Twee zinnetjes in een klein berichtje in de krant zeggen heel veel: “Daarna volgt er een besloten stemming. In veel fracties mag iedereen dus zijn eigen afweging maken.”
Rients Hofstra 11-12-2023
Veel mensen lezen hier overheen, als ze het al lezen. Het betreft een artikeltje over de keuze van de nieuwe Kamervoorzitter.
De laatste zin van de 2 geeft heel veel aan, nl. dat Kamerleden in het algemeen niet zelfstandig mogen beslissen bij stemmingen, maar dat elke fractie gedisciplineerd unaniem stemt. Dat de partijtop beslist, of dat een meerderheid van een partijfractie bepaalt wat de hele fractie moet stemmen. De volksvertegenwoordigers zouden een deel van het volk moeten vertegenwoordigen, maar zijn niets meer dan de stemslaven van de partij waartoe zij horen.
Dat betekent dat we geen democratie, maar een particratie zijn, want ook de bewindslieden binnen het kabinet zijn dankzij en via een glibbercarrière binnen hun partij op het pluche gekomen, ondanks de bewezen feiten dat het vakinhoudelijke minkukels zijn. Hugo de Jonge heeft eerst de zorg verder mogen verzieken en kreeg vervolgens partijpolitiek bepaald onderdak binnen het departement wonen, om daar de bouw verder te slopen. De ministers en staatssecretarissen doen wat de respectievelijke partijen, die een coalitieakkoord hebben gesloten, in al hun onkundige “wijsheid” besluiten. Hieruit kan de conclusie worden getrokken dat de regeringspartijen beslissen en niet de slaafse paladijnen van die partijen in de Tweede Kamer. De coalitiepartijen laten voortdurend het kabinet beslissen, immer ondersteund door de unanieme instemming van de ingekapselde Kamerleden.
De gewone burger weet niet beter. Dit is al decennia lang de gang van zaken. Maar grondwettelijk is het kabinet slechts de uitvoerende macht en dient het te doen wat de wetgevende macht (de Tweede Kamer) de bewindslieden opdraagt. En daarvoor zouden de Kamerleden vrij van last en ruggespraak moeten zijn. Dat van ruggespraak is al in 1983 uit de grondwet geschrapt, maar stemmen zonder last (d.w.z. zonder opdracht) betekent dat een volksvertegenwoordiger zich niet mag laten opdringen bij een stemming een bepaald standpunt in te nemen.
De praktijk is 99 van de 100 keer andersom. Bij bijna elke stemming is een partijfractie unaniem voor of tegen. Dat heet fractiediscipline, het tegenovergestelde van democratie. Dat de meeste burgers dit niet weten is niet dom, maar een vorm van onwetendheid.
Maar nog erger is dat de regentenkliek van de partijen die voortdurend (wisselend) de dienst uitmaken in wezen bepalen waar het kabinet mee komt en hoe de regeringsfracties dienen te stemmen. De achterliggende gedachte is dat zij wel weten wat goed is voor het plebs. De burgers beslissingsrechten geven is vloeken in de kerk der tirannen. Niet voor niets is het volk het laatste schijntje democratie ontnomen. Het onschuldige raadgevende referendum dat elke regering zonder verantwoording af te leggen naast zich neer kon leggen, is het volk ontnomen. Oh sorry, het was het op één na laatste: we mogen nog steeds eens in de zoveel tijd een rondje rood kleuren. Stemmen wordt dat genoemd, stemmen om de regentenkliek een blanco mandaat te verschaffen, om over ons te heersen.
Een bindend referendum is een gruwel in en rond het Binnenhof, zal er derhalve nooit komen. Want machthebbers zijn never nooit niet bereid ook maar iets van hun macht af te staan.
Maar als 1 of zelf enkele partijen de AS-principes over zouden nemen, zijn referenda de normaalste zaak van de wereld. Dan beslissen de kiezers over wat goed is voor hen, dus voor het land.
En dat kunnen de mensen in het land heel goed, ook al willen de partijelites ons anders doen geloven.
Als vanuit de Kamer de kiezers middels eenvoudig te organiseren referenda wordt gevraagd hoe ze denken over alle Nederlanders van het gas af, de compensatie van de Groninger gasslachtoffers, de toeslagenouders, het asielprobleem, dan hebben ze wel degelijk een mening. Als het gaat om de achteruithollende zorg (o.a. Hugo de Jonge), het net zo snel versloeren van het onderwijs en de afbraak (o.a. Hugo de Jonge) van de woningmarkt, dan weten de mensen op de straat wel wat er anders zou moeten.
Zeker als er oplossingen worden aangedragen door deskundigen. Stel er zijn deskundigen die aangeven dat de woningbouw wordt opgelost als er aan vier voorwaarden wordt voldaan.
1 Grond waarop gebouwd zou moeten worden uit de klauwen houden van speculanten. Gemiddeld is landelijk de grondprijs van weilanden bekend. Stel die op 7 euro de vierkante meter. Dan koop je de boeren uit voor 20 euro de meter. (Van het Willemspark in Amsterdam Oud Zuid is de vierkante meterprijs 9.250 euro!)
2 De staat leent 10 miljard tegen 2% van de ECB voor 10 jaar. Alle daarvoor te bouwen woningen worden in die 10 jaar opgeleverd en tegen kostprijs verkocht aan woningcorporaties of particulieren.
Na 10 jaar wordt het geleende plus rente terugbetaald aan de ECB. Die 10 miljard heeft nooit de staatsschuld verhoogd, maar was een investering voor 10 jaar, met woningen als onderpand.
3 Asielzoekers die hier terecht veiligheid zochten en vonden, kunnen aan het werk gezet worden, o.a. in de bouw. Als die asielzoekers een contract tekenen dat ze zonder protesten teruggaan naar hun land wanneer het daar weer veilig is, is ook dat probleem opgelost.
4 Dan houden we het stikstofprobleem nog over. Maar dan Kamerbreed gesteund deskundigen met verschillende meningen en bewijzen hun mening laten geven, zorgt ervoor dat er iets te kiezen valt. Zet de mening zo objectief mogelijk van Rebellion Extension tegenover de wetenschappelijk onderbouwing van de Clintel-experts en geef de burgers dit hele pakket van 4 punten ter beoordeling.
Wedden dat ze niet dom zijn, hooguit onwetend waren. Maar na eerlijke info over dit onderwerp ineens niet meer!
Pluchen Revolutie
0 reacties :
Een reactie posten