Door 

In juni zullen er verkiezingen voor het Europees Parlement plaatsvinden en er verschijnen grote veranderingen aan de horizon. De Groene partijen, die in 2019 een grote overwinning behaalden en voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, ertoe aanzetten een ambitieuze klimaatagenda te presenteren, zijn in verval. Onder leiding van ontevreden (en actievoerende) boeren wordt van kiezers in ten minste 18 van de 27 lidstaten van de EU verwacht dat zij in de stembus hun afkeuring over het EU-beleid zullen uiten.

Misschien wel de kleinste van de protesten is afkomstig van de Europese Volkspartij (EVP). Nog maar 19 maanden geleden juichten zelfbenoemde planeetredders de stemming van het Europees Parlement toe om de verkoop van verbrandingsmotoren tegen 2035 te verbieden. Vandaag, nadat eerst Duitsland en daarna andere landen begonnen te twijfelen aan de wijsheid van het afstaan ​​van de automobieltoekomst van de wereld aan de ondoorgrondelijke Chinezen heeft de EVP opgeroepen tot een einde aan de regering bij fiat.

Maar de EVP wil alleen dat de EU aanmoedigingen probeert in plaats van dwang om hun klimaatagenda op te leggen. In plaats van Europeanen tot grotendeels ongewenste elektrische voertuigen te dwingen, riep de EPP op om te vertrouwen op “innovatieve concepten en marktgebaseerde instrumenten voor klimaatbescherming met emissiehandel, de uitbreiding van hernieuwbare energiebronnen en een circulaire economie.”

De EVP beloofde ook om Von der Leyens “Green Deal”-pakket van economie-verstikkende klimaatwetten “verder te ontwikkelen”. Net Zero in 2050, zo benadrukken zij, kan worden bereikt door overreding en beter beleid – niet door mandaten. Maar ze durfden de ‘wetenschap’ niet in twijfel te trekken die volgt op de mantra van Al Gore dat het CO2-vrij maken het ‘centrale organiserende principe van de beschaving’ moet zijn.

Wat een onzin!

Het zwakke voorstel van Duitsland was om verbrandingsmotoren toe te staan ​​in voertuigen die uitsluitend gebruik maken van synthetische “groene” brandstoffen – die tegenwoordig vrij duur zijn. Italië, Polen en Tsjechië waren het daarmee eens, en kort daarna kondigde EU-klimaattsaar Frans Timmermans

“een overeenkomst met Duitsland aan over de toekomst van e-brandstoffen in auto’s.”

Een beetje zoals het herschikken van ligstoelen op de Titanic.

De door Duitsland geïnitieerde aanpassing van de Net Zero-strategie van de EU was een zoethoudertje voor autofabrikanten die hebben ingezien dat ze qua prijs of kwantiteit niet met de Chinezen kunnen concurreren. Maar Duitsland heeft het voortouw genomen in de de-industrialisering van Europa met zijn schandalige uitfasering van niet-vervuilende, betrouwbare kerncentrales.

Als gevolg van dit en ander ‘misleid’ energiebeleid zijn de elektriciteitskosten op het hele continent vandaag de dag zo hoog geworden – drie maal het niveau van vóór de pandemie – dat de vakbonden de tekenen aan de wand zien. Hun banen zullen binnenkort verdwenen zijn, tenzij Europa zijn ijdele strijd tegen een vijand die niet bestaat opgeeft – een vijand die China, India en opkomende Afrikaanse landen zeker als goedaardig beschouwen.

Terwijl het voorstel van de EVP aan de marge sleutelt, lijken veel Europeanen te beseffen dat ze worden opgelicht. Boeren in Frankrijk, Polen, Nederland en zelfs Duitsland lopen voorop in de strijd tegen de EU-mandaten die banen en levensonderhoud vernietigen. Franse boeren blokkeerden hoofdwegen met enorme konvooien onder leiding van tractoren om hun afkeer te tonen van de buitensporige EU-regelgeving.

Boeren organiseerden zelfs een protest in Brussel, België, de thuisbasis van de EU. De Franse boerenvakbond, Coördination Rurale, riep op tot een demonstratie tegen de “steeds toenemende beperkingen van de Europese regelgeving en steeds lagere inkomens.” President van de plattelandscoördinatie, Véronique Le Floc’h, zei:

“Als we vandaag de dag zien dat alle boeren in Frankrijk zich verzamelen bij rotondes die de snelwegen blokkeren… dan  laat zien dat ze er genoeg van hebben. Het is een opstand.”

Uit vroege opiniepeilingen blijkt dat partijen die tegen het EU-beleid zijn waarschijnlijk in negen lidstaten een grote overwinning zullen behalen en in nog eens negen lidstaten op de tweede of derde plaats zullen eindigen. Er wordt verwacht dat “eurosceptische” partijen het sterkst zullen zijn in Oostenrijk, België, Nederland, Tsjechië, Frankrijk, Hongarije, Italië, Polen en Slowakije. Volgens een nieuw rapport van de Europese Raad voor Buitenlandse Betrekkingen groeit de steun voor anti-technocraten in Bulgarije, Estland, Finland, Duitsland, Letland, Portugal, Roemenië, Spanje en Zweden.

