtiger uit de coronacrisis komen’.

Liefst 437 miljard euro zou de Europese Commissie over hebben voor ‘veerkracht’ tot 2027. Dat roept de vraag op wat ‘veerkracht’ nu eigenlijk is, behalve de nieuwe naam voor een fonds dat uit naam van ‘corona’-steun vooral naar windmolens gaat.

Daarnaast geldt als doel 5 ‘pandemieparaatheid’: Daar heb je de omstreden overdracht van soevereiniteit naar de WHO… Een ‘veerkrachtig’ Europa is precies dat; Een oorlogseconomie in staat van paraatheid, geregeerd door internationale technocraten.

‘Natuur op instorten’

Veerkracht betekent zoiets als ‘adaptief’, je snel kunnen aanpassen bij plotse verandering. Woorden als ‘robuust’, ‘toekomstbestendig/gericht’, ‘weerbaar’ en ‘schokken’, ‘crisis’ vind je meestal in beleidsstukken samen met ‘veerkrachtig’…

De claim van natuurclubs dat ‘de natuur op instorten’ staat vanwege ‘stikstof’ is verwant aan het zelfde ‘veerkracht’-denken. Een ‘systeem’ zou een aantal schokken ogenschijnlijk verdragen. Daarna zou bij een ‘kantelpunt’ plots een geheel ander systeem vormen. Leuk bedacht verhaal, toch?

Bron: NOS Fakenews maandag 15 augustus 2022: Instortende natuurgebieden door onzichtbaar stikstof, hoe ziet dat er uit?

Het tegendeel van ‘veerkrachtig’ is dus storingsgevoelig. Met als angstbeeld een dorre woestijn, permanente crisis.

Denk aan de ooit groene Sahara die na verandering van het neerslagregime in een woestijn veranderde. Dat is de Sahara vervolgens al zesduizend jaar gebleven. Alleen oases en Wadi’s getuigen nog van het vele water dat ooit in de bodem van de Sahara indaalde.

De basis van het wereldbeeld van Wagenings ecologisch ziener Marten Scheffer.

Veluwemeer

De Wageningse ecoloog Marten Scheffer geldt als belangrijke popularisator van dit begrip ‘veerkracht.’ Scheffer deed zelf ooit onderzoek aan de ecologie van het Veluwemeer. Bij een zeker gehalte aan voedingstoffen kan de helderheid van het water plots veranderen, en daarmee de soortensamenstelling van een meer.

Er ontstaat dan een ander type ecosysteem met andere productiviteit.

Zo kun je van relatief helder water plots in troebel water geraken, dat hardnekkig troebel blijft. Zodat op de bodem geen waterplanten groeien, waardoor de bodem makkelijker omwoelt en troebelheid in stand blijft.

Die verandering komt dan niet geleidelijk, maar plots: Zie daar, het kantelpunt is geboren.

Dat kantelpunt verwoorden natuurclubs en Minister Van der Wal dan als ‘instorten van natuur.’ Het stikstofmodel Aerius van Wageningse sjoemelaars en de kritische depositie waarden van Roland Bobbink laten ‘de’ natuur instorten.

Een kleine extra stressbron zou volgens de systeemtheorie van Scheffer dus bij reeds opgebouwde stress het extra duwtje geven naar een andere toestand.Dat nieuwe systeem na zo’n kantelpunt noemen ze dan een ‘alternate stable state’, een andere stabiele toestand.

Je moet heel erg academisch zijn opgeleid, om ‘veerkracht’ en ‘kantelpunt’ in de praktijk ook te zien. Ben je niet deskundig, dan zie je er buiten niets van, behalve alsmaar veranderende natuur.

Veerkrachtinstituut

Scheffer is daarmee navolger van de Amerikaanse systeemtheoreticus CS Holling. Die lijkt de uitvinder van het begrip ‘veerkracht’ in ecologische context te zijn, en hij haalt milieuveranderingen in Amerikaanse meren aan als voorbeeld van plotse zogenaamde ‘regime shifts’:

Een relatief helder meer dat plots in een troebele soep kan veranderen. Het computermodelinstituut van de Club van Rome, de IIASA in Laxenburg heeft zijn baanbrekende publicatie uit 1973 op het web staan.

Van die theorie kun je dan als deskundige iets vinden. Ecologentheorie heeft de neiging net zo vaak wel als niet waar te zijn. Er blijken zoveel uitzonderingen op de ‘regel’ te zijn, dat de theorie normaliter zou kantelen.

Veerkracht volgens de EU: herverdelen geld met groen oormerkje.

De complexe wiskunde lijkt vaak camouflage voor dunne verhaaltjes, die leken het gevoel geven dat het dan wel echte wetenschap moet zijn. Die krijgen dan plaatjes met rollende balletjes in kuiltjes.

