Wegens onze economische verbondenheid met Duitsland is het wel en wee van de Duitse economie voor Nederland van primordiaal belang. Het gaat helaas niet goed met onze belangrijkste handelspartner. De ideologisch gedreven Energiewende heeft Duitsland getransformeerd van de economische reus tot de ‘zieke man’ van de EU. Het Duitse energiebeleid is een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet. Dat zou voor iedere nuchtere, onbevooroordeelde waarnemer zichtbaar moeten zijn. Helaas lijken de Nederlandse beleidmakers niet tot die categorie te behoren, gegeven het feit dat zij een grotendeels identieke beleidskoers varen. In onderstaande analyse legt Fritz Vahrenholt de waanzin van het Duitse energiebeleid bloot en legt hij uit hoe het beter kan en moet.

Door Fritz Vahrenholt.

Om u op weg te helpen, ontvangt u zoals gewoonlijk mijn monitor van de mondiale temperatuurstijging. Vervolgens kijk ik naar de effecten van CO2-certificaten op de elektriciteitsprijzen in Duitsland.

In februari 2024 is de afwijking van de mondiale temperatuur ten opzichte van het 30-jarige gemiddelde van satellietmetingen van de Universiteit van Alabama (UAH) weer licht gestegen ten opzichte van januari. De waarde is 0,93 graden Celsius. De El Nino die deze opwarmingspiek veroorzaakte, is in de maand maart al aan het terugtrekken. Met een vertraging van 1-2 maanden zal dit ook tot uiting komen in de mondiale temperaturen.

Sinds 1979 bedraagt ​​de temperatuurstijging nu gemiddeld 0,15 graden Celsius per decennium.

De CO2-kosten bepalen de elektriciteitsprijzen

In mijn nieuwsbrief van november 2023 heb ik erop gewezen dat de explosie van de elektriciteitsprijs in 2021-2023 in wezen het gevolg was van het mislukte energiebeleid, namelijk dat deze te wijten was aan de enorme stijging van de CO2-kosten en de sluiting van 6 kerncentrales. Minister Robert Habeck probeerde de oorzaak aan Rusland toe te schrijven. Nu dalen de CO2-kosten en daarmee ook de elektriciteitsprijzen. Maar de oorzaak is fataal. De vraag naar elektriciteit daalt als gevolg van de daling van het elektriciteitsverbruik door energie-intensieve industrieën. Hierdoor neemt ook de vraag naar CO2-certificaten af: de prijs van elektriciteit daalt.

Omdat dit zo belangrijk is voor het begrijpen van de gevolgen van gebrekkig energiebeleid, laat ik hieronder de afzonderlijke stappen zien. Ten eerste de elektriciteitsprijs van 2021: de elektriciteitsprijzen zijn verviervoudigd – lang vóór de Russische invasie. En deze stijging wordt grotendeels beïnvloed door de stijgende prijzen van CO2-certificaten, zoals de grafiek hierna laat zien.

 

De volgende grafiek laat zien hoe de CO2-prijzen ervoor zorgden dat de opwekkingskosten van individuele typen energiecentrales omhoogschoten. Bij het vergelijken van de kosten van de centrales valt op dat veruit de goedkoopste vorm van opwekking de kerncentrales zijn die tot 15 april 2023 draaiden en die niet hoeven te betalen voor CO2-certificaten. Deze energiecentrales werden uitgerekend gesloten.

De explosie van de elektriciteitsprijzen had gevolgen. Productiestops in de aluminium- en staalindustrie, de glas- en papierindustrie gingen gepaard met productieverplaatsingen in de chemische industrie. De productie in energie-intensieve industrieën daalde met 20%.

En met deze deïndustrialisatie daalde de CO2-uitstoot, maar ook de vraag naar elektriciteit en daarmee de vraag naar CO2-certificaten. Het goede nieuws: de Duitse CO2-uitstoot is gedaald van 762 miljoen ton CO2 in 2021 naar 673 miljoen ton in 2023. Het slechte nieuws: een gedeeltelijke vernietiging van de positie van Duitsland als vestigingsland van industrie.

Sommige producenten zullen hun productie in 2024 zelfs weer opvoeren als gevolg van de lagere elektriciteitsprijzen. Maar als de vraag naar elektriciteit en CO2-certificaten daardoor weer zou stijgen, zou dat slechts een tijdelijke inzinking zijn en zouden de elektriciteitsprijzen weer enorm stijgen.

Wat Duitsland nodig heeft om concurrerende elektriciteitsprijzen te realiseren is een toename van het aanbod (bijvoorbeeld door het reactiveren van de laatste kerncentrales en een grondige verlaging van de CO2-kosten door gebruik te maken van de CO2-afvangtechnologie CCS in kolen- en gascentrales).

Windenergiecentrales in Beieren en Baden-Württemberg maken in ieder geval geen deel uit van de aangeboden oplossing. Omdat ze een teruglevertarief van 10-11 €ct/kwh vereisen. Op dit niveau van de elektriciteitsprijzen is het einde van de industrie onvermijdelijk, vooral als rekening wordt gehouden met de enorm stijgende systeemkosten van hernieuwbare energie als gevolg van de aanleg van infrastructuur en back-upkosten.

