In de Bermudadriehoek van de elektriciteitsrekening geldt: hoe meer goedkope generatoren u toevoegt, hoe hoger uw elektriciteitsrekening wordt.

De experts van de CSIRO vertellen ons dat hernieuwbare energiebronnen de goedkoopste elektriciteitsbronnen zijn , met al hun Capex-berekeningen en hun genivelleerde wiskunde, en toch zetten de elektriciteitsrekeningen het huis in brand. (Het is de schuld van Rusland!)

Zou het kunnen dat de experts per ongeluk vergeten zijn de systeemkosten te analyseren en dat alle megawattdollars per machine per uur niets betekenen?

In de race naar de duurste elektriciteit ter wereld is Groot-Brittannië deze week de winnaar. Duitsland wordt gehinderd doordat het is opgenomen in de EU27, opgezadeld met alle Franse kerncentrales en daarom niet in de race is. Australië komt niet in actie, maar mogelijk alleen omdat de prijsstijgingen te snel en te veel waren voor Eurostat, de Amerikaanse DoE en het IEA om bij te houden, dus gaven ze het op.

En mensen vragen zich af waarom China de industriële basis van de wereld is.

Een studie van de Europese Commissie:
Elektriciteitskosten, EU, VK, VS, China

In de volgende grafiek ziet u de “rest van de wereld”. Na 2021 zijn de Australische elektriciteitsprijzen om de een of andere reden ongemarkeerd, maar officieel zijn ze twee jaar op rij met 20% gestegen. Dus die kosten van € 210 per MWh in 2021 hadden in 2023 gemakkelijk € 300 kunnen worden , waardoor Australiërs na Groot-Brittannië op de tweede plaats ter wereld komen te staan.*

Het komt erop neer dat de elektriciteitsprijs in China vanaf 2008 is gedaald van € 100 naar € 80 per megawattuur. Terwijl deze in Australië steeg van € 125 naar € 300 en in Groot-Brittannië stegen de prijzen van € 150 naar € 360. In feite daalde de elektriciteitsprijs in China met 20%, terwijl deze in Australië en Groot-Brittannië met 240% steeg.

Als president Xi een campagne had willen voeren om onze netwerken te saboteren, had hij dat niet beter kunnen doen.

Elektriciteitskosten, EU, Australië, Rusland, Brazilië, India

Door een griezelig toeval voorspelt het percentage penetratie van wind- en zonne-energie op elk nationaal elektriciteitsnet vrijwel de volgorde van de prijsgrafieken die de EU heeft verzameld. Van deze pool is Groot-Brittannië het land met de hoogste penetratie van wind- en zonne-energie, dat 29% van zijn elektriciteit uit wind- en zonne-energie haalt . Australië staat op de tweede plaats met 26%, en de EU op de derde plaats met 22%. Turkije en Brazilië halen 16% van hun stroom uit de onbetrouwbare elektriciteitsproducenten, de VS 15%, China 14%, Japan 11%, India 9% en Rusland 1%.

De elektriciteit in Japan is duurder dan het bescheiden percentage onbetrouwbare producenten doet vermoeden, maar ze hebben vrijwel geen olie, gas of steenkool die ze zich eigen kunnen noemen, en ook geen interconnectoren om ze te redden.

Is 20% duurzame energie het omslagpunt?

De drie winnaars van de race om de hoogste prijs voor elektriciteit zijn allemaal staten met een penetratie van hernieuwbare energiebronnen van meer dan 20%.

Het hele elektriciteitsnet kan de penetratie van onbetrouwbare energie tot op zekere hoogte absorberen, maar er komt een moment waarop het toevoegen van meer willekeurige energiegeneratoren een te grote last wordt. De systeemkosten beginnen zich op te stapelen als bij Ebola, naarmate de goede generatoren worden geëuthanaseerd, de opslagkosten uit de hand lopen, frequentiestabiliteit een probleem wordt en iedereen zijn eigen persoonlijke interconnector wil. Dan verspreidt het nieuws zich dat de apparatuur voor het doden van vogels, het vernietigen van vleermuizen en het versnipperen van walvissen luidruchtig en lelijk zijn en brandgevaarlijk zijn. En voor je het weet hebben boeren honderd keer zoveel geld nodig om de hoogspanningsmasten draaglijk te maken. Het verhoogt allemaal alleen maar de kosten. En uiteindelijk beseft iedereen dat het milieu dat je had moeten beschermen, wordt neergeknuppeld door een windmolen, en dat Florence de boorder vastzit in een tunnel.

Kleinere netwerken of landen zonder interconnectoren zullen dat omslagpunt sneller bereiken. Let op deze ruimte, wereld. Er is geen land over de grens dat het Australische elektriciteitsnet kan redden.

* Een schatting van de niet-beursgenoteerde Australische prijssprong: de ACCC constateerde hier dat de binnenlandse detailhandelsrekeningen zijn gestegen van $1400 per jaar naar $2000 in NSW, en van $1200 naar $1600 in Victoria. (p66). In Australië bedragen de elektriciteitstarieven nu grofweg gemiddeld 33c per kilowattuur, met een bereik van 26-45c/KWh (AUD). Maar die gebruikskosten omvatten niet alle kosten. Zoals Craig Kelly  opmerkt, is het Europese tarief van € 250/MWh in feite 25 euro-¢/kWh. Maar het officiële “ standaardaanbod” in Zuid-Australië is $ 0,68 kWh (of 41 euro-¢/KWh). In NSW is het $0,53 – $0,56 kWh (32-34 euro-¢)  en in Queensland is het $0,50 kWh (30 euro-¢). Australië is dus echt duurder dan de gekke EU. En hoewel traditioneel weinig klanten het ‘standaardaanbod’ betaalden, betaalde in 2023 maar liefst 40% van de klanten met een vast tarief dat tarief, aldus de ACCC (p. 47) .

h/t aan Schroder, bedankt, en @CraigKellyPHON .

Referenties

Europese Commissie, Directoraat-generaal Energie, Smith, M., Jagtenberg, H., Lam, L. et al., Studie over energieprijzen en kosten – Evaluatie van de impact op huishoudens en industrie – editie 2023, Bureau voor publicaties van de Europese Unie , 2024, https://data.europa.eu/doi/10.2833/782494

Of https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/3b43f47c-e1c5-11ee-8b2b-01aa75ed71a1/lingual-en/format-PDF/source-316287713

Onderzoek naar de nationale elektriciteitsmarkt: rapport van december 2023, ACCC, Australië, december 2023.

***

Bron hier.

***