Door Bill Ponton.

In 1519 arriveerden Hernán Cortés en zijn mede-conquistadores aan de kust van een nieuwe exotische wereld. Ze kwamen er al snel achter dat het een voorpost was van een machtig, oorlogszuchtig rijk op een groot plateau in het binnenland. Het was toen dat Cortés besloot naar de Azteekse hoofdstad te marcheren en deze te veroveren. Om elk idee onder zijn bemanning dat ze zouden vluchten weg te nemen, vernietigde hij zijn schepen, waarbij ze alleen de overwinning of de dood overlieten als hun weg voorwaarts.

Cortés is een voorbeeld van de klassieke romantische figuur uit de geschiedenis. Iemand die bereid is alles te gokken voor goud en glorie en bereid is zijn landgenoten naar de ondergang te leiden als zijn onderneming mislukt.

Tegenwoordig hebben we leiderschap in de westerse wereld met de romantische visie van Cortés om ons voorwaarts te marcheren naar de Net Zero-hooglanden en niemand toe te staan terug te keren en de troost van hun vroegere, door fossiele brandstoffen aangedreven verleden te omarmen. Zowel figuurlijk als letterlijk zijn deze leiders begonnen aan een plan van moedwillige vernietiging van de bezittingen die onze beschavingsvooruitgang sinds het begin van de industriële revolutie hebben voortgestuwd.

De eerste activa die vernietigd moesten worden, waren kolencentrales. Tot voor kort was steenkool de belangrijkste brandstof voor de basislastopwekking van elektriciteit. Steenkool is gemakkelijk op te slaan in voorraden in de buurt van opwekkingsbronnen en is een betrouwbare brandstof. Het maakt iemand niet kwetsbaar voor de grillen van het weer, zoals bij hernieuwbare energiebronnen, of voor een plotselinge verstoring van het aanbod, zoals in het geval van een onderbreking (of vernietiging) van pijpleidingen. Het is om deze reden dat het zo ijverig wordt aangevallen door degenen die pleiten voor Net Zero. Kolencentrales moeten worden ontworteld en vernietigd omdat ze een verleidelijke weg terug bieden naar een vroeger tijdperk van betrouwbare opwekking.

Kolenenergie is slechts een van de schepen die de hedendaagse Cortés in brand willen steken. De andere is energie uit aardgas. Het elimineren van aardgas is problematisch omdat het de basis vormt voor hernieuwbare energiebronnen om zelfs als levensvatbare energiebron te kunnen functioneren. Aardgascentrales worden ingezet om back-upopwekking te leveren wanneer hernieuwbare energiebronnen falen.

Voorstanders van Net Zero weten dat batterij- en pompwaterkrachtcentrales geen haalbare vervangers zijn voor de beschikbare energie uit aardgas. Ze zijn echter van mening dat groene waterstofopslag een acceptabel alternatief is, ook al liggen de schattingen van de retourefficiëntie tussen de 20 en 30%. Bovendien hopen ze dat waterstofbrandstof de bestaande aardgasinfrastructuur zal kapen, waardoor het technisch moeilijk en duur wordt om terug te keren naar de status quo. Dit zal de volgelingen van onze hedendaagse Cortés geen andere keus laten dan vooruit te marcheren en niet achterom te kijken.

Net Zero-leiders hebben een onstilbare honger om alle mogelijkheden tot terugtrekking af te sluiten. Niets illustreert dit meer dan het verbod op de verbrandingsmotor. Ze zijn bang dat het voornemen van hun volgers voor een Net Zero-toekomst zal wankelen als ze in zijn garage een bestuurder tegenkomen die zich geen zorgen hoeft te maken dat zijn auto zonder brandstof komt te zitten of zichzelf zal ontbranden terwijl hij slaapt.

Schenk geen aandacht aan het verleden. Marcheer naar de overwinning of de dood.

***

Bron hier.

***