Beëindig de oorlog tegen steenkool

Dus nu zou er ook in Duitsland sprake moeten zijn van CO2-afvang uit uitlaatgassen, transport van CO2 door pijpleidingen en diepe compressie van CO2. Volgens de plannen van de Traffic Light Coalition mag deze technologie echter alleen worden gebruikt voor onvermijdelijke uitlaatgassen van cementfabrieken en afvalverbrandingsinstallaties. De olifant is nog steeds in de kamer.

Het stopzetten van de Russische import van aardgas en de sluiting van de laatste kerncentrales hebben het onvermijdelijk gemaakt dat kolencentrales in Duitsland tot ver na 2030 operationeel zullen moeten zijn als de elektriciteitsvoorziening in Duitsland niet wil instorten. Een verantwoord energiebeleid zou er daarom voor moeten zorgen dat CO2-afvang vooral in kolen- en gascentrales wordt ingezet, zodat de continuïteit ervan kan worden gegarandeerd. De federale overheid schuwt dit en blijft in plaats daarvan het sprookje verspreiden dat de zekerheid van de elektriciteitsvoorziening in Duitsland kan worden bereikt met gascentrales, die later zullen worden omgebouwd tot waterstofcentrales. Waterstofcentrales zullen echter de prijs van elektriciteit verdrievoudigen of verviervoudigen en daarmee het einde van de industriële productie en welvaart in Duitsland bezegelen.

Het is een politieke mislukking als een federale regering de CO2-afvangtechnologie alleen in Duitsland toestaat, waar het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) al jaren op aandringt, slechts twee jaar na de Russische invasie van Oekraïne.

Het verbod op CO2-afvang (CCS) geldt in Duitsland sinds 2012. In 2009 (ik was destijds directeur hernieuwbare energie bij RWE) bouwde RWE een volledig functionele proefinstallatie om CO2 af te vangen in een deelstroom van de bruinkoolcentrale in Niederaussem. En het draait nog steeds met succes. (Zie onderstaande afbeelding).

De ontwikkeling van RWE, BASF en Linde mag inmiddels als state of the art worden gezien: de afscheiding van ruim 90% van de CO2 uit een deelstroom uitlaatgas is op lange termijn bewezen, de kosten bedragen maar liefst 30 € /t CO2 (P.Moser, G Wiechers, S.Schmidt, K.Stahl, G.Vorberg, T Stoffregen, VGB Powertech 1/2, 2018, p.43). Het rendementsverlies bedraagt ​​minder dan 10%. De technologie zou de uitstoot en de CO2-kosten van bruinkoolgestookte elektriciteit enorm kunnen verminderen (30 €/t CO2 in plaats van 80-100 €/t CO2-certificaten). De afgevangen CO2 uit Niederaussem is overigens zo zuiver dat het in de drankenindustrie wordt gebruikt voor frisdranken.

Habeck en de Groenen willen CCS beperken tot cementfabrieken en afvalverbrandingsinstallaties. De Groenen zijn gevangenen van hun eigen ideologische denkverbod. Het belangrijkste brein achter het CCS-verbod in Duitsland was de toenmalige minister van Energietransitie van Sleeswijk-Holstein, Robert Habeck:

“We willen CCS niet als schone technologie voor de verbranding van steenkool die schadelijk is voor het klimaat.”

De stoplichtcoalitie zou liever kolencentrales uitschakelen en de deïndustrialisatie van het land bevorderen. Een gedetailleerd verslag van de technologie en de krachten die dit in Duitsland verhinderden, kunt u vinden in mijn boek “The Great Energy Crisis“, pp. 83-97.

In de volgende afbeelding laat ik u de nog steeds werkende CO2-afvang zien van de bruinkoolcentrale van Niederaussem, die volgens de planning in 2030 zal worden gesloten als minister van Economische Zaken Habeck, premier Wüst van Noordrijn-Westfalen en RWE-CEO Krebber hun zin krijgen.

Amerikaanse Energy Administration: Geen daling van de mondiale CO2-uitstoot in 2050

Het beleid van de stoplichtcoalitie, dat tot doel heeft de Duitse CO2-uitstoot binnen een paar jaar tot nul terug te brengen ten koste van onze industrie en daarmee onze welvaart, wordt des te onbegrijpelijker als je leest wat een Amerikaanse overheidsinstantie, de Energy Information Administration (EIA) heeft gepubliceerd.

Fritz Vahrenholt.

Het heeft een projectie gemaakt van de mondiale CO2-emissies tot 2050 en vat samen:

“Wij voorspellen dat de mondiale energiegerelateerde CO2-emissies als gevolg van het verbruik van steenkool, vloeibare brandstoffen en aardgas de komende dertig jaar in de meeste gevallen zullen stijgen zoals we in het verleden hebben gezien (zie de door ons geanalyseerde International Energy Outlook 2023, IEO2023).”

De wereld zal in 2050 op een iets hoger niveau CO2 blijven uitstoten, aldus een autoriteit van de democratische regering-Biden (!). Maar onze regering is vastbesloten om de CO2-uitstoot terug te brengen tot nul CO2 door middel van hernieuwbare energiebronnen, ongeacht de kosten, zelfs als dit onbetaalbaar wordt en de CO2-uitstoot wereldwijd niet afneemt.

***

Bron: Nieuwsbrief van Fritz Vahrenholt.

***