Door Klaus Döhler en Josef Kowatsch.

Wij willen vooraf duidelijk maken dat het bij onze uitspraken en publicaties over klimaatverandering niet gaat om wetenschappelijke verdiensten. Dit hebben we al verworven in onze traditionele wetenschappelijke gebieden van biologie, farmacie en geneeskunde of in ons politiek actieve leven voor natuurbehoud in vele succesvolle bekroonde campagnes en initiatieven.

Zoals bij de meeste van onze e-mail-correspondenten gaat het niet om financiën. Gelukkig zijn wij op dit gebied zelfvoorzienend. Daarom zijn wij helemaal niet bang om samen met iedereen die hetzelfde doel nastreeft een andere weg in te slaan. Ons doel is om belastingbetalers, kiezers en consumenten voor te lichten over de onwetenschappelijke machinaties achter de klimaathysterie in Duitsland. En we verwelkomen actieve strijdmakkers en collega’s.

Veel van onze collega’s op het gebied van klimaatonderzoek proberen al jaren met politici, de media en wetenschappelijke collega’s te praten over het narratief over de door de mens veroorzaakte klimaatverandering en om openlijk met elkaar de wetenschappelijke basis van klimaatverandering te bespreken. Helaas is dit tot nu toe niet mogelijk geweest, omdat het geenszins om wetenschap gaat, maar om een ​​uiterst lucratief verdienmodel, waarvan de gebruikers van dit model zich niet willen laten weerhouden, zelfs niet door wetenschappelijk onderbouwde bezwaren.

Er zijn veel wetenschappelijk onderbouwde bezwaren tegen het broeikasnarratief van de aarde. Het broeikasverhaal vergelijkt de puur theoretische temperatuur van een aarde zonder atmosfeer (geschat op 255 K = -18°C) met de gemiddelde oppervlaktetemperatuur van onze aarde met atmosfeer vandaag gemeten (288 K = 15°C). Je krijgt een verschil van 33 graden Kelvin (vergelijkbaar met 33 graden Celsius) en noemt dit verschil het broeikaseffect dat door de atmosfeer wordt gecreëerd. Er wordt gezegd dat elke historische afwijking van 15°C – waarvan er veel zijn – natuurlijke oorzaken heeft, maar sinds het begin van de industrialisatie in het midden van de 19e eeuw is de mens verantwoordelijk geweest voor elke stijging van de temperatuur op aarde door het produceren van de zogenoemde broeikasgassen door het gebruik van fossiele brandstoffen, maar in werkelijkheid wordt het essentiële levensgas CO₂ uitgestoten.

Het narratief van een door de mens veroorzaakt broeikaseffect wordt al meer dan honderd jaar in twijfel getrokken, Kramm, Dlugi & Mölders wijzen erop dat het broeikasnarratief alleen rekening houdt met een planetair stralingsbudget van de aarde bij afwezigheid van een atmosfeer, dat wil zeggen dat eventuele warmteopslag in de oceanen (als die in zo’n geval al aanwezig is) en landmassa’s wordt verwaarloosd. Dit is cruciaal. Niet alleen wordt de bijdrage van het waterdamp- en CO₂-broeikaseffect aan de opwarming beschouwd als een ‘gedachte-experiment’ omdat het uitgaat van een denkbeeldige wereld zonder atmosfeer; de vergelijking 288 K – 255 K = 33 K voor het broeikaseffect houdt alleen rekening met een straling budgetanalyse, die verwijst naar de opwarming van de atmosfeer, maar niet naar de opwarming van de oceanen. Bovendien wordt er geen rekening gehouden met de eigen radiogene warmte van de aarde. Zonder de zon zou geen enkele planeet ruimtekoud zijn.