En hier komt Marten Scheffer dan binnen.

Met zijn boekje ‘critical transitions in nature and society’ (2009 Princeton University Press) gaf Wagenings mysticus Scheffer de containerterm ‘veerkracht’ (resilience) academische autoriteit bij politicologen, psychologen, procesmanagers en andere deskundologen.

Die raakten in de ban van zijn plaatjes met rollende balletjes in kuiltjes.

Wat Scheffer ooit in het Veluwemeer meende te ontwaren en koppelde aan dynamische systeemtheorie van CS Holling, dat zou vervolgens op de gehele maatschappij van toepassing kunnen zijn.

Wie had dat ooit in het Veluwemeer gezien, behalve de Wageningse ziener Scheffer?

Scheffer’s sociale autoriteit in academieland groeide zo, dat hij met Club van Rome-adepten als de ecoloog Johan Röckstrom ging publiceren over ‘veerkracht’ in Science. Die ecoloog kreeg in 2006 zijn eigen ‘Veerkracht’-instituut in Stockholm. Zij goten een nieuw sausje over de ‘grenzen aan de groei’ van de Club van Rome: Daar maakten ze ‘Planetaire Grenzen’ van.

Zij willen mensen begrenzen voor er een ‘kantelpunt’ komt.

Jaarverslag Rockefeller Foundation 2014: De term ‘resilience’ via The Guardian bij Jan Publiek tussen de oren.

Veerkrachtdividend

Zodra ecologenbegrippen maatschappelijke toepassing krijgen, dan kun je er alle kanten mee uit voor velerlei agenda’s…

In 2008 zag de toenmalig voorzitter van de Rockefeller Foundation, Judith Rodin plots geld in ‘veerkracht’: The Resilience Dividend. Dat was toen al het deugwoord van de 21ste eeuw, met dus een halve eeuw voorgeschiedenis in de ecologie.

Het enige concrete dat je uit dit boek kunt halen, is dat een gecorporatiseerde overheid (‘publiek-private partnerschappen’) – de productieve klasse – garant moet staan voor niet renderende investeringen van bankiers met een groen gedicht.

Voorzitter van de ‘wetenschappelijke’ klimaatraad van Rob Jetten, Jan Willem Erisman gaat met Scheffer’s werk aan de haal.

Meestal over ‘de’ klimaatverandering waarvoor je de hele economie en mensheid verbouwt voor het jaar 2050. Uit vrees voor ‘Het Kantelpunt’ dat zou kunnen komen volgens dynamische systeemtheorie. Daarna zou de wereld in een hel veranderen. En daar zijn we dan nu dus aangeland.

Een theoretische oefening, dunne verhaaltjes en wat subsidie: Meer is het niet. Maar met zulke bluf kun je dus wel honderden miljarden euro’s stelen, onder het motto ‘het geld ligt op straat’..

‘Veerkrachtig’: Wind op zee

Het huidige Nederlandse ‘herstel en veerkrachtplan‘ is een nationaal uitvloeisel van het Europese Veerkrachtplan.

Dat zou de aangerichte schade door coronamaatregelen in de economie kunnen verhelpen. Het coronafonds werd omgetoverd in een klimaat- en digitaliseringsfonds, de ‘groene transitie.

Klimaat en de afschaffing van contant geld (digitalisering) en de invoering van een digitale identiteit zijn de eerste twee prioriteiten voor een ‘veerkrachtig Nederland’. Een land met steeds hogere lastendruk voor utopische plannetjes, dat is ‘veerkrachtig’…

‘Veerkracht’, het Resilience Dividend.

We citeren pagina 26 de eerste prioriteit:

Deze prioriteit omvat belasting- en heffingshervormingen die tot vergroening leiden. Met de investering Wind op Zee en Groenvermogen Waterstof worden duurzamere energiebronnen gestimuleerd. Ook levert het plan een grote bijdrage aan het verminderen van stikstofuitstoot, onder andere door natuurherstel- en natuurverbetering.

‘Veerkracht’ is hier vooral het bouwen van windturbines in de visgebieden van Noordzeevissers. Daar geeft hun overheid het meeste extra subsidie aan uit (bovenop de bestaande subsidies), liefst 693 miljoen euro.

48 procent naar CO2-handel/groenwasserij

‘Veerkracht’ betekent hier dus ‘meer subsidie voor energiemultinationals’, zoals Shell, Engie die het ‘groene’ Waterstofsprookje in de lucht mogen houden. En vervolgens:

Tegelijkertijd wordt er bijgedragen aan het NextGeneration EU-vlaggenschip “Power up”, gericht op het stimuleren van toekomstgerichte schone technologie en het gebruik van hernieuwbare energie, en SDG 7 (betaalbare en schone energie) en SDG 13 (klimaatactie).