De protesten zijn het bewijs van en groeiende kloof tussen de “technocratische” EU en de Europese arbeidersklasse. De Franse boerenvakbondsleider Arnaud Rousseau zegt dat er een

“groeiend gebrek aan begrip bestaat tussen een technocratische structuur die in de Brusselse kantoren is ommuurd en de realiteit van wat we op onze boerderijen ervaren.”

Als de huidige trends aanhouden, zou het Europees Parlement een populistische meerderheid kunnen zien die zich waarschijnlijk zou verzetten tegen ‘ambitieuze’ EU-acties om de CO2-uitstoot op het hele continent drastisch te verminderen.

En met goede reden

Deze acties omvatten onder meer het verwijderen van verbrandingsmotoren van de Europese wegen en snelwegen, het verbieden van het gebruik van aardgas en het dwingen van mensen om dure, ineffectieve warmtepompen aan te schaffen, en zelfs het slachten van vee, schapen en andere boerderijdieren – dit alles zal gegarandeerd de levensstandaard voor de meeste Europeanen verlagen.

Maar zelfs met een meerderheid in het EU-Parlement zou de overwinning van de volkspartijen net aan hun nues voorbij kunnen gaan. De laatste plenaire zitting vóór de verkiezingen van juni zal eind april plaatsvinden en klimaatactivisten werken overuren om nieuw energie- en klimaatbeleid aan te nemen dat bindend zou zijn tenzij het wordt vernietigd – een moeilijkere klus dan alleen maar voorkomen dat het wordt ingevoerd.

Tot de “onafgemaakte” zaken voor de wetgevers behoort de definitieve goedkeuring van de zeer controversiële Natuurherstelwet, een verordening om de uitstoot van methaan te verminderen, en de kooldioxidenormen voor zware voertuigen. In theorie zou de stemming in de plenaire vergadering op zijn minst een rubberen stempel moeten zijn – tenzij sommige leden besluiten dat hun herverkiezing afhangt van het uitstellen van de stemming.

De eerste taak van het nieuw gekozen Parlement zal het kiezen van een aangewezen voorzitter van de Europese Commissie zijn – en die keuze kan bepalend zijn voor hoe ver de populisten kunnen gaan in het hervormen van de klimaatagenda van de EU voor de lange termijn.

De volgende taak is het opstellen van de “Strategische Agenda voor de EU”, die begint met het vaststellen van de “politieke richtlijnen” die het publiek (en journalisten) informatie geven over de waarschijnlijke richting van de EU voor de komende vijf jaar. Pas dan – en dat kan pas in september zijn – zal de president formeel worden gekozen.

De groep Identiteit en Democratie, waartoe ook de van het Franse Rassemblement national, Alternatief voor Duitsland en de Italiaanse Liga behoren, zal mogelijk meer dan 30 nieuwe zetels verwerven en daarmee de op twee na grootste alliantie in het Europees Parlement worden. Dat zou de tegenstanders van de globalistische agenda’s meer invloed geven op de besluitvorming van de EU sinds het Parlement in 1979 rechtstreeks werd gekozen.

Als deze coalitie een overeenkomst zou kunnen sluiten met de EPP ‘(European People’s Party), zou de dodenmars naar Net Zero kunnen worden vertraagd, zo niet helemaal stopgezet. Dat zou de Europeanen in staat kunnen stellen langer te kijken naar de gevolgen voor de mensen van het beleid dat hun regeringen willen opleggen – en te beslissen welke de moeite waard zijn om te behouden en welke te destructief zijn voor de Europese en lokale economieën.

Dit zorgt er uiteraard voor dat de klimaatradicalen (die zichzelf mainstream noemen) huiveren. Wat als, zegt professor Simon Hix, auteur van het ECFR-rapport, deze “achtergrond” van opruiend populisme wordt aangewakkerd door de terugkeer van Donald Trump als Amerikaanse president in november?

“Partijen van de politieke mainstream moeten wakker worden en een duidelijke balans opmaken van de eisen van de kiezers”, zei hij.


Hix voegde eraan toe:

“Ze moeten duidelijk maken dat zij, en niet degenen aan de politieke rand, het best geplaatst zijn om de fundamentele Europese rechten te beschermen als het gaat om belangrijke kwesties die verband houden met de democratie en de rechtsstaat.”

Dat is een grappige manier om de oppositie te beschrijven tegen klimaatalarmistische wetgeving en tegen beleid waarvan de mensen door hun stem hebben vastgesteld dat het niet in hun belang is.

***

Duggan Flanakin  is senior beleidsanalist bij het Committee For A Constructive Tomorrow en schrijft over een breed scala aan openbare beleidskwesties.

Dit stuk verscheen oorspronkelijk op TownHall.com. 

***