Helaas hebben vertegenwoordigers van het narratief over het door de mens veroorzaakte broeikaseffect, zoals Harald Lesch, Stefan Rahmstorf, Hans-Joachim Schellnhuber, Volker Quaschning, Mojib Latif (“We zullen dergelijke winters met ijs en sneeuw niet langer ervaren op onze breedtegraden in de toekomst”, Mojib Latif in het jaar 2000) en vele anderen geweigerd een eerlijke wetenschappelijke dialoogbaan tegaan. Zij gedragen zich meer als betaalde beïnvloeders. Uiteindelijk fungeren ze als spreekbuis en aanjager van de Amerikaans-Zwitserse financiële sector en van het klimaat-industriële complex, dat beweert dat alleen de mens verantwoordelijk is voor de huidige opwarming door de uitstoot van CO₂ en andere ‘broeikasgassen’. Ze hebben veel succes bij de media, politici en de bevolking met deze influencer-zwendel om angst en paniek te zaaien.

Om deze valse ideologie van paniekzaaierij, die al tientallen jaren in de hoofden van mensen is gehamerd, van zich af te schudden, heeft het geen zin om in discussie te gaan met de beïnvloeders en de eerlijke wapens van de wetenschap te gebruiken, omdat de hierboven genoemde heren heel goed weten dat hun verhaal niet wetenschappelijk bestand is tegen kritisch onderzoek, maar ze laten zich niet het lucratieve verdienmodel ontnemen. Politici en de media verdienen ook geld aan dit verdienmodel (het verkopen van gebakken lucht) en zullen daarom hun standpunt niet veranderen, ook al blijkt dat ze ongelijk hebben.

Onze doelgroepen moeten daarom de kiezers, belastingbetalers en consumenten zijn. Alleen zij hebben de macht om iets in een democratie te veranderen. De bevolking moet beseffen dat ze zonder reden worden opgelicht. Het creëren van hysterie over klimaatverandering is een verdienmodel van paniekzaaierij en oplichting.

Nieuwe manieren en benaderingen

​De klimaatindoctrinatie van de bevolking gedurende tientallen jaren zit diep en is moeilijk te corrigeren. Er is een veel geciteerd gezegde dat luidt: ‘De reis is de bestemming!’ Wij vinden het een dom gezegde waar onsuccesvolle mensen die nooit ergens komen zich aan vastklampen. Voor hen is de reis belangrijk, maar ze bereiken nooit de bestemming.

Ons motto lijkt meer op ‘Het doel is de weg’, met de nadruk op ‘doel’. Je zou het ook zo kunnen zeggen: “Veel wegen leiden naar Rome (de bestemming)!” Daarom is het belangrijk om veel wegen te vinden, omdat de bevolking geen uniforme massa is, elke persoon heeft individuele toegang nodig. En er moeten zoveel manieren worden gevonden om een ​​verandering in het denken onder de bevolking en politici teweeg te brengen.

Ons doel moet zijn om de bevolking voor te lichten over het rampzalige en paniekzaaiende klimaatbeleid van Bündnis 90/De Groenen en het Potsdam Institut für Klimafolgenforschung (PIK). We moeten hen uitleggen dat het besturen van auto’s met verbrandingsmotoren, het verwarmen met kolen, gas en olie, het eten van rundvlees en ander vlees, en het opwekken van elektriciteit met behulp van kolen-, gas- en kerncentrales op geenzins leidt tot het einde van de wereld, maar het leven voor mensen ook aangenamer en goedkoper maakt. Het gebruik van fossiele brandstoffen is niet de oorzaak van de huidige opwarming van de aarde!

Er is niet slechts één manier om de bevolking te onderwijzen. Er zijn veel manieren omdat mensen anders denken en een verschillende instelling hebben. Een goed betoog inclusief toelichting bereikt maar één doelgroep. Onze samenleving bestaat echter uit veel verschillende doelgroepen. Berekeningen met formules die geen enkele niet-wiskundige begrijpt (Figuur 1), gepubliceerd in wetenschappelijke tijdschriften die de gemiddelde persoon niet leest, zijn misschien wel de juiste manier om te communiceren tussen academische experts, maar ze zijn zeker de verkeerde manier om een ​​‘aha-effect’ bij de meerderheid van de burgers en om een ​​verandering in het denken te bewerkstelligen.

Figuur 1: Formule voor het berekenen van de gemiddelde mondiale temperatuur over het hele aardoppervlak (bron).

