Door Guus Berkhout.

Begin juli viel kabinet Rutte IV. Het is nu een half jaar later en we zijn nog niet veel verder. Na ‘kennismaken’ en ‘aftasten’ wordt er nu gepraat over hoogdravende thema’s zoals rechtstatelijk en grondwettelijk. Dat geneuzel en getreuzel is tenenkrommend. Alsof er geen immense problemen in ons land zijn, die om een bliksemsnelle aanpak vragen! 

In de jaren dat het goed ging met ons land, zat het landsbestuur min of meer op de juiste koers en ging het bij kabinetsformaties over een beetje meer van dit en een beetje minder van dat. Op hoofdlijnen hoefde er niet zoveel te veranderen. Formeren was in wezen polderen tussen de grote middenpartijen.

Hoe anders is dat nu. Ons land zit vol met diepgaande problemen en van traditioneel polderen kan geen sprake meer zijn. Om uit de vele crisissen te komen, moeten knopen worden doorgehakt. Doorgaan met min of meer hetzelfde is nu zéker geen optie. De huidige situatie vereist dat de kabinetsformatie over een andere boeg wordt gegooid!

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen en er bij de vier fractievoorzitters – Wilders, Omtzigt, Yesilgöz, van der Plas – op aandringen om hun partijpolitieke wensen in de ijskast te zetten. Alstublieft, ga onder leiding van informateur Plasterk het overleg helemaal richten op wat er voor ons land dringend nodig is.

Is zo’n afwijkende aanpak moeilijk te realiseren? Nee, zeker niet! Immers, de grote problemen zijn al jaren bekend bij de bevolking. Als de Haagse bubbel nu eens eindelijk écht gaat luisteren naar wat de samenleving opgelost wil zien, dan komt daar al heel snel een no-nonsense regeerplaatje uit.

Regeerpunten met verreweg de hoogste prioriteit zijn geenszins een verrassing. Ik noem de uitzichtloze immigratiestroom, het op angst-gebaseerde klimaatbeleid, het falende ‘groene’ energiesysteem, het ingewikkelde rondpompcircus van uitkeringen en toeslagen, de almaar hogere overheidsbelastingen in combinatie met lagere overheidsprestaties, de uiterst beschamende woningnood en de sterke wurggreep van Brussel. Met gezond verstand en kennis van zaken liggen voor al deze prioriteiten de oplossingen voor het oprapen.

Ik haal het punt met verreweg de grootste ergernis eruit: de totaal uit de hand gelopen immigratiestroom. Die heeft geleid tot een uitzichtloze situatie. De praktijk laat zien dat de lastendruk van de grote groep laaggeletterde immigranten op onze zorg- en zekerheidsverplichtingen, onderwijscapaciteit, woningruimte en justitiële keten buiten proporties is. We kunnen in ons bomvolle land die invasie gewoon niet aan!

Niet uit te leggen is ook de zwijnenstal die asielzoekers maken in opvangcentrum Ter Apel. Kennelijk mag iedereen daar zijn rotzooi achter zich laten liggen en worden Nederlanders geacht die vuile troep op te ruimen. Tja, als je dat gedrag in het begin al toestaat, is het logisch dat inburgering nooit een succes kan worden.


Maar ook het klimaatbeleid wekt steeds meer irritatie op. Beleidsmakers handelen alsof de wetenschap de oorzaak kent van klimaatverandering (‘The Science Is Settled’) en komen met peperdure beleidsmaatregelen. Maar we zien al decennia dat die maatregelen voor geen meter werken! Natuurlijk is dat geen verrassing. Immers, de werkelijkheid is dat we van de aardse klimaatveranderingen nog maar weinig begrijpen. Wat is natuurlijke variatie en wat wordt veroorzaakt door de mens?

Elke integere wetenschapper zal u vertellen dat we het gewoon niet weten. Irritant is ook dat weer en klimaat naar believen op een gênante manier door elkaar worden gehaald. Het grote publiek vertrouwt het niet meer. Zij moeten de rekening betalen, maar ze krijgen er niets voor terug.

Samenvattend, gooi de kabinetsformatie over een totaal andere boeg. Start niet met partijwensen, maar begin gelijk met wat de bevolking opgelost wil zien. Gebeurt dat niet dan zullen er nieuwe verkiezingen nodig zijn om de politieke leiders nóg duidelijker te maken dat de bevolking een totaal andere koers wil!

***

Guus Berkhout is auteur van het Drieluik “De Toekomst van Nederland” (zie hier).

***

Bron hier.