Politieke ecologie verzwakt een aantal sectoren, te beginnen met de landbouw, leggen Fabien Bouglé en Samuel Furfari uit.

Atlantico: Met de crisis in de landbouw en gezien de argumenten van milieuactivisten, zijn we niet getuige van de impasse van het politieke milieubewustzijn?

Samuel Furfari: 

De Europese Green Deal was een vergissing, een ernstige vergissing. Ik betreur het dat in de media de indruk wordt gewekt dat de boerencrisis verband houdt met een paar eurocent extra op de melkprijs of op de belasting op diesel. De realiteit is dat dit allemaal gebeurt vanwege de Europese Green Deal.

De bestraffende ecologie die we voorspelden, is hier om te blijven. Als we de Europese Unie willen redden, moeten we dringend afstand doen van het milieubewustzijn en terugkeren naar milieubescherming, wat twee verschillende dingen zijn. Milieubewustzijn gaat niet over het beschermen van het milieu, het gaat over het beheersen van het leven door middel van CO2-uitstoot.

Wat waren het beleid en de regelgeving die zowel in Frankrijk als in Europa werden genomen onder invloed van milieuactivisten en de belangrijkste problemen die dit met zich meebracht?


Samuel Furfari: 

De Europese Green Deal werd eigenlijk beïnvloed door de ideologie van Greenpeace. Binnen de Europese Commissie is de stafchef van Frans Timmermans, de voormalige Eurocommissaris voor Klimaatactie, lid van Greenpeace. Politieke ecologie staat dan ook centraal in het Europees Groenplan. Deze Green Deal begint alles te vernietigen wat Europa welvaart heeft gebracht: voedselwelvaart, economische welvaart (via de auto, de chemische industrie) en energiewelvaart. Zonder deze welvaart is er simpelweg geen maatschappelijke welvaart.

Om de Green Deal uit te voeren, moeten we wetgeving opstellen en normen opleggen. 14 voorschriften voor het planten en snoeien van heggen. Leden van het Europees Parlement houden van normen omdat het hen werk geeft. Alles, maar dan ook echt alles, wordt gecontroleerd. Ze leggen de boeren de data van het zaaien op! Zij creëerden de Sovjet-Unie Brussel-Straatsburg.

Fabien Bouglé: 

Ik heb via het energiebeleid kunnen vaststellen dat alle acties van de ecologisten tot doel hebben de Europese economie en haar landbouw te vernietigen. Ze eisen de toepassing van degrowth in Europa en Frankrijk. Het energiebeleid is het topje van de ijsberg. Deze operaties zijn gericht op het vernietigen van het Europese concurrentievermogen, de industrie en de landbouw ten voordele van de Amerikaanse economie. Veel milieubewegingen die in Europa actief zijn, zullen uiteindelijk de Amerikaanse economie dienen door het concurrentievermogen van Europa op het gebied van landbouw, industrie en energie te vernietigen.

Is de politieke ecologie niet verantwoordelijk voor de monsterlijke CO₂-uitstoot, de ineenstorting van de industrie na een mislukte transitie, de teloorgang van kernenergie en een aanzienlijk deel van de verantwoordelijkheid voor de prijs van elektriciteit of de milieunormatieve waanzin?

Samuel Furfari: 

Duitsland en de vele milieu-NGO’s, waaronder Greenpeace, hebben invloed gehad op de Europese Unie. Het oorspronkelijke doel was om kernenergie af te schieten. François Hollande danste naar het pijpen van Duitsland en beloofde kernenergie te verminderen onder het gewicht van de milieuactivisten in de regering. Emmanuel Macron, ook een bekeerling tot het milieuactivisme, had destijds niet de moed om zich tegen dit project te verzetten en besloot Fessenheim te sluiten om de Duitsers te plezieren. Emmanuel Macron besefte dat dit een vergissing was en besloot het nucleaire programma opnieuw op te starten. Deze fout werd gemaakt als gevolg van de invloed van Duitsland, Greenpeace en andere milieuactivisten in Brussel en Straatsburg. De Franse president zou de moed moeten hebben om te doen wat hij met de Green Deal voor kernenergie heeft gedaan: het in de prullenbak gooien.

De Green Deal heeft geleid tot stijgingen van de energieprijzen. De stijging van de elektriciteitsprijs in Europa begon in 2008. De duurste elektriciteitsopwekking, hernieuwbare energiebronnen, is opgelegd. Sinds het opleggen van de productie van hernieuwbare energie is de prijs van elektriciteit in Europa gestegen. Het heeft niets te maken met Oekraïne en de Verenigde Staten en Russisch gas.

Uit alle cijfers van Eurostat blijkt dat de elektriciteitsprijs in 2008 begon te stijgen toen de verplichting om hernieuwbare energie te produceren begon, op verzoek van Angela Merkel. In 2006 vroeg de Duitse bondskanselier José Manuel Barroso, de toenmalige voorzitter van de Europese Commissie, om een routekaart op te stellen om de productie van hernieuwbare energie te bevorderen om zijn regeringspartners tevreden te stellen. Sindsdien zijn EU-landen onderworpen aan dit Duitse dictaat, dat iedereen straft, behalve die in Midden- en Oost-Europese landen die niet willen voldoen aan normen en de omschakeling naar hernieuwbare energie.

