11-3-2024
Het Duitse Bundesrechnungshof, of de Federale Rekenkamer, is een onafhankelijk overheidsorgaan dat wettelijk belast is met het toezicht op het economisch beheer van de Bondsrepubliek. Vorige week publiceerden ze een vernietigend “Rapport … over de implementatie van de energietransitie” in Duitsland. Elk van de achtenvijftig pagina’s is een harde klap in het gezicht van onze Groene Minister van Economie Robert Habeck. Het Duitse energiebeleid heeft ons niet alleen het lachertje van de ontwikkelde wereld gemaakt; het wordt zelfs door onze eigen bureaucraten betreurd, schrijft Eugyppius.
Het rapport zegt duidelijk wat iedereen weet, maar niemand die het voor het zeggen heeft, wil erkennen, namelijk dat wind- en zonne-energie voortdurend intermitterende energiebronnen zijn, die een “grotendeels redundant” back-upsysteem nodig hebben om “zekere, controleerbare stroom” te leveren wanneer de zon niet schijnt en de wind niet waait. Habeck’s veelgeprezen “strategie voor energiecentrales”, die in februari werd onthuld, zal “waarschijnlijk niet voldoende zijn” om deze “zekere, controleerbare reservecapaciteit” te leveren. Dit komt omdat de “strategie” slechts voorziet in de helft van de capaciteit die oorspronkelijk was voorzien, omdat het niet duidelijk is of de voorwaarden aantrekkelijk genoeg zullen zijn om exploitanten van centrales te verleiden en omdat niemand kan zeggen wanneer de back-up online komt. We gaan over van een functioneel elektriciteitssysteem naar een heleboel niet-substantiële aspiraties, die niet het soort dingen zijn die het licht laten branden.
Omdat we geen duidelijke manier hebben om de intermittentie van hernieuwbare energiebronnen tegen te gaan, is het een troost dat de uitbreiding van hernieuwbare energie hopeloos achterloopt op het schema. Om het doel van 80% hernieuwbare energie in 2030 te halen, moet Duitsland de komende zeven jaar elk jaar een verbazingwekkende 7,7 Gigawatt aan onshore windcapaciteit installeren. Ter vergelijking: in 2023 hebben we slechts 2,9 GW geïnstalleerd. Fotovoltaïsche capaciteit ziet er hoopgevender uit; hier moeten we de uitbreiding verhogen tot 19 GW per jaar, boven de 14,1 GW die we in 2023 hebben geïnstalleerd. Ter compensatie doet windenergie op zee het veel slechter. Om deze doelen te halen, moeten we onze installatiesnelheid verhogen tot 3,1 GW per jaar – een orde van grootte meer dan de 0,3 GW die in 2023 is geïnstalleerd.
Windenergie op land lijkt bijzonder hopeloos. Volgens de wet moest Duitsland in 2023 contracten toekennen voor 12,84 GW aan windturbines. Slechts de helft van deze contracten vond een koper, wat betekent dat de rest in 2024 moet worden toegekend, naast de 10 GW die al voor dit jaar is gepland. Met andere woorden, het Federaal Agentschap voor het Netwerk, dat in 2023 slechts 6,38 GW aan onshore windenergie kon contracteren, moet dit jaar mensen vinden om 16,46 GW te bouwen. Men gaat ervan uit dat de achterstand elk seizoen groter en groter wordt.
Zoals iedereen weet, is duurzame capaciteit nauwelijks de helft van het verhaal. Wind- en zonne-energie hebben geen zin als de stroom die ze opwekken niet naar de consument kan worden gebracht, en dit project vereist enorme uitbreidingen van het elektriciteitsnet. Om precies te zijn, we hebben 6000 kilometer meer elektriciteitskabels nodig dan we hebben. We hebben eigenlijk nooit onze doelen voor de uitbreiding van het elektriciteitsnet gehaald; in 2023 zijn we eindelijk waar we in 2016 hadden gehoopt te zijn. De regering-Scholz doet het nauwelijks beter dan de regering-Merkel in haar laatste jaren:
Al die tijd heeft onze door de Groenen gecontroleerde Bundesnetzagentur ons verteld dat alles in orde is. Dat komt omdat hun rapporten er blindelings van uitgaan dat we ons elektriciteitsnet en onze duurzame capaciteit volgens schema uitbreiden. Het Ministerie van Economische Zaken certificeert dus de veiligheid van onze elektriciteit volgens een fantasie “best-case scenario” dat niet alleen onwaarschijnlijk is, maar ook in strijd met de huidige realiteit. Opmerkelijk is dat zowel het Bundesnetzagentur als het Ministerie van Economische Zaken “lijken te twijfelen aan … de geldigheid” van hun eigen buitensporig optimistische beoordelingen. Zo heeft het Bundesnetzagentur elders gezegd dat “verschillende scenario’s en gevoeligheden” moeten worden doorgerekend “om het niveau van voorzieningszekerheid volledig te kunnen beoordelen”, terwijl het ministerie van Economische Zaken “heeft geaccepteerd dat bedreigingen voor de voorzieningszekerheid niet tijdig worden onderkend en dat de noodzaak om te handelen te laat wordt onderkend.” Met andere woorden, ze geven doctrinaire garanties dat alles in orde is en geven onder druk toe dat ze niet echt zeker weten of dit allemaal wel zal werken.
