Door Jennifer Marohasy.

Terwijl ik luisterde naar de podcastserie Climate Change on Trial van onderzoeksjournalisten Ann and Phelim McAleer, heb ik herinneringen opgehaald aan Russische historische temperatuurreconstructies op basis van boomringgegevens.

Als ik kijk naar de onderzoekspapers die ik in mijn archief van Russen heb en dan terugdenk aan de Amerikaanse temperatuurreconstructies uit de rechtszaak Michael Mann versus Mark Steyn, dan zie ik dat die heel verschillend zijn.

De Russische temperatuurreconstructies op basis van boomringgegevens laten over het algemeen de afkoeling zien die zo evident is in de instrumentele gegevens (ongehomogeniseerd/onbewerkt) voor het noordpoolgebied van 1940 tot 1975. Natuurlijk laten de Russische reconstructies ook de Middeleeuwse Warme Periode (10e tot 12e eeuw) zien.

De Amerikanen vlakken het eerste deel van de 1000 jaar lange gegevensreeks af, waardoor de Middeleeuwse Warme Periode wordt uitgewist, en dan gebruiken ze ‘Mike’s goocheltruc’ om wat gehermodelleerde (gehomogeniseerde) instrumentele temperatuurgegevens te enten op het einde van de proxy temperatuurreeks om een grote stijging te krijgen. Zo ontstaat wat bekend is geworden als de ‘hockeystick’.

Mark Steyn heeft herhaaldelijk geopperd dat dit allemaal nogal frauduleus is. Daar ben ik het mee eens.

Voor zijn verdiensten werd Steyn onlangs door het Washington DC Superior Court nog ‘beloond’ met het betalen van een schadevergoeding van 1 miljoen Amerikaanse dollars. Om de context hiervan te begrijpen kun je het beste vanaf het begin meeluisteren met de podcastserie Climate Change on Trial van onderzoeksjournalist en goede vriendin Ann McAleer. 

Wat de Amerikanen, inclusief Mann, met de boomringgegevens hebben gedaan, is vergelijkbaar met de homogenisering van de instrumentele temperatuur door het Australische Bureau of Meteorology. [Noot van de vertaler: en door het KNMI]. Dit houdt meestal in dat het verleden wordt afgekoeld, zodat het heden warmer lijkt. Ik heb hier al veel over geschreven en ik zal er nog meer over schrijven. Kijk voor de context eens naar mijn serie ‘Hyping Maximum Temperature‘, waar ik misschien een podcastserie van zou kunnen maken (deel 1 tot en met deel 7).

Homogenisatie van de Australische data die pas in 1910 beginnen, wist de zeer warme decennia aan het begin van de twintigste eeuw grotendeels uit en verwijdert daarmee de afkoelingstrend in de eerste helft van de twintigste eeuw, van ongeveer 1920 tot 1950. Als we de instrumentele temperatuurreeksen vanaf 1910 in zijn geheel bekijken en voordat ze worden gehermodelleerd, is het nu ongeveer net zo warm als in pakweg 1914. Hittegolven waren erger in 1896 (er zijn gegevens die teruggaan tot 1850, niet gehomogeniseerd), en de zomers waren heter aan het eind van de jaren 1930 (als we kijken naar de gegevens voordat ze opnieuw zijn gemodelleerd). Als we kijken naar de jaargemiddelden, dan zien we dat de ongehomogeniseerde gemiddelde temperaturen afkoelen tot ongeveer 1950 en daarna oplopen.

Een probleem met de temperatuurgegevens van de laatste dertig jaar is dat ze gemeten zijn door automatische weerstations met platina weerstandssondes die gekalibreerd kunnen worden om aan te geven hoeveel graden heter of koeler het is dan een kwikthermometer. 

Voor alle duidelijkheid, er zijn minstens drie problemen met de officiële Australische temperatuurreeksen,

1. ze zijn afgekapt (beginnen pas in 1910),

2. ze zijn gehomogeniseerd (afkoeling van de gegevens van kwikthermometers), en

3. ze zijn onbetrouwbaar, in ieder geval vanaf 1996 met de overgang naar een andere meetmethode (platina-weerstandssondes in automatische weerstations).

Het is zo dat de Amerikanen ook hun instrumentele temperatuurgegevens en de proxy-temperatuurgegevens van boomringen hebben gehermodelleerd (gehomogeniseerd) om in een specifiek en geschikt verhaal te passen.

Dit is belangrijk voor het Westen, of in ieder geval voor onze financiële instellingen die zwaar investeren in de energietransitie. Deze energietransitie wordt natuurlijk voorafgegaan door de aanname dat de temperaturen gedurende het grootste deel van de twintigste eeuw zijn blijven stijgen en dat ze nu zonder precedent zijn. Dit wordt voor het officiële verslag bereikt door een combinatie van homogenisering (hermodellering) en verandering van meetsysteem (van kwikthermometer naar platina-weerstandssondes).

De grafiek bovenaan dit bericht komt uit een artikel van O.V. Sidorova et al. van het V.N. Sukachev Instituut voor Bosbouw in Rusland. Het werd gepresenteerd op het Dendro symposium in Zwitserland van 21 tot 23 april 2005.

De grafiek toont de belangrijkste kenmerken van de Amerikaanse hockeystick (zonder volledige schacht) en zet deze af tegen een Russische proxy temperatuurreconstructie.

Het is zo dat de Russen langere historische reconstructies hebben gebaseerd op boomringgegevens en doorgaan met het verzamelen en analyseren van boomringgegevens.

De Amerikanen zijn min of meer gestopt met het werken met boomringen en dus eindigen hun reconstructies op basis van proxy-gegevens rond 1965, waarna ze gemakshalve instrumentele temperatuurreeksen enten die zijn gemeten met platina-resistente sondes.


Ik moet zeggen dat het op dit moment vrij duidelijk is dat de Russen en ook de Chinezen, veel betere wetenschap bedrijven dan veel Westerse wetenschappers, tenminste op de gebieden die mij interesseren, zoals neerslagvoorspellingen en historische temperatuurreconstructies. Het is misschien ook goed om op te merken dat betrouwbare neerslagvoorspellingen accurate historische temperatuurreconstructies nodig hebben.

Over de auteur

Jennifer Marohasy (1963) is een Australische bioloog, columnist en blogger. Ze was senior fellow bij de particuliere denktank Institute of Public Affairs tussen 2004 en 2009 en directeur van de Australian Environment Foundation tot 2008. Ze heeft een PhD in biologie van de Universiteit van Queensland. Ze staat sceptisch tegenover de antropogene opwarming van de aarde en is coauteur van een peer-reviewed artikel in GeoResJ waarin ze betoogt dat het grootste deel van de recente opwarming toe te schrijven is aan natuurlijke variaties.

***

Bron: hier.

***