9-4-2024


‘The science is not settled.’

Door Hayley Smith (Los Angeles Times).

Dodelijke hitte in het zuidwesten. Hoge temperaturen in de Atlantische Oceaan. Broeierige omstandigheden in Europa, Azië en Zuid-Amerika.

Maar de plotselinge stijging van de mondiale temperatuur van vorig jaar overtrof veel meer dan wat statistische klimaatmodellen hadden voorspeld, wat ertoe leidde dat een bekende  waarschuwde dat de wereld zich mogelijk ‘onbekend terrein’ zou begeven.

“Het is vernederend en een beetje zorgwekkend om toe te geven dat geen enkel jaar de voorspellende vermogens van klimaatwetenschappers meer in verwarring heeft gebracht dan 2023”,

schreef Gavin Schmidt, directeur van NASA’s Goddard Institute for Space Studies, in een artikel in het tijdschrift Nature .

Nu proberen hij en andere onderzoekers uit te leggen waarom 2023 zo abnormaal heet was.

Er zijn veel theorieën voorgesteld, maar “tot nu toe heeft geen enkele combinatie ervan onze theorieën kunnen verzoenen met wat er is gebeurd”, schreef Schmidt.

De mondiale gemiddelde temperatuur van vorig jaar van 58,96 graden was ongeveer een derde graad warmer dan het voorgaande warmste jaar in 2016, en ongeveer 2,67 graden warmer dan de pre-industriële periode aan het eind van de 19e eeuw waartegen de opwarming van de aarde wordt afgemeten.


Hoewel de door de mens veroorzaakte klimaatverandering en El Niño een groot deel van die opwarming kunnen verklaren, zeggen Schmidt en andere experts dat de extra drie of vier tienden van een graad moeilijker te verklaren zijn.

Theorieën voor de toename omvatten onder meer een wijziging in 2020 in de regelgeving voor het vervoer van spuitbussen, bedoeld om de luchtkwaliteit rond havens en kustgebieden te helpen verbeteren, wat mogelijk het onbedoelde gevolg heeft gehad dat meer zonlicht de planeet kan bereiken.

De uitbarsting van de Hunga Tonga-Hunga Ha’apai-vulkaan in 2022 schoot ook miljoenen tonnen waterdamp de stratosfeer in, wat volgens wetenschappers hielp om wat warmte vast te houden. Bovendien kan een recente stijging van de elfjarige zonnecyclus voor ongeveer een tiende van een extra waarschuwing hebben gezorgd.

“Maar deze factoren alleen kunnen niet verklaren wat er gebeurt”, zei Schmidt. “Zelfs nadat alle plausibele verklaringen in aanmerking zijn genomen, blijft het verschil tussen de verwachte en waargenomen jaargemiddelde temperaturen in 2023 ongeveer 0,2°C – grofweg de kloof tussen het vorige en het huidige jaarrecord”,

schreef hij in zijn rapport.

Schmidt werd telefonisch bereikt en zei dat hij denkt dat er drie dingen aan de hand kunnen zijn.

Het is mogelijk dat 2023 een ‘blip’ was – een perfecte storm van natuurlijke variabelen en aardcycli die op een rij stonden om één bizar heet jaar te creëren. Mocht dat het geval blijken te zijn, “zal dat geen enorme gevolgen hebben voor wat we in de toekomst gaan zien, omdat het zo zeldzaam en onwaarschijnlijk zou zijn geweest dat het niet snel weer zal gebeuren.”

Hij gaf echter aan dat dit onwaarschijnlijk is, omdat deze elementen

“nooit in de rij hebben gestaan ​​om ons zo’n grote blip te bezorgen.”

Een andere mogelijkheid is dat wetenschappers de drijvende krachten achter de klimaatverandering verkeerd hebben begrepen. Hoewel bekend is dat ,  en aërosolen de mondiale temperaturen beïnvloeden, is de volledige omvang van hun effecten wellicht onderschat of verkeerd gekalibreerd. Mocht dat het geval zijn, zei hij, dan zullen onderzoek en datasets hopelijk snel een inhaalslag maken.

De laatste verklaring die hij gaf is dat het systeem zelf aan het veranderen is – en verandert op manieren die sneller en minder voorspelbaar zijn dan eerder werd aangenomen.

“Dat zou zorgwekkend zijn, omdat de wetenschap eigenlijk draait om het nemen van informatie uit het verleden, kijken naar wat er aan de hand is en het maken van voorspellingen over de toekomst,” zei Schmidt. “Als we het verleden niet echt kunnen vertrouwen, hebben we geen idee wat er gaat gebeuren.”


Niet iedereen is het echter met zijn oordeel eens. Michael Mann, Presidential Distinguished Professor bij de afdeling Aard- en Milieuwetenschappen van de Universiteit van Pennsylvania, zei dat het uitgangspunt dat de warmte van 2023 niet kan worden verklaard – of dat deze inconsistent is met modelsimulaties – ‘gewoonweg verkeerd’ is.

“De situatie lijkt sterk op wat we zagen in de periode 2014-2016, toen we overgingen van een aantal jaren van La Niña-omstandigheden naar een groot El Niño-evenement en vervolgens terug naar La Niña”, zei Mann in een e-mail.

Hij zei zelfs dat sommige recente modellen aantonen dat de mondiale temperatuurpiek in 2016 zelfs nog meer uitschieter was dan die van 2023.

“De plot laat zien dat de opwarming van het oppervlak van de planeet vrijwel precies verloopt zoals voorspeld,” zei Mann. “En de modellen laten zien dat de opwarming snel zal doorgaan zolang we fossiele brandstoffen blijven verbranden en CO2-vervuiling blijven veroorzaken.”