Het doel moet zijn om de eigenschap CO₂ als vuil, gevaarlijk en schadelijk voor het klimaat te verwerpen. Ons doel moet zijn om mensen duidelijk te maken dat de uitstoot van CO₂ niet – zoals de ‘klimaatgekte’ beweert – leidt tot een levensbedreigende opwarming van de aarde en het einde van de wereld. Iedereen die plausibele en begrijpelijke informatie kan verschaffen, bevindt zich op een van de vele wegen die naar het doel leiden. Het maakt geen verschil of hij/zij op geloofwaardige wijze kan bewijzen of CO₂ invloed heeft op de opwarming van de aarde of niet,zdoor middel van wiskundige berekeningen, door experimenteel bewijs of door observaties in de natuur. En als het wel invloed heeft, hoe sterk is die invloed dan? Is het laag en volkomen onschadelijk of werkt het misschien zelfs verkoelend? Het zou verkeerd zijn als we onszelf zouden verscheuren vanwege een fractie van een tiende van de veronderstelde klimaatgevoeligheid, wat helaas zo nu en dan gebeurt. Het schaadt de zaak als iedereen gelooft dat er maar één weg naar het doel is en dat die de zijne is. Het is schadelijk voor onze zaak om die mensen en organisaties van allemaal in diskrediet te brengen die hetzelfde doel voor ogen hebben, namelijk het wegnemen van de angst van de bevolking voor klimaatverandering, maar die een ander pad zouden inslaan dat tienden van een procent anders is.

De mensen van PIK lachen zich kapot om de nutteloze onzin van ons klimaatrealisten!

Er zijn al verschillende pogingen geweest om degenen die de ‘klimaatgekte’ tegenspreken, te coördineren in een gezamenlijk gesteunde organisatie: zonder succes! Daarom moet iedereen zijn eigen weg naar het doel gaan. Onze aanpak is gebaseerd op plausibiliteit en doet een beroep op het gezonde verstand. Wij benaderen mensen direct, met lezingen, nieuwsbrieven, video’s, publicaties en in directe gesprekken. We praten met familieleden, kennissen, vrienden, collega’s, gemeenteraadsleden, lokale politici en dagbladverslaggevers of hun freelancers. Allemaal mensen die vertrouwen hebben in onze wetenschappelijke expertise en denkwijze. Onze ervaring tot nu toe heeft geleerd dat deze mensen de boodschap doorgeven aan andere mensen die hen vertrouwen. We merken dat de meningen van sommige journalisten over “klimaatverandering die volledig door de mensheid wordt veroorzaakt” in de loop van de tijd veranderen.

Sommige lezers zullen nu misschien tegenwerpen dat dit allemaal slechts “klein bier” is en dat dit geen verandering teweeg kan brengen. Welnu, we hebben regelmatig contact met ongeveer 2.000 mensen op onze mailinglijst. We ontvangen veel reacties die het in ieder geval gedeeltelijk met ons eens zijn. Dus als slechts 10% van de mensen met wie we regelmatig contact hebben onze berichten, waarvan een groot deel ook op internet te vinden is, doorstuurt naar 100 bekenden, dan worden al 20.000 mensen bereikt. Als 10% van hen de berichten doorstuurt naar elk 100 mensen, dan worden al 200.000 mensen bereikt, enz.

Nu zijn wij zeker niet de enigen die voor deze aanpak kiezen. Veel wetenschappers en geïnteresseerde leken met wie wij een levendige uitwisseling onderhouden, hebben dezelfde weg gekozen; sommigen bewandelen ook andere wegen, maar bereiken hetzelfde doel. Hieronder vallen ook organisaties als EIKE, Global Warming Policy Foundation, CO₂ Coalition, Net Zero Watch, Climate News, Citizens for Technology en vele anderen.

