Uiteindelijk geven ze toe dat de vrijheid van meningsuiting gevaarlijker is dan de klimaatverandering,

Door Jo Nova.

Het WEF, de skiclub van de miljardair, heeft het natuurlijk over ’s werelds grootste bedreiging voor hen, niet voor jou.

In het WEF Global Risks Report vroegen ze 1.490 experts en leiders naar hun lijst met grootste risico’s voor de komende twee jaar. Bovenaan stond verkeerde informatie en desinformatie. Vergeet biowapens, atoombommen, oorlogen, corruptie, asteroïden, inflatie en het koken van de aarde. Waar de favoriete ‘experts’ ’s nachts van wakker liggen. is de vraag of mensen op hun tekortkomingen zullen wijzen en de fouten zullen blootleggen die deze thema’s aan de top van de wereldranglijst hebben doen belanden.

De lijn ‘Misinformatie en desinformatie’ is ‘verpakt’ als een zorg dat door AI gegenereerde of desinformatie het probleem is, maar let op de bijsluiter – degenen met autoriteit zijn het meest bezorgd over de verschuiving van de publieke opinie naar het wantrouwen in degenen met autoriteit – alsof ‘gezag’ het altijd bij het rechte eind heeft.

Blind vertrouwen is hoe je naties opbouwt, toch?

Aanhoudende desinformatie (al dan niet opzettelijk) wordt op grote schaal verspreid via medianetwerken, waardoor de publieke opinie in belangrijke mate in de richting van wantrouwen in autoriteit verschuift. Dez omvat, maar is niet beperkt tot: valse, bedrieglijke, gemanipuleerde en verzonnen inhoud.

Nepnieuws bestaat al sinds het stenen tijdperk, en de enige manier om ermee om te gaan is door het te corrigeren met betere informatie, niet met poortwachters van de waarheid of overheidsregels. De vrijheid van meningsuiting werkt omdat iedereen die betrapt wordt op het verspreiden van leugens een slechte reputatie krijgt,

Hoe komt het dat degenen die de onderzoekssubsidies, de medialicenties en een derde van de hele economie controleren, zichzelf niet kunnen verdedigen? Missen ze duizenden betaalde agenten met supercomputers, wapens en veiligheidspasjes om de waarheid te achterhalen? Nee, dit zijn de beklagenswaardige marionetten waarover instellingen, ministeries en publieke omroepen met miljardenbudgetten beschikken om hun kant van het verhaal te vertellen. Het probleem is dat ze alles aan hun kant hebben, behalve de waarheid.

Hun grootste angst is dat je de andere kant zou kunnen horen.


Stel je voor dat de talloze marionetten bondgenoten hebben onder de politiek en de bureaucraten, en een systeem van oplichting en corruptie hebben opgezet, waarbij ze mooie winsten binnenhalen voor het verbeteren van het weer, bijvoorbeeld terwijl ze in hun jets vliegen en op hun jachten cruisen. Stel je voor dat de loodgieters en vrachtwagenchauffeurs erachter zouden komen dat de medicijnen die ze moesten innemen niet voldoende getest waren, dat het klimaat werd bepaald door de zon en niet door hun auto, en dat hun kinderen werd geleerd het land te haten dat de loodgieters en vrachtwagenchauffeurs hadden opgebouwd.

Het WEF wil voorkomen dat de arbeiders de klasse boos wordt, niet door het probleem op te lossen, maar door hen in het ongewisse te laten.

Verkeerde informatie en desinformatie kunnen de verkiezingsprocessen in verschillende economieën de komende twee jaar radicaal ontwrichten.


– Een groeiend wantrouwen jegens informatie, evenals de media en regeringen als bronnen, zal de gepolariseerde opvattingen verdiepen 

– een vicieuze cirkel die tot burgerlijke onrust en mogelijk tot confrontatie zou kunnen leiden.
– Er bestaat een risico op repressie en erosie van rechten nu de autoriteiten de verspreiding van desinformatie proberen aan te pakken – evenals risico’s die voortkomen uit passiviteit.

Over de hele wereld zeggen politieke marionetten dezelfde dingen over de “gevaren van desinformatie”.


Hoewel … Javier Milei, de nieuwe president van Argentinië, deed dat niet. Hij waarschuwde dat de westerse wereld in gevaar was, en dat de socialisten hun agenda veranderden en in plaats van ons te verdelen naar klasse, in plaats daarvan andere sociale verdeeldheid creëerden – zoals vrouwen tegen mannen (en vermoedelijk ras tegen ras). Collectivisme en socialisme waren volgens hem de weg naar armoede. En Argentinië, met al zijn rijkdommen en vaardigheden, verloor de vrije markt en bleef uiteindelijk arm.

Zijn toespraak was een oproep aan de zakenlieden om op te komen tegen de politieke klasse:

Laat u niet intimideren, noch door de politieke kaste, noch door parasieten die van de staat leven. Geef je niet over aan een politieke klasse die alleen maar aan de macht wil blijven en haar privileges wil behouden. Geef u niet over aan de opmars van de staat. De staat is niet de oplossing. De staat is het probleem zelf. Jullie zijn de echte hoofdrolspelers van dit verhaal en u kunt er zeker van zijn dat Argentinië vanaf vandaag uw trouwe, onvoorwaardelijke bondgenoot is.

***

Bron hier.

***