Toen hem naar deze interpretatie werd gevraagd, zei Schmidt dat het waar is dat de periode 2014 tot 2016 eveneens afwijkend was. Maar er is een belangrijk verschil tussen toen en nu, zei hij.

De temperatuurpiek van 2016 volgde op een El Niño-gebeurtenis, met de grootste afwijkingen in februari, maart en april van het jaar na de piek, zei hij. Hij merkte op dat soortgelijke patronen zich voordeden na eerdere El Niños in 1998 en 1942.

Omgekeerd kwam de piek van vorig jaar in augustus, september, oktober en november – vóór de piek van El Niño – “en dat is nog nooit eerder gebeurd”, zei Schmidt. “Het is nooit gebeurd in het temperatuurrecord dat we hebben. Het gebeurt niet in de klimaatmodellen.”


Alex Hall, hoogleraar atmosferische en oceanische wetenschappen aan de UCLA, zei dat hij het grotendeels eens is met de inschatting van Schmidt dat de veronderstelde factoren alleen niet de grote temperatuurafwijking in 2023 en begin 2024 kunnen verklaren. Hij vergeleek dit met de opkomst van megabranden, of extreme bosbranden in de afgelopen tien jaar, die niet helemaal waren voorzien.

“Wat we hebben geleerd is dat er een aspect is dat niet volledig voorspelbaar is – dat we niet helemaal begrijpen – en dat we het lot hier een beetje verleiden door ons te blijven bemoeien met het klimaatsysteem,” zei Hall. . “Het gaat dingen doen die we niet begrijpen, waar we niet op anticiperen, en die zullen potentieel grote gevolgen hebben.”

Hall zei dat de snelle overgang van een aanhoudende La Niña naar een sterke El Niño afgelopen zomer waarschijnlijk een rol heeft gespeeld, evenals de verandering in de regelgeving voor spuitbussen.

Hij stelde ook dat het snelle verlies van Antarctisch zee-ijs in 2023 – op zichzelf een resultaat van de warmere planeet en oceanen – een soort feedbackloop had kunnen creëren die heeft bijgedragen aan meer opwarming. IJs en sneeuw zijn reflecterend, dus als ze smelten, kan dit resulteren in een donkerdere oceaan die meer warmte en zonlicht absorbeert. (Volgens de National Oceanic and Atmospheric Administration daalde de dekking van het zee-ijs op Antarctica in 2023 tot een recordlaagte.)

“Het is een soort planetaire noodsituatie voor ons om erachter te komen wat er aan de hand is als we dit soort veranderingen zien,” zei Hall. “Er zouden grote teams van mensen aan moeten werken om het te proberen te begrijpen, en dat soort inspanningen hebben we niet echt, dus ik denk dat er ook lessen zijn voor de noodzaak van focus op dit specifieke onderwerp.”

Hoewel hij en andere wetenschappers het misschien niet eens zijn over hoe buitengewoon 2023 was – of wat er achter de uitzonderlijke warmte zat – erkenden ze allemaal de duidelijke tekenen dat een planeet tot het uiterste wordt gedreven.

“Ik denk dat het jammer is dat er zoveel is gedaan over de door El Niño gestegen  in 2023 , terwijl er naar mijn mening niets verrassends of inconsistents is met modelvoorspellingen”, aldus Mann. “Er zijn veel betere, wetenschappelijk verantwoorde redenen om bezorgd te zijn over de zich ontwikkelende klimaatcrisis – vooral de aanval van verwoestende weersextremen, hittegolven, bosbranden, overstromingen en droogte, die volgens sommige maatstaven inderdaad de modelvoorspellingen overtreffen.”

Volgens NOAA werd vorig jaar gekenmerkt door extreme weersomstandigheden, met meer miljardenrampen in de Verenigde Staten dan enig ander jaar. Onder hen bevond zich de bosbrand in Lahaina op Hawaï in augustus; Orkaan Idalia in Florida diezelfde maand; en ernstige overstromingen in New York in september.

Dit jaar hebben januari en februari de mondiale hete reeks al voortgezet, waarbij negen opeenvolgende maanden recordtemperaturen werden gemeten.

In zijn Nature-artikel zei Schmidt dat de onverklaarbare elementen van de recente opwarming een “ongekende kenniskloof” aan het licht hebben gebracht in de huidige klimaatmonitoring, wat de behoefte aan een vlottere gegevensverzameling duidelijk maakt die het tempo van de veranderingen kan bijhouden.

Hij merkte op dat het onderzoekers maanden of zelfs jaren kan kosten om alle factoren te ontrafelen die een rol hadden kunnen spelen in de zinderende omstandigheden.

“We hebben antwoorden nodig waarom 2023 het warmste jaar in mogelijk de afgelopen 100.000 jaar bleek te zijn”, schreef hij. “En we hebben ze snel nodig.”

Hoewel El Niño deze zomer naar verwachting zal afnemen, is er volgens NOAA nog steeds een kans van 45% dat dit jaar warmer zal zijn dan 2023.

Het is echter vrijwel zeker dat 2024 tot de vijf warmste jaren ooit zal behoren – tot nu toe.

***


Bron hier.

Meer informatie: Gavin Schmidt, Klimaatmodellen kunnen de enorme hitte-anomalie van 2023 niet verklaren – we zouden ons op onbekend terrein kunnen bevinden, Nature (2024). DOI: 10.1038/d41586-024-00816-z

Tijdschriftinformatie: Nature.

Los Angeles Times 2024.

***