Professoren Vahrenholt, Lüning, Ganteför evenals Norbert Patzner en vele anderen dragen ook bij aan het voorlichten van de bevolking via hun boeken en lezingen, hoewel het feit dat sommigen van hen vasthouden aan de invloed van CO₂ op de opwarming van de aarde volledig secundair is, omdat een dergelijke invloed is slechts klein en verwaarloosbaar vergeleken met veel sterkere invloeden, zoals zon en wolken. Deze wetenschappers zeggen luidkeels dat het zaaien van angst over een vermeende mondiale klimaatcatastrofe complete onzin is. En deze boodschappen zijn voor ons de goede richting, namelijk het gemeenschappelijke doel van het opleiden van de bevolking.

Wanneer je vertrekt, weet je niet welke van de vele routes de beste was. Het is altijd een grote vergissing om voordat je begint te discussiëren over paden die je nog niet kent. Wie weet hoe partijpolitici, partijleden, de media en de overgrote meerderheid van de bevolking denken en welke simpele argumenten op hen het beste effect hebben. Wat de ene persoon overtuigt, heeft mogelijk geen enkel effect op anderen. In de psychologie worden dit sleutelstimuli genoemd, en dat is precies wat je moet vinden en raken. De moeilijkheid is dat elke groep in de samenleving verschillende sleutelprikkels heeft en daarom een ​​andere benadering van heroverwegen.

Het gemeenschappelijke doel van alle mogelijke paden is: kooldioxide is geen giftig gas of een klimaatmoordenaar, maar een essentieel gas voor de schepping; al het leven op deze aarde is op dit gas gebouwd. Zonder koolstofdioxide zou de aarde dor en levenloos zijn, net als de maan. Meer koolstofdioxide is de groeimotor voor het leven en de diversiteit op deze planeet.

Daarom moet het CO₂-verdienmodel, dat tot doel heeft ons en de onzen bang te maken, worden vermeden.

Daarom moet er een einde komen aan het CO₂-verdienmodel, dat tot doel heeft ons bang te maken en ons geld afhandig te maken (hier).

Dit CO₂-verdienmodel is gemodelleerd naar het aflaathandelsmodel van de kerk in de Middeleeuwen, waar de angstaanjagende termen vagevuur, erfzonde, doodzonde en het laatste oordeel speciaal in het leven werden geroepen om de bevolking in paniek te brengen, zodat ze bereidwillig een vergoeding voor de vergeving van zonden zouden betalen.

In het geval van klimaatangst kunnen we geruststellen:

Er is geen wetenschappelijk bewijs ter ondersteuning van dit fictieve CO₂-broeikasgasverdienmodel.


1. Er is geen enkel experimenteel bewijs van CO₂-klimaatgevoeligheid op het geclaimde niveau van 2 tot 4,5 graden.

2. Duitse natuurkundige grootheden als Einstein, Planck, Schrödinger, Heisenberg en Otto Hahn wisten dit al. Zie “Albert Einstein zei in 1917 nee tegen de CO₂-stralingsopwarming van de atmosfeer” (hier).

3. De CO₂-hypothese van de opwarming is wetenschappelijk onjuist. Het schendt verschillende natuurkundige wetten, zoals Kramm & Dlugi ebben aangetoond met ‘Over de betekenis van feedbackparameter, voorbijgaande klimaatrespons en het broeikaseffect: basisoverwegingen en de discussie over onzekerheden’ (hier) en Gerlich & Tscheuschner met ‘Falsification Of The Atmospheric CO₂’. “Broeikaseffecten binnen het raamwerk van de natuurkunde”.

4. Er bestaat geen technische toepassing die gebaseerd zou zijn op het uitgevonden CO₂-broeikaseffect. Maar dat is precies wat je zou verwachten van een model dat zichzelf zou moeten kunnen verwarmen zonder toevoeging van extra energie.

5. Er zijn geen aardse waarnemingen waarbij een hoger CO₂-gehalte in bepaalde regio’s of een voortdurend toenemende concentratie van broeikasgassen een temperatuurstijging zouden hebben veroorzaakt. Zelfs in de omgeving van grote kolencentrales leidt een hogere CO₂-concentratie in de regio niet tot extra opwarming.