Ik wil u herinneren aan de bittere pil die de EU en de milieuactivisten tijdens de laatste COP hebben moeten slikken, omdat in Dubai is besloten dat fossiele brandstoffen een mooie toekomst hebben en dat de EU met rust zal worden gelaten om de wereldwijde CO2-uitstoot te willen verminderen, waarmee ze commentaar geeft op economische zelfmoord. De toekomst van energie is niet hernieuwbare energiebronnen, maar conventionele: fossiele brandstoffen, kernenergie en waterkracht. Het tegenovergestelde van de Green Deal!

Fabien Bouglé: Ongetwijfeld hebben de politieke impregnatie van zogenaamde ecologen en hun alliantie met linkse bewegingen in de afgelopen 20 jaar absoluut schadelijke gevolgen gehad voor de Europese energiesystemen onder het voorwendsel van de strijd voor het klimaat. Deze strategie was aan het werk in Frankrijk via de verzwakking van het Franse energiesysteem met de sluiting van Superphénix en vervolgens Fessenheim. Dit heeft geleid tot een destabilisatie van ons elektriciteitssysteem en een explosie van de elektriciteitskosten als gevolg van de opkomst van intermitterende energie. In Duitsland leidde de actie van de Grünen met de SPD tot de Energiewende, tot de energietransitie die een compleet fiasco was en het Federale Hof van Financiën in Duitsland had gewaarschuwd voor het grote risico van een explosie van de elektriciteitsprijs en stroomonderbrekingen. Dat is precies wat er gebeurde. Deze rood-groene alliantie heeft geleid tot een explosie van de uitstoot van broeikasgassen, aangezien Duitsland nu gedwongen is steenkool te gebruiken om de intermitterende hoeveelheid hernieuwbare energiebronnen te compenseren. Wat we in de energiesector meemaken, is hetzelfde als wat er gebeurt in de landbouw, de industrie en de economie. Met deze grote crisis in de landbouw zijn we getuige van de gevolgen van de logica van achteruitgang. Het ware gezicht van degrowth komt aan het licht. Milieuactivisten zijn door hun politieke actie in verband met bepaalde zogenaamde progressieve politieke partijen verantwoordelijk voor de vernietiging van ons economisch systeem.

Zal de mobilisatie van boeren het mogelijk maken om de invloed van de politieke ecologie en haar excessen te verminderen?

Samuel Furfari: Dat moeten we hopen. Maar om dit te laten gebeuren, moet het woord worden bevrijd en moet de waarheid zegevieren. De media en “milieuactivisten van alle partijen” hebben geprobeerd ons te doen geloven dat Duitse tractoren Berlijn zijn binnengevallen vanwege de prijs van landbouwdiesel, vervolgens dat de melkprijs een paar cent te laag is, en nu zou het zijn om zich te verzetten tegen onderhandelingen met Mercosur. Dit is allemaal waar, maar het is slechts het topje van de ijsberg.

Toen het BBB-feest vorig jaar in Nederland ontstond, was dat omdat boeren een derde van hun veestapel moesten slachten om ‘de planeet te redden’. Evenzo eiste de regering in Ierland het slachten van schapen om te voldoen aan de Green Deal. We moeten durven zeggen en erkennen dat het mobiliseren van boeren de Green Deal is. Dit Europese Groene Plan slacht alles af op zijn wetgevingspad. De gevolgen zijn zichtbaar in Duitsland.

Het land bevindt zich nu in een recessie nadat het te ver is gegaan met de uitvoering van de Green Deal. Boeren staan onder enorme beperkingen om biologisch te worden, terwijl de rest van de wereld niet geïnteresseerd is. 

Verplicht om te consumeren

De verkoop van biologisch voedsel in schoolkantines zal de ramp alleen maar vergroten.Milieuactivisten van alle partijen geloofden dat, dankzij milieu-inspanningen, de hele wereld ons voorbeeld zou volgen. Dit is echter niet het geval geweest. Europa blijft geïsoleerd met dit zogenaamd groene model in vergelijking met de rest van de planeet. Buitensporige normatieve maatregelen veranderen niets voor de planeet, maar ze straffen ons en zullen onze voedselsoevereiniteit vernietigen. We hebben de boeren te danken dat ze ons hebben verteld over de donkere toekomst van  Deal. Het is niet het land dat braak moet worden gelegd, maar de Europese wetgeving.

Veroorzaken de illusies, tegenstrijdigheden en doodlopende wegen van de politieke ecologie niet een explosie van ergernis en bewustzijn? Begint het grote ontwaken eindelijk in het licht van de verwoestingen van de politieke ecologie?


