Ondanks de klimaatverandering lijkt het erop dat Zwitserse vrouwen langer leven. 


Door Ben Pile.

Vertaling: Martien de Wit.

Zoals deze week breed in de pers is uitgemeten, heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) geoordeeld dat de Zwitserse regering de mensenrechten van een groep kwetsbare, oudere vrouwen in het licht van de ‘klimaatnoodtoestand‘ niet heeft gerespecteerd. De uitspraak verplicht de Zwitserse regering om radicaler beleid te implementeren om te voldoen aan de verplichtingen van het land betreffende de overeenkomst van Parijs, waaronder het verhogen van de belasting op fossiele brandstoffen. Maar de implicaties van dit nieuwe precedent zijn van invloed op elke staat die het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens heeft ondertekend, waaronder het Verenigd Koninkrijk [en Nederland, vert.]. Uit welk bewijs heeft de rechtbank geput en waarop zijn haar beslissingen gebaseerd?

De zaak was aangespannen door vijf aanvragers, waarvan de eerste Verein Klima Seniorinnen Schweiz (VKS) – (Vereniging van Vrouwelijke Klimaat Senioren Zwitserland) – een Zwitserse groene NGO was, gefinancierd door Greenpeace en andere filantropische stichtingen. De andere vier aanvragers, leden van VKS, waren oudere vrouwen die in hun getuigenis uitlegden dat hun leeftijdgerelateerde medische aandoeningen worden verergerd door hittegolven. Eén van hen, die chronische jicht en een pacemaker heeft, was twee keer flauwgevallen en moest “haar levensstijl aanpassen” om het warme weer het hoofd te kunnen bieden. Een ander, die aan niet nader omschreven “cardiovasculaire gezondheidsproblemen” lijdt, moest thuis blijven “met de gordijnen dicht en de airconditioning aan”. Een derde lijdt aan astma en chronische obstructieve longziekte en voelde zich “geïsoleerd” tijdens hittegolven. En de vierde, die aan astma lijdt, “klaagde dat de hittegolven al haar energie wegnamen” – wat betekende dat “ze het niet aankon om haar huis te verlaten en te gaan zwemmen”.

Zonder twijfel is dit een beschamende litanie van martelingen door toedoen van een wrede onverschillige Zwitserse regering. Maar welk bewijs is er voor een schending van ‘mensenrechten’ en hoe zal de uitspraak van het EHRM de situatie van de Zwitserse oude dames verbeteren?

Het is waar dat volgens MeteoSwiss waar dat er in stedelijke gebieden meer hittegolven zijn dan in het verleden. De kleine stad Luzern, bijvoorbeeld, heeft nu tussen de 10 en 15 dagen per jaar dat de temperatuur boven de 30 graden Celsius komt – een significante stijging vergeleken met de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw.

Maar hoe vreselijk dat ook lijkt, deze warmere zomers blijken volgens de sterftestatistieken van het land geen voorbode van de dood. Sinds 1990 is de levensverwachting voor Zwitsers gestegen van 77,4 jaar naar 84 jaar. Een Zwitserse vrouw die in 1990 80 werd, had een kans van 5,3% om dat jaar te sterven, terwijl dat cijfer nu bijna gehalveerd is tot 2,74% – en ze heeft waarschijnlijk nog een decennium voor zich. in 1940 had een Zwitserse vrouw van dezelfde leeftijd een kans van 12,6% om dat jaar te sterven.

Ondanks de klimaatverandering lijkt het erop dat Zwitserse vrouwen langer leven. Maar hoe zit het met gezondere levens? Het blijkt dat de klimaatverandering niet rampzalig is geweest. In 1990 was het sterftecijfer van chronische ademhalingsziekten 37,8 per 100.000 mensen. Nu is dat 35,8. Hart- en vaatziekten eisten 386 levens per 100.000 mensen in 1990, maar 279 vandaag. Infecties aan de onderste luchtwegen doodden 38,4 per 100.000 mensen in 1990, maar slechts 22,7 vandaag. En zo gaat het maar door. Als klimaatverandering het leven van oude Zwitserse vrouwen negatief beïnvloedt, dan is dat niet te zien in de sterftecijfers.

Niettemin is het dit ongemak van maar vier vrouwen en hun medecampagnevoerders, bijeengeroepen door Greenpeace namens groene miljardairs, dat het vonnis zal worden opgelegd aan de hele natie van zo’n 8,6 miljoen mensen. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft geoordeeld dat het niet in staat zijn om te winkelen, of om te zwemmen, of om je vrienden ’s middags te zien, een schending van de mensenrechten is. Zwitserland heeft verzuimd om hen “effectieve bescherming te bieden tegen de gevolgen van de opwarming van de aarde”.

Het maakt niet uit dat veel meer mensen in Zwitserland en daarbuiten dankzij de economische ontwikkeling veel langer, gezonder, welvarender en veiliger leven, “ondanks” wat warmere dagen. Het maakt niet uit dat het onwaarschijnlijk is dat zelfs als de Zwitserse CO2 uitstoot al tot nul was gereduceerd, deze vrouwen zich wel comfortabel zouden voelen. De rechtbank hoorde geen inhoudelijke kritiek op de bewering dat klimaatverandering en mensenrechten met elkaar verbonden zijn. In plaats daarvan hoorde de rechtbank getuigenissen van onder andere Greenpeace, Oxfam en de klimaatrechtactivisten ClientEarth.

Volgens de Zwitserse wet hoeven verenigingen zonder winstoogmerk zich niet te registreren of jaarstukken te deponeren. En dus is het onwaarschijnlijk dat we ooit het volledige verhaal te weten zullen komen over wie deze Zwitserse gepensioneerden en hun kwalen in een muppetshow heeft veranderd. We weten dat Greenpeace een van de extreem goed gefinancierde organisaties was die de stunt ondersteunde. Maar op hun beurt verbergen organisaties met namen die net zo goed ‘Mutterschaft und Apfelkuchen‘ zouden kunnen zijn, de belangen van hun geldschieters, die overal ter wereld achter de stunts van de klimaatwetgeving zitten.


De ontelbare miljoenen dollars die in bijna elk rechtsgebied in die juridische business omgaan, zijn een gezamenlijke poging om de democratie te omzeilen, juist omdat de kosten van rechtszaken het publiek buitensluiten. Er is vrijwel geen georganiseerde oppositie tegen de groene agenda op nationaal of internationaal niveau, en de middelen van de oppositie die er wel zijn, zijn binnen enkele dagen uitgeput.

***

Bron hier.