Hier betekent ‘veerkracht’ meer subsidie voor groenwasserij van windturbines in de (zee)natuur. Terwijl je dus tegelijk claimt de natuur ook ‘veerkrachtig’ te maken met een Natuurherstelwet.

Dat Veerkrachtfonds werd door hun Europese Commissie ingesteld om de economische schade door coronamaatregelen op te vangen. Daarmee geeft hun Nederlandse tak van hun overheid 4,7 miljard euro van productieve mensen geroofd geld uit, waarvan 47,8 procent voor de CO2-handel. (klimaatmitigatie)

Hun Europese Commissie schreef 37 procent voor, maar het Rutte-regime wilde haar beste beentje voor zetten.

De bestedingen aan ‘veerkracht’ gaan vooral naar windturbines en wiebelstroom.

 ‘Veerkracht’: voor groenwassen, tegen witwassen

Het bereiken van ‘veerkracht’ in natuur en economie wordt door hun ambtenarij aangegrepen om reeds lang lopende agenda’s door te drukken. Of het nu gaat om insecten die zouden uitsterven, of de bestrijding van contant geld waar de overheid niets van confisqueren kan:.

Veerkracht is het geneesmiddel voor alles

Zo wordt in Nederland uit naam van de bestrijding van ‘witwassen’ de hoeveelheid contant geld waarmee je betalen mag teruggeschroefd naar 3000 euro.

Contant geld uit de roulatie voor ‘veerkracht’ blz 26, zodat hun liegende en stelende overheid kan groenwassen.

Tegelijk gaan er dus meer miljarden euro’s geroofd geld naar groenwaspraktijken, als ‘groene’ waterstof. Om die groenwaspraktijken te financieren berooft hun overheid ZZP’ers van de zelfstandigenaftrek. Dat heet een ‘toekomstbestendige economie’ (blz 27):

Met belangrijke hervormingen, zoals de verlaging van de zelfstandigenaftrek en een hervorming van het pensioenstelsel, richt deze prioriteit zich op bestaanszekerheid en gelijke kansen.

Wat is een toekomstbestendige arbeidsmarkt’?

ZZP’ers moeten in loondienst gejaagd. Daarom komt er ook een verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering, die tenminste zes procent van je jaarinkomen afroomt. Dan kan een geldboer van het bancair systeem het geld confisqueren dat je anders zou. En daarmee – samen met ‘toekomstgericht onderwijs’ (digitalisering) – zouden weer de SDG’s 8 en 9 gediend zijn.

… wanneer overheden aan de haal gaan met ecologenverhaaltjes

Ve(e)rkracht

Ecologie is geen harde wetenschap maar een vorm van groene sociale psychologie. De theorieën zijn even vaak geldig als ongeldig. Er zijn vaak zoveel uitzonderingen op ‘de regel’ dat deze de regel ondermijnen. Bovendien zijn veel ecologen tegelijk eco-activist, die ‘verandering’ aan natuur het zelfde vinden als ‘schade’…

De theorievorming met soms complexe wiskunde lijkt vaak bedoeld om het vakgebied meer sociaal aanzien te geven, waar het eerder uit een clubje wollensokken en verrekijkers bestond. Dat geldt overigens ook voor de klimatologie, of de onderzoekers aan fossiel stuifmeel in vergeten aardlagen.

Wanneer je vroeger als palinologie-prof op een feestje vertelde dat je onderzoek deed naar het ontdooien van permafrost, hoe de Siberische Kornoelje oprukt en veen oxideert. Een brede gaap was je deel.

Resilience Dividend…het mkb failliet laten gaan, en de rest een worst voorhouden met groen oormerkje

Maar nu ben je plots opgesektst tot ‘hoogleraar arctisch transitiemanagement’, je onderzoekt de kanaries in de klimaatkoolmijn, krijgt miljoenen euro’s HORIZON-subsidie van hun Europese Commissie, hordes mooie studentes willen tot in de avonduurtjes met jou de wereld verbeteren. Zo kan je carrière een waar kantelpunt beleven.

Dus dat Scheffer zijn gepruts in het Veluwemeer wilde opseksen: Alle begrip, goed voor de carrière. Maar zo kom je dus met je ecologietheorie van het Veluwemeer vrij plots terecht bij ‘subsidie voor zeewindmolens’ en ‘ZZPtje pesten’, alles onder de zelfde vlag van veerkracht.

Of dat nu de bedoeling was… Zo evolueert ‘veerkracht’ dus tot ‘verkracht’…

***

Steun ons Studiecentrum voor Natuurlijke Historie Interessante Tijden, en dank voor alle donateurs die mijn werk mogelijk maken