Door Jo Nova (Australië)

Een team van psychologen was er zo zeker van dat ‘klimaatontkenners’ zichzelf om egoïstische redenen voor de gek hielden, dat ze drie experimenten met vierduizend mensen uitvoerden, om er vervolgens achter te komen dat ze het helemaal bij het verkeerde eind hadden.

De onderzoekers dachten dat degenen die niet accepteren dat steenkool stormen en overstromingen veroorzaakt, gemotiveerd moeten worden door hun verlangen om te blijven vervuilen, of te vliegen, of zich warm te voelen, en dus liegen ze tegen zichzelf over de wetenschap om er een goed gevoel over te hebben. (Een beetje zoals academici moeten doen als blijkt dat ze goed betaald worden, maar hun onderzoeksonderwerp helemaal niet kennen, misschien?)

Het moet een behoorlijke schok zijn geweest toen Zimmermann en Stötzer bij elk experiment ongelijk kregen. Ze probeerden zelfs sceptici om te kopen met een beloning van twintig dollar, maar dat was nog steeds niet genoeg.

Waarom zijn mensen ontkenners van de klimaatverandering? Onderzoek onthult onverwachte resultaten

Verdraaien ontkenners van de klimaatverandering de feiten om te voorkomen dat ze hun milieuschadelijke gedrag moeten aanpassen? Onderzoekers van de Universiteit van Bonn en het Instituut voor Arbeidseconomie (IZA) voerden een online experiment uit waarbij 4.000 Amerikaanse volwassenen betrokken waren, en vonden geen bewijs om deze hypothese te ondersteunen. De auteurs van het onderzoek waren zelf verrast door de resultaten.

Eén hypothese is dat deze misvattingen hun oorsprong vinden in een specifieke vorm van zelfbedrog, namelijk dat mensen het simpelweg gemakkelijker vinden om met hun eigen klimaatproblemen te leven als ze niet geloven dat het allemaal echt zo erg zal worden. “We noemen dit denkproces ‘gemotiveerd redeneren’,…

Het enige dat uit het onderzoek naar voren kwam, was de erbarmelijke toestand van de psychologische wetenschap. Om te beginnen waren onderzoekers zich niet bewust van hun eigen vooroordelen en incompetent achtergrondonderzoek. Ze kunnen op geen enkele wetenschappelijke manier een ontkenner van de klimaatverandering definiëren. Het is geen etiket van een groep homo sapiens die denkt dat het klimaat nooit verandert. Het is gewoon een kleine belediging voor de kleuterklas, bedoeld om, nou ja… psychologen voor de gek te houden. En het werkt.

Als ze vijf minuten hadden besteed aan het lezen van sceptische websites, zouden ze weten dat de helft van de bevolking goede redenen heeft om sceptisch te zijn tegenover niet-gecontroleerde en onverantwoordelijke buitenlandse commissies die vertrouwen op tekortschietende modellen. Als ze op zoek waren naar ‘gemotiveerde redeneringen’ in het klimaatdebat (en ze zeggen dat ze dat deden), dan ligt het grootste deel aan de kant van de gelovigen, waar mensen gemotiveerd zouden kunnen worden door miljarden dollars aan overheidssubsidies.

Zimmermann en zijn collega Lasse Stötzer vertelden mensen dat ze konden beslissen waar een donatie van $ 20 naartoe ging – ze konden kiezen welke klimaatliefdadigheidsinstelling het geld zou krijgen, of ze konden het zelf houden. De ‘controlegroep’ mocht het geld niet zelf houden. In principe behield 41% tot 44% van het publiek het geld. Maar verbazingwekkend genoeg gaf meer dan 50% het geld nog steeds aan een liefdadigheidsinstelling voor het klimaat. Mensen zijn eigenlijk aardige mensen. Ik bedoel, ze hadden allemaal het geld kunnen houden, en de meesten niet. Vermoedelijk wil niemand te vrekkig overkomen tegenover onderzoekers, maar sommige mensen weten dat liefdadigheidsinstellingen voor het klimaat heidense groepen zijn die zijn ontworpen om geld van de armen afhandeig te maken en aan miljardairs te geven – dus het is beter om op een vrek te lijken dan de machine te voeden.