Ze liegen ook over hoeveel dit gaat kosten, waarbij ze de goedkope fabel aanhalen dat wind- en zonne-energie “gratis” zijn. Onze controleurs merken op dat de waarheid bijna het tegenovergestelde is:
Het Ministerie van Economische Zaken stelt dat alleen een aanzienlijke uitbreiding van duurzame energie een kosteneffectieve elektriciteitsvoorziening kan garanderen, met name vanwege de lage opwekkingskosten van duurzame energie. Al in 2022 bekritiseerde het Federal Accounting Office het feit dat het ministerie geen rekening houdt met de kosten van de energietransitie. Hieronder vallen bijvoorbeeld de eerder genoemde kosten voor netuitbreiding. Hierdoor ontstaat een verkeerd beeld van de werkelijke kosten van de transitie buiten specialistische kringen. Gezien de zeer hoge prijzen heeft de Duitse regering herhaaldelijk de kosten van energie gesubsidieerd … Ze erkent dus dat de elektriciteitsprijzen te hoog zouden zijn zonder staatsinterventie. Tot op heden heeft de Duitse regering niet gedefinieerd wat zij beschouwt als een betaalbare elektriciteitsvoorziening.
Aan het einde van hun samenvatting geven onze accountants deze betreurenswaardige grafiek:
Een huiselijk schip, varend onder een Duitse vlag met de woorden “energietransitie” gestempeld op de romp, nadert een reeks ijsbergen, of klippen, of rotsen, of wat dan ook, met vijf labels. Vier daarvan – “Net-uitbreiding”, “Uitbreiding duurzame energie”, “Uitbreiding back-up elektriciteitscentrales” en “Milieubewaking” – blijven voor ons buiten bereik; een vijfde – “Elektriciteitsprijzen” – hebben we in overvloed bereikt. Aan de andere kant ligt het groene beloofde land, van oneindig goedkope stroom van zonnepanelen en windturbines. Natuurlijk is de utopie niet echt; niemand heeft het bereikt, in Duitsland of waar dan ook. Misschien is dat de reden waarom het pad door deze obstakels smaller lijkt dan de schuit zelf. Buiten beeld ligt het land waaruit we vertrokken, waar ons elektriciteitsnet toereikend was en stroom betaalbaar. Misschien is het onvermijdelijk dat de heersende theologie op haar eigen voorwaarden bekritiseerd moet worden tot ze uiteindelijk wegvalt.
Het rapport kwam naar buiten toen de beschuldigde, Robert Habeck, vier dagen op bezoek was in de Verenigde Staten. Terwijl Duitse bureaucraten alle manieren waarop hij een complete en volslagen mislukking is geweest bij elkaar optelden, vertelde Habeck aan verslaggevers hoezeer hij het idee van een tweede presidentschap van Trump haatte en gaf hij een toespraak aan de Columbia University waarin hij Amerikanen de les las dat ze “de verdomde problemen die we nu hebben moeten oplossen en ze niet moeten verdelen over de anderen in de volgende generatie”. Daarmee bedoelt hij blijkbaar dat de Verenigde Staten meer moeten doen om de CO2-uitstoot te bestrijden.
“Wees meer zoals mijn treinwrak van een land” is geen erg goede boodschap voor onze uitmuntende morele pretendent, en Habeck sprak met zichtbare woede tegen verslaggevers over het rapport:
“Ik heb kennis genomen van het rapport van het Federale Auditbureau, maar meer ook niet,” zei Habeck donderdag tijdens zijn … reis naar Amerika in Washington.
Hij zei dat hij de kritiek niet kon begrijpen. De opwekkingsprijzen voor elektriciteit lagen op het niveau van voor de oorlog en de uitbreiding van hernieuwbare energiebronnen ging steeds sneller. “Ik zeg niet dat we alles hebben opgelost. Maar om te zeggen dat de Duitse regering niet genoeg doet (…) is een verbazingwekkende beoordeling die niets met de werkelijkheid te maken heeft.”
Habeck benadrukte later nogmaals dat de stoplichtcoalitie de problemen van vorige regeringen heeft geërfd. Netwerkuitbreiding is belangrijk om de elektriciteitsprijzen te verlagen, zegt hij, maar dat kost ook geld. “Daar had ik het rapport van het Federale Auditbureau niet voor nodig. Iedereen die kan nadenken, kan zien dat dit een probleem is. Ja, de auditors hadden “een punt”, zei Habeck – en voegde eraan toe “hartelijk dank daarvoor.”
Habecks uitspraken omzeilden zorgvuldig alle meest vernietigende beoordelingen van de accountants. Er zijn hier geen tegenargumenten; er is geen reden om ons geen zorgen te maken over het feit dat geen van onze plannen uitvoerbaar is of enig vooruitzicht heeft om ooit gerealiseerd te worden. Er is alleen maar misleiding, mooie praatjes voor de pers, en een brutale onwrikbare volharding in de koers die ons steeds dichter bij de klippen brengt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
0 reacties :
Een reactie posten