“The world needs more Europe”, Ursula von der Leyen. Deze herfst gaat Ursula von der Leyen op voor een nieuwe termijn als baas van de Europese Commissie. Moet zij herkozen worden?
Von der Leyen is in België geboren uit Duitse ouders. Haar vader Ernst Albrecht was politicus en minister-president van Nedersaksen voor de CDU. Ursula studeert economie, politicologie en geneeskunde. Zij wordt minister van Sociale Zaken en daarna minister van Defensie onder Angela Merkel. Zij promoveert op een medisch onderwerp, maar haar proefschrift blijkt deels plagiaat. Merkel komt haar te hulp: “het was niet opzettelijk”. Ze wordt ‘Von der Liar’ genoemd. Ze komt ermee weg. Als minister van Defensie voor de CDU heeft ze volgens de Duitse Onderzoekscommissie de reguliere aanbestedingsregels voor militair materieel aan haar laars gelapt. Ze pleegt de aanbesteding a titre personnel. Ze komt er mee weg.
Duitse politici danken de hemel dat ze de Duitse politiek verlaat in 2019. Ze geldt als de zwakste minister van CDU huize. Als minister van Defensie huurde ze eigenhandig consultants in waarbij een bedrag van 200 miljoen euro gemoeid zou zijn. Het wordt het ‘Berater schandaal‘ genoemd. Vooral McKinsey profiteert van de opdrachten. Vriendjespolitiek. Het inhuren wordt niet openbaar gemaakt en de reguliere aanbestedingsregels lapte ze aan haar laars, maar ze komt ermee weg.
Vervolgens is er de Pfizer affaire, wat het grootste corruptieschandaal ooit genoemd wordt. Von der Leyen doet eigenhandig de aanschaf van 4,5 miljard doses aan Pfizer vaccins zonder dat iemand het weet wat er in zit. De reguliere aanbestedingsregels lapt ze aan haar laars. Ze weigert haar communicatie met Pfizer baas Albert Boudan openbaar te maken. De smsjes delete ze. De New York Times klaagt haar juridisch aan. Het is corrupt, maar ze komt er (voorlopig) alweer mee weg.
Laten we haar op beleid in de EC afrekenen. Ze is baas van de EC sinds 2019. Ze beloofde (glunderend) Oekraïne het lidmaatschap van de EU te verschaffen. Mark Rutte moet dit nadien ‘downplayen’. Von der Leyen wil zeven corrupte failed nations bij de EU betrekken, mede omdat ze meent dat de EU daarmee machtiger wordt. Het tegendeel is echter het geval. Haar coronabeleid was niet succesvol. Haar immigratiebeleid is een ramp. Wij plukken daarvan de wrange vruchten. De massa gelukzoekers concentreren zich in de rijkere lidstaten en zorgen voor getto’s en omvolking. Haar stikstof- en klimaatbeleid is een kwelling. Het RRF (Recovery and Resilience Facility) bepaalt wat het nationale beleid dient te zijn onder andere wat betreft het behalen van de klimaatdoelen in 2050. Het is een instrument voor subsidies en leningen ter ondersteuning van hervormingen en investeringen in de EU lidstaten. Het EU industriebeleid komt niet van de grond waardoor de EU concurrentiepositie mondiaal omlaag dendert. Dwang en soevereiniteitsoverdracht kenmerken het beleid. Zij ondermijnt de natiestaat.
Ze komt overal mee weg. Hoe komt dat? Komt het door haar stralende glimlach? Het doet denken aan overlever Mark Rutte. Hij kwam ook overal mee weg totdat het niet meer lukte. De hush hush omgeving van de Europese Unie lijkt geschikt voor een dame als Von der Leyen. Maar goed is dit niet. Bij het ontbreken van krachtige politieke leiders in Europa, is Von der Leyen de machtigste politieke figuur in de regio. Zij ambieert een nieuwe termijn, maar ze lijkt niet de geschikte persoon op deze belangrijke plek. Ze behoort naar mijn mening geen nieuwe termijn te krijgen maar het zal me niet verbazen als het haar toch lukt.
Nederlanders lijken niet enthousiast zoals de Europese Unie zich ontwikkeld heeft: te veel dwang en soevereiniteitsoverdracht. Wij hebben in het verleden tegen de Europese Grondwet en Associatieverdrag gestemd in referenda. Een referendum over Nexit zou wellicht positief uitvallen. Een referendum daarover komt er dus niet. Ursula von der Leyen kan op weinig steun rekenen alhier, dunkt me. De nieuwe baas van de EC dient wat mij betreft uit een minder dwingend vaatje te tappen. Von der Leyen wil door als Commissievoorzitter. Dat is geen vreugdevolle mededeling maar een dreigement.
Zeg Ursula, jij krijgt geen nieuwe termijn. Je bent ontslagen!
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.
mmm
0 reacties :
Een reactie posten