Door Nico Broekema.

We worden dagelijks overstroomd met paniekverhalen over een vermeende naderende klimaatcatastrofe (die maar niet wil komen). Ondertussen worden reële gevaren voor de mens en natuur genegeerd, ja zelfs weggemoffeld..

De grootste en direkte bedreiging voor de gezondheid van mens en dier en hun voortbestaan zijn de grote giflozingen die voor bedrijven als Chemelot en Chemours mogelijk worden gemaakt door de ontoereikende watervergunningen van de waterschappen en andere overheden.

Afschrikwekkend voorbeeld is de PFAS- vervuiling door het bedrijf Chemours. Minder aandacht krijgen de giflozingen van Chemelot in Limburg.

In de Maas loost Chemelot in de gemeente Stein zoveel gif, dat ook de Belgen alarm slaan. Onze drinkwaterbedrijven zijn niet in staat alle gif, zware metalen, PFAS en microplastics eruit te halen. Daardoor is ons zogenaamde drinkwater een potentiële bedreiging voor onze gezondheid geworden.

Daar kijken de bedrijven en de instanties tot nu toe van weg. Evenmin deert het hen dat de Kaderrichtlijn Water van de EU (KRW) ten enenmale niet gehaald wordt en andere internationale regelgeving niet wordt nageleefd. .

Ook in het jaar van de deadline van de KRW 2027, zal in Nederland geen sprake zijn van ecologisch schoon oppervlakte- en grondwater. Één van de oorzaken is dat Waterschappen en Rijkswaterstaat hun watervergunningen niet aanscherpen op het verbieden van het lozen van gifstoffen in het water.

Dat is de casus die nu speelt in het Waterschap Limburg met Chemelot.

Het punt van de Belgen daarbij is, dat er niet is overlegd is met hun milieudiensten. En dat ze niet geïnformeerd zijn. Dat is verplicht op grond van internationale verdragen. Daar lichten de dijkgraaf en het degalijlks bestuur van het Waterschap Limburg de hand mee.

En hoe zit het met ons als inwoners? Uit onderzoek van een journalist van ‘De Limburger’ blijkt dat zelfs rapportages over de giflozingen uit 2022 door het dagelijks bestuur van het waterschap aan de openbaarheid zijn onttrokken, zoals dat ook nu met de rapportage ven december 2023 bij het Waterschap Limburg het geval is.

De Maas is in België direct en indirect leverancier van drinkwater aan 7 miljoen mensen!


Het is hoog tijd om duidelijkheid te krijgen over wat er via een juridische schijnconstructie via de zogenoemde zijtak van de Ur in de gemeente Stein in de Maas door Chemelot wordt geloosd en wat er allemaal in het grondwater weglekt naar de Maas op diverse locaties op het Chemelotterrein.

Ook de de democratie is hier in het geding. Als bestuurders (dijkgraven) en de gekozen volksvertegenwoordigers denken het recht en de plicht te kunnen verzaken om hun controlerende taken uit te oefenen, sterft de democratie!

***

Over de auteur

Nico Broekema is secretaris van de AWP-fractie in het Algemeen Bestuur van het Waterschap Limburg.

***