Nóg beschamender was dat zelfs op de plek waar men geacht wordt  zo hoffelijk mogelijk met elkaar om te gaan, te weten ’s lands belangrijkste vergaderzaal, onbeschoftheid hoogtij vierde. 

Rob Hoogland 16-12-2023

Bij de haters kwam het lelijkste boven

 Kijk uit, ditmaal neemt opa je liefst 43 jaar mee terug. Al heeft het wél nut: er wordt een recente gebeurtenis mee geduid, namelijk de verkiezing van Martin Bosma tot voorzitter van de Tweede Kamer.

Die reacties, ter linkerzijde!

De verachting, het dedain!

Het kwam mij bekend voor.

De Amerikaanse presidentsverkiezing van 4 november 1980 is net achter de rug. De republikeinse kandidaat Ronald Reagan heeft met overmacht gewonnen: hij 489 kiesmannen, Jimmy Carter 44. Ik luister ’s avonds naar de polderlandse radio, waar Reagans zege onder leiding van Joop van Tijn wordt geanalyseerd. Van de andere debaters herinner ik mij alleen Hugo Brandt Corstius, maar neem van mij aan dat alle panelleden (de journalistiek was toen nog linkser dan nu, zo schreef Van Tijn liefdevol over zijn vriendschap met Joop den Uyl) het over één ding grondig eens waren: dit was het ergste wat Amerika, en daarmee de wereld, kon overkomen. Er zouden met de overwinning van de ’extreemrechtse’ Ronald Reagan inktzwarte tijden aanbreken.

Wat geschiedde in de daaropvolgende acht jaren?

Ik beperkt mij tot twee voorbeelden.

1. De VS kropen in recordtempo uit het economisch dal.

2. De Koude Oorlog kwam ten einde.

Ronald Reagan had flair en gevoel voor humor, Martin Bosma beschikt over dezelfde eigenschappen. Net als Reagan wordt Bosma extreemrechts genoemd, en dat terwijl de Amsterdammer als ondervoorzitter allang heeft bewezen hoe vakkundig en onpartijdig hij Kamerdebatten kan leiden. Net als bij Reagan komt het lelijkste bij de linkse betweters boven nu hij en niet Tom van der Lee won.

Publicist Piet Lekkerkerk herinnerde zijn volgers op X aan uitspraken die Bosma in het verleden – in werkelijkheid veelal satirisch – deed, noemde de PVV’er een fascist en sleepte toen ook 1933 er maar weer eens bij. Dat de fractieleider in de Eerste Kamer van Van der Lee’s PvdA/GL lange tijd een Pol Pot-adept was, verzweeg Malle Pietje, net als het feit dat Mao lange tijd razend populair was in linkse kringen. Hitler, Pol Pot of Mao, ik weet nog steeds niet wie van de drie slechter was, maar goed, wie is Piet Lekkerkerk nu helemaal.

Nóg beschamender was dat zelfs op de plek waar men geacht wordt – al was het maar om het goede voorbeeld te geven – zo hoffelijk mogelijk met elkaar om te gaan, te weten ’s lands belangrijkste vergaderzaal, onbeschoftheid hoogtij vierde. Nog steeds niet bereid of bij machte om in te zien welke maatschappelijke problemen de PVV zo groot hebben gemaakt, en welk beleid daaraan ten grondslag ligt, besloten de PVV-haters in de Kamer Bosma’s benoeming met de chagrijnigste smoelwerken aller tijden slechts voor kennisgeving aan te nemen: een dieptepunt.

Martin Bosma citeerde stijlvol Gerard Reve nadat hij de hamer overhandigd had gekregen: een verademing.

Zelf citeer ik Ronald Reagan: „Als we van ons land houden, moeten we ook van onze landgenoten houden.”

Dat zit er ter linkerzijde voorlopig nog niet in.

DE TELEGRAAF