Ik ben klaar voor het grote project ‘redden wat er te redden valt’ en kan niet wáchten op het startsein.
Ex-woke
(Door: “Een ex-woke docent”)
Niet zomaar noem ik mezelf ‘ex-woke’. Jarenlang heb ik mijn kop in het zand gestoken, totdat al het zand was meegenomen door de agressieve, linksdraaiende tornado die dit land teistert en die alles van waarde verwoest wat hij/zij onderweg tegenkomt. Als links persoon weet je eigenlijk wel dat je complete bullshit aanhangt, dat het met realiteitszin allemaal verrekt weinig te maken heeft, maar je kunt jezelf zien én verkopen als ‘idealist’, als iemand die een betere wereld wenst. Als gutmensch. Het maakt het leven makkelijk en overzichtelijk.
Toen ik er niet meer omheen kon dat het nastreven van die zogenaamd ‘betere wereld’ heeft geleid tot de complete onderdrukking van iedere vorm van gezond verstand en tot een ziekelijke, totalitaire obsessie met zelfdestructie, een obsessie die we allemaal verplicht moeten onderschrijven, ben ik in opstand gekomen. Ik gun mijn neefjes en nichtje namelijk een vrij en veilig land, waarin individuele vrijheid, vooruitgang en de rede de norm zijn. Waarin onderdrukking en regressie geen rol spelen.
Als linkse persoon was ik ook bang. Bang voor mijn eigen gedachten toen de trans-epidemie uitbrak, bang voor mijn verontwaardiging over de veronderstelling van aangeboren wit privilege en slavernijschuld, bang voor mijn ergernis en inmiddels woede over de opgedrongen suprematie van de ronduit parasiterende, tribale en vijandige islam als onze nieuwe nationale godsdienst. Bang voor het hardop moeten bekennen dat de vrijheid van meningsuiting tot het verleden behoort.
Iedere linkse persoon met een IQ van boven de 70 zal mijn ervaring herkennen. Daarom is het voor de linkse persoon van levensbelang zich niet serieus te verdiepen in welke vorm van realisme of conservatisme dan ook. Want het hek staat wagenwijd open en de dam is zwak. Liever gedraag je je als een complete randdebiel en beter doe je net alsof iedereen die wél het lef heeft de bovenstaande misère aan te kaarten, een reïncarnatie is van Hitler himself.
Het moet lastig zijn als je op het verkeerde paard hebt gewed en je hele geloofwaardigheid en broodwinning op het spel staan. Het paard was van Troje, het is niet alleen meer dood, maar in staat van ontbinding, en eigenhandig probeer je het stinkende kadaver alsnog over de eindstreep te trekken.
Dit is de droefenis die we zagen aan de tafel van @sophieenjeroen. Een @debroervanroos die dapper aan de staart trekt, door met grote oogjes de fascisme-sticker te plakken (hoera!). Een @chgroenhuijsen die het hoofd meesjouwt, waar de maden uitlopen (beschaving!). De zuurlinkse damesklapclub moedigt deze dappere deugers graag aan, met hun oppervlakkige dooddoeners.
Als ex-links kan ik iedereen verzekeren dat sunk cost fallacy aan die tafel de grootste drijfveer is. Dat maakt het niet minder gevaarlijk: deze club gelijkgestemden heeft immers veel macht.
Soms ben ik de wanhoop nabij. Alle tekenen wijzen op een beschaving in verval. Het is erop of eronder. Ik ben klaar voor het grote project ‘redden wat er te redden valt’ en kan niet wáchten op het startsein. U vast ook niet. Let’s roll!
(Zie HIER de video van Eva Vlaardingerbroek op CPAC Hungary 2024)
Geplaatst door:
E.J. Bron (via X/Twitter; Een ex-woke docent)
(www.ejbron.wordpress.com)
0 reacties :
Een reactie posten