Centraal in de experimenten stond een donatie ter waarde van $20. De deelnemers werden willekeurig verdeeld in een van de twee groepen. De leden van de eerste groep konden de 20 dollar verdelen over twee organisaties, die zich beide inzetten voor de bestrijding van de klimaatverandering. Degenen in de tweede groep konden daarentegen besluiten de $ 20 voor zichzelf te houden in plaats van deze weg te geven, en zouden het geld dan uiteindelijk daadwerkelijk ontvangen. “Iedereen die de donatie in handen houdt, moet het voor zichzelf rechtvaardigen”, zegt Zimmermann, … “Een manier om dat te doen is door het bestaan van klimaatverandering te ontkennen.”​

In een andere variant konden deelnemers een sceptische video of een ‘gelovige’ video kiezen, en de onderzoekers hoopten op de een of andere manier te laten zien dat mensen die het geld hielden de sceptische video zouden kiezen om zichzelf ervan te verzekeren dat ze gelijk hadden. Maar het toeval wilde dat ongeveer 51% van de controlegroep ‘de sceptische kant’ van dit dertig jaar durende saaie debat wilde zien, wat iets meer was dan de testgroep. Opnieuw een nulresultaat.

Het was goed, slecht, eigenlijk niets nieuws – weer een nutteloos academisch onderzoek, en de experts weten niet hoe ze iemand moeten overtuigen:

Deze bevinding werd ook bevestigd in twee verdere experimenten.

“Met andere woorden, ons onderzoek heeft ons geen enkele aanwijzing gegeven dat de wijdverbreide misvattingen over klimaatverandering te wijten zijn aan dit soort zelfbedrog”, zegt Zimmermann, die zijn werk samenvat.

Op het eerste gezicht is dit goed nieuws voor beleidsmakers, omdat de resultaten zouden kunnen betekenen dat het inderdaad mogelijk is om misvattingen over klimaatverandering te corrigeren, simpelweg door het verstrekken van uitgebreide informatie. Als mensen daarentegen de werkelijkheid verdraaien, dan is deze aanpak in hoge mate een non-starter.

Bij alle vijf de behandelingen werd niets gevonden, ook al was er wel geld te verdienen. Ze hebben de gegevens zelfs in stukken gesneden op basis van inkomen om te zien of armere mensen het geld eerder zouden houden en vervolgens een scepticus zouden ‘worden’, maar ze konden daar niet eens een verband vinden.

We zien niet dat deelnemers met meer financiële beperkingen vaker voor de egoïstische actie kiezen als reactie op onze behandelvariatie.

In tegenstelling tot onze hypothesen vinden we geen bewijs dat gemotiveerde cognitie kan helpen bij het verklaren van wijdverbreide ontkenning van klimaatverandering en milieuschadelijk gedrag.


Het kwam zelfs nooit bij Zimmermann en Stötzer op dat het hun levenswerk was om erachter te komen hoe ze een absurde politieke fantasie aan de helft van de bevolking konden opdringen. Kunnen windmolens vandaag de dag stormen in 2100 n.Chr. tegenhouden? Zullen zonnepanelen het stijgen van de oceanen tegenhouden? Is het mogelijk dat één spoorgas de temperatuur op aarde regelt terwijl waterdamp veel belangrijker is, 10 tot 100 keer zo overvloedig aanwezig is en van minuut tot minuut aan snelle veranderingen onderhevig is? Is het mogelijk dat de zon en het  ruimteweer een effect hebben op ons klimaat via zonnewind, het magnetisch veld, het heliosfeervlak, kcosmische straling of spectrale veranderingen?

En ten slotte moesten de onderzoekers, voor het geval dat deze 2.000 mensen (of 0,0001% van de Amerikaanse kiezers) beïnvloed werden door het bekijken van één sceptische video, ze ‘ondervragen’.

Om de ethische bezorgdheid weg te nemen over het tonen van een video aan sommige deelnemers die scepticisme over klimaatverandering uitstraalt door feitelijk verkeerde informatie te presenteren, hebben we aan het einde van het experiment een korte debriefing voor alle deelnemers toegevoegd (aanvulleende informatie).

Je weet dat het een sekte is…

***

Literauur

Lasse S. Stoetzer en Florian Zimmermann, (2024) ‘Een representatief enquête-experiment van gemotiveerde ontkenning van de klimaatverandering’ door  2 februari 2024, Nature Climate Change. DOI: 10.1038/s41558-023-01910-2
​

***

Bron hier.

***