Samuel Furfari: Als boeren enorm veel sympathie hebben voor deze situatie die we meemaken, is dat omdat de bevolking het gevaar van de Europese Green Deal heeft begrepen. De Nederlanders en de Duitsers waren de eersten die dit begrepen. Nu is het de beurt aan de Fransen en de Belgen. Groen is destructief en duur. Toen deze Green Deal werd geïntroduceerd, schreef ik – in de media die me in staat zouden stellen het te zeggen als Atlantico – hoe dit overschot aan wetgeving een bestraffende ecologie creëerde die het grote publiek, maar ook de boeren, zou mishagen. Ik schreef dat we van groene hesjes naar groene overalls zouden gaan. Ondanks het feit dat velen van ons in elke lidstaat alarm sloegen, schonk geen enkele politicus aandacht aan ons, ze waren allemaal groen geworden.

Geconfronteerd met het bewijs van de crisis, geven politici elkaar de schuld. Het zijn “milieuactivisten van alle partijen” die schuldig zijn. Ze zijn allemaal bezweken voor de groene droom, omdat de Europese Commissie, geïnfiltreerd door groene NGO’s en geleid door Groen Duitsland, de positieve aspecten heeft laten bungelen terwijl ze de realiteit van de voorspelde catastrofe heeft verborgen. De naïevelingen van Straatsburg volgden als een. Het zou goed zijn als Atlantico de namen zou publiceren van de leden van het Europees Parlement die voor de Green Deal hebben gestemd en we zouden zien dat het de “groenen van alle partijen” waren die een schandalige ecologie oplegden. Ik blijf erbij dat dit niets meer te maken heeft met de legitieme en wenselijke bescherming van het milieu.

Het beheersen van koolstof legt normen en methoden op die bindend zijn en uiteindelijk het leven van mensen, vooral boeren, beheersen. De Fransen beseffen dat ze voor alles meer zullen betalen, inclusief verwarming, zogenaamd om de planeet te redden. Mensen reageren omdat ze begrijpen dat de boeren gelijk hebben.

Tussen nu en de Europese verkiezingen van 9 juni moet de hele bevolking begrijpen dat ze bedrogen zijn door de politieke ecologie en de Europese Green Deal. Sinds de EU heeft gezegd dat we de planeet moeten redden, is de wereldwijde CO2-uitstoot met 62% gestegen.

Bovendien is de ondraaglijke last van bureaucratie en controle voor boeren het gevolg van subsidies. Op alle gebieden zijn er fraudeurs, dus hoe meer subsidies er zijn, hoe meer je moet controleren.Verwijder het. Het is een vicieuze cirkel. Ik heb de indruk dat ik de coördinatie op het platteland heb horen zeggen dat de steun moet worden verminderd, zodat we producten kunnen krijgen die min of meer worden gesubsidieerd. Europeanen zouden dan kunnen kiezen tussen Europese kwaliteitsproducten of slechte producten van elders. We zouden in een opwaartse spiraal terechtkomen. Degenen die hebben begrepen dat kwaliteit afhankelijk is van prijs, zouden Europees eten. Maar als we een einde maken aan de bestraffende ecologie, zou dat maar een tijdje duren, want als de welvaart terugkeert naar de EU zoals in het verleden, zal iedereen uiteindelijk Europees eten.

Richard Lindzen.

In het verleden was de realiteit in de Europese Unie inderdaad heel anders. Het was bedoeld om groei en welvaart te brengen met een minimum aan regels. Maar het Verdrag van Maastricht creëerde een wetgevende inflatie die het onder andere mogelijk maakte om milieubewustzijn op te leggen als de beheerser van het leven van mensen. Om hieruit te geraken, moeten we een rem zetten op de politieke ecologie en de invloed van de ecologen in Straatsburg, die de wereld willen beheersen. De wereld wil welvaart, milieuactivisten van alle partijen willen controle over het leven. Ik zal afsluiten met het herinneren aan de woorden van Richard Lindzen, een vooraanstaand MIT-klimaatwetenschapper: “Als je koolstof [d.w.z. CO₂-uitstoot zoals milieuactivisten van alle partijen willen doen] beheerst, beheers je het leven.”

Fabien Bouglé.

Fabien Bouglé: Er is al een glimp opgevangen van deze grote Europese identiteitscrisis door middel van bestraffende ecologie. Maar het heeft een andere dimensie gekregen met de ineenstorting van ons energiesysteem en de democratisering van elektrische voertuigen. Dit is een enorme ecologische hypocrisie, want het zijn dezelfde mensen die, onder het voorwendsel van ecologisch beleid, beleid ontwikkelen dat tot nog ergere vervuiling leidt. De sluiting van Fessenheim was voor Duitsland aanleiding om meer kolengestookte elektriciteitscentrales in te zetten, terwijl Fessenheim koolstofvrij werd gemaakt en de drie kernreactoren die in april 2023 werden stilgelegd, koolstofvrij waren. De sluiting van koolstofarme kerncentrales is geprogrammeerd en zeer vervuilende kolencentrales zijn opnieuw opgestart.

We zijn getuige van de extreme tegenstrijdigheid van de politieke ecologie, die erop gericht is de Europese economie te vernietigen. Onder het mom van milieubescherming is politieke ecologie in feite een van de grootste bronnen van vervuiling op aarde, terwijl het destructief is voor economische activiteit.

***

Bron hier.

***