6. Het ongewenste grootschalige experiment om de aardgasleiding op 26/27 op te blazen. In september 2022 kwam in de Oostzee 300.000 ton methaan vrij. Dagenlang konden de verhoogde aardgasconcentraties (circa 50 keer klimaatgevoeliger dan CO₂) worden gemeten. Nergens was er sprake van enige extra opwarming boven de Oostzee

7) Sinds 1988 hebben de weerstations in sommige maanden opwarming, in andere maanden afkoeling en in andere maanden stilstand laten zien. Als alleen CO₂ de temperaturen zou bepalen, waarvan de atmosferische concentraties al meer dan honderd jaar continu stijgen, dan zou er alleen maar sprake zijn van opwarming en zouden alle trendlijnen dezelfde hellingsformule moeten hebben.

Twaalf adviezen van ons over hoe u persoonlijk actie kunt ondernemen tegen het CO₂-klimaat liggen in Duitsland. Iedereen zou zijn eigen persoonlijke argument moeten kiezen en ontwikkelen

​In het volgende deel zullen we nu mogelijke manieren noemen waarmee we al aanzienlijk succes hebben gehad op het gebied van onze contacten. Omdat er vele wegen naar Rome leiden, kunnen we slechts een deel ervan bestrijken, de wegen die hebben geleid tot een verandering of op zijn minst tot reflectie in onze levenscyclus. Wij willen erop wijzen dat zelfs en vooral degenen onder ons die door de belastingbetaler worden of werden betaald, verplicht zijn de belastingbetaler te informeren,

I) Voortdurende natuurlijke klimaatveranderingen

1) Ondanks de stijgende kooldioxideconcentraties in de atmosfeer van ongeveer 320 naar 350 ppm, daalde de temperatuur in Duitsland van 1943 tot 1988, volgens de Duitse Weerdienst (DWD) (Figuur 2). Van 1987 tot 1988 was er een plotselinge temperatuurstijging in Midden- en West-Europa. Tegelijkertijd schakelde de luchttoevoer over van NW- naar ZW-weersomstandigheden, dat wil zeggen naar zuidelijke windrichtingen.

 

Figuur 2: De jaargemiddelde temperaturen daalden in Centraal-Europa van 1943 tot 1987 ondanks parallelle stijgende CO₂-concentraties in de atmosfeer (linker grafiek). Van 1987 tot 1988 was er een temperatuurstijging en daarna een temperatuurstijging tot vandaag.

2) Volgens de Duitse Weerdienst (DWD) wordt deze dalende temperatuurcurve in het linkerdeel van Figuur 2 verklaard door de afname van het aantal zonne-uren (Figuur 3) en vanaf 1988 door de toename van het aantal zonne-uren. Conclusie: De zon bepaalt het klimaat.

3) Volgens de DWD kan dit temperatuurverloop ook worden verklaard door de afname en dichtheid van de bewolking sinds 1988. De bewolking wordt gecontroleerd door kosmische straling en het magnetische veld van de aarde. De Zweed Henrik Svensmark publiceerde het bijbehorende onderzoek. De artefilm getiteld “Het geheim van de wolken” geeft een overzicht.

 

Figuur 3: Het aantal zonne-uren per jaar is tussen 1951 en 1987 afgenomen en sinds 1988 weer toegenomen.

4) De AMO-warme fase, die ook cyclisch ten einde zal komen.

5) De afname van het albedo in de afgelopen 30 jaar, wat betekent dat er minder zonne-energie wordt teruggekaatst in de ruimte. Meer energie uit zonnestraling bereikt de aarde.

II) Mensen zijn sinds 1988 via hun levensstijl betrokken bij de opwarming

6) Gestage toename van hitte-eilandgebieden in Duitsland, waaronder:

7) Het voortdurend verder afdichten van de bodem en het asfalteren van voormalige groengebieden, de vernietiging van de natuur. Steden en gemeenschappen vreten het groene, ooit afkoelende landschap op – momenteel 60 hectare per dag in Duitsland, zie de Versiegelungszähler, vanaf: 50.824 km2 van 358.000 km2.

8) De voortdurende drooglegging van Duitsland in velden, bossen en weilanden door middel van drainage en drainagesloten. Het water uit de ooit veel nattere Duitse moeraslandschappen komt in zee terecht, een echte reden voor de langzame stijging van de zeespiegel. Dit betekent dat Duitsland in de zomer een droge steppe wordt. Op warme zomerdagen is er een steeds groter gebrek aan koelverdamping. Met name de T-Max neemt overdag continu toe in de zomer. Aan de ene kant zijn de wettelijke maatregelen ter beheersing van de luchtverontreiniging goed voor de lucht en voor onze ademhaling, maar aan de andere kant hebben ze het proces van opwarming van de aarde gedurende 40 jaar vergroot als gevolg van de intensere zonnestraling.

9) De bouw van zonne– en windturbines veroorzaakt droogte en opwarming van de aarde.​

III) Opwarming veroorzaakt door het veranderen van de meetmethode is geen opwarming, maar een meetartefact

10) Vroeger stonden de weerstations op koudere plaatsen dan nu. Deze uitwisseling van stations resulteerde louter op meetbasis in een opwarming in de Duitse reeks. Koudere stations verdwenen en werden vervangen door stations op warmere locaties.

11) De geheel nieuwe methode voor het registreren van de dagtemperatuur per etmaal: de voormalige weerhut en de Mannheim-uren zijn sinds 1992 geleidelijk afgeschaft. De digitale DWD-weerunit moet nu de hele dag vrij in de zon staan ​​met gestandaardiseerde afscherming. Dit leidt soms tot dagtemperaturen die 0,6 graden hoger liggen en met de nieuwe methode zijn Tmax-waarden die ruim 5 Kelvin hoger liggen. .

12) De eerdere temperatuurwaarden in de temperatuurreeks zijn vervolgens door de DWD gecorrigeerd (kouder gemaakt). In de Duitse temperatuurreeks van de DWD gebeurde dit na 2013.

Voor elk van de afzonderlijke punten zijn er gedetailleerde afzonderlijke artikelen. We roepen de lezers op om deze aan te vullen en andere argumenten te ontwikkelen voor alledaagse discussies met mensen om hen heen, of er zelfs één te kiezen en ermee in discussie te gaan.

Conclusie

Belastingbetalers en consumenten worden door onze overheid wettelijk gedwongen veel geld te betalen voor de zogenaamd CO₂-gedreven opwarming van de aarde, waarvan nooit is bewezen dat deze daadwerkelijk door CO₂ wordt beheerst, noch in de natuur, noch in experimenten. Het is bewezen dat de CO₂-hypothese van de opwarming wetenschappelijk onjuist is en in strijd is met verschillende natuurwetten. De auteurs van deze hypothese weten dit heel goed, maar tot nu toe is gebleken dat wetenschappelijke discussies met deze ‘wetenschappers’ niet mogelijk zijn omdat ze economisch en financieel afhankelijk zijn van deze onjuiste hypothese. We moeten daarom degenen opleiden die de mogelijkheid hebben om via verkiezingen veranderingen in het klimaat- en energiebeleid teweeg te brengen. Bij deze educatie gaat het niet om het ontwikkelen van nieuwe wetenschappelijke modellen door middel van discussies met andere wetenschappers, maar om het overtuigen van de bevolking met woorden die zij begrijpen. Het klimaat is van invloed op elk vakgebied, dus ieder van ons, sceptici van de door CO₂ veroorzaakte opwarming van de aarde, kan voorbeelden uit ons specifieke vakgebied aandragen die zinvol zijn voor de bevolking. Vele wegen leiden naar Rome!

Wij zetten ons uitdrukkelijk in voor de noodzakelijke natuur- en milieubescherming. Schoon water, schone lucht, de schoonheid van het landschap en ecologische diversiteit zijn wenselijke doelen; de gepropageerde klimaatbescherming heeft daar niets mee te maken. Er is geen klimaatbescherming. Er is alleen het verdienmodel dat ons geld wil.

***

Prof. Dr. Klaus Döhler, natuurwetenschapper en milieuactivist.

Josef Kowatsch, natuurwaarnemer, actieve natuurbeschermer, onafhankelijke, want onbetaalde, klimaatonderzoeker.

***

Bron hier.

***