Door Terence Corcoran  (GWPF Newsletter)

Op de officiële website van de Verenigde Naties is het aftellen begonnen voor de COP 28-klimaatconferentie van deze maand in Dubai, ongeveer vier uur vliegen vanaf Gaza. Rond het tijdstip van publicatie van deze column zou de officiële VN-wachttijd voor de opening van COP 28 28 dagen, 12 uur, 39 minuten en 12 seconden zijn geweest. Dat is niet veel tijd om de huidige implosie van het klimaatbeleid over de hele wereld te boven te komen.

De redenen voor de politieke onrust zijn tegelijkertijd mondiaal, nationaal en lokaal van aard en omvatten een reeks ontwikkelingen en complicaties. Deze omvatten de oorlogen in Gaza en Oekraïne, de ineenstorting van het nationale beleid inzake de CO2-belasting en grote kwesties op het gebied van technologie, wetenschap en economie.

Maandag riep het hoofd van het COP 28-evenement, de minister van Industrie van de VAE, Sultan Ahmed Al Jaber, op tot internationale samenwerking te midden van groeiende politieke en economische meningsverschillen over het VN-plan om de verbranding van kolen-, olie- en aardgascompromissen geleidelijk af te schaffen.


De zorgen van Al Jaber werden beantwoord met duidelijkere twijfelachtige woorden door de EU-klimaatcommissaris. Wopke Hoekstra zei dat het enige echte punt op de COP28-agenda het bereiken van een consensus over het uitfaseren van fossiele brandstoffen is. Gezien de ‘zeer verontrustende geopolitieke tijden’ is het bereiken van een akkoord nog nooit zo moeilijk geweest, zei hij. De ontwikkelingen van de afgelopen weken wijzen op een verslechtering van het nationale en internationale klimaatbeleid, wat tot een soort desintegratie zou kunnen leiden.

Een dergelijke voorspelling zou natuurlijk verkeerd kunnen zijn, maar kijk eens naar het volgende bewijsmateriaal van over de hele linie. Alleen al in de G7 is het politieke klimaat in vier lidstaten – Canada, de Verenigde Staten, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk – onzeker en vol conflicten over het klimaatbeleid.

● In Canada heeft de regerende liberale regering onder leiding van premier Justin Trudeau vorige week de CO2-belasting teruggedraaid, waarvan de meeste waarnemers denken dat deze de Canadese CO2-belasting zou kunnen ondermijnen en zelfs tenietdoen. Premiers en bedrijven roepen op tot belastingverlaging. Zelfs voorstanders van CO2-belasting in de redactie van Globe and Mail voorzien de ondergang ervan. “Waarom zou iemand een kostbare energiebesparende investering doen als de liberalen zijn begonnen met het afschaffen van de CO2-belasting?”

● De Britse premier Rishi Sunak zal naar verwachting de komende dagen een belangrijke toespraak houden waarin hij een belangrijke stap terug in het klimaatbeleid aankondigt. De Britse windparkstrategie ligt aan flarden. In Duitsland is de regering naar verluidt in gesprek over een reddingsoperatie ter waarde van meerdere miljarden dollars voor ingenieursbedrijf Siemens Energy om de balans te versterken te midden van toenemende problemen in de windturbinedivisie. In augustus begon een Duits bedrijf met de ontmanteling van een windpark in Westfalen om ruimte te maken voor de uitbreiding van een kolenmijn.

● De economische aspecten van elektrische voertuigen worden nog steeds uitgedaagd door lage prijzen en een lage vraag. John Lawler, Chief Financial Officer van Ford, zei dat het bedrijf een deel van de geplande miljarden dollars aan productiecapaciteit voor nieuwe elektrische auto’s en batterijen zal uitstellen omdat de prijzen onder “enorme druk” staan. Ford verloor het afgelopen kwartaal $37.000 op elke verkochte elektrische auto. General Motors doet ook duistere uitspraken over de markt voor elektrische voertuigen, die een groot probleem in de sector weerspiegelen. Elektrische auto’s vormen de kern van miljarden dollars aan door de overheid gesteunde investeringen in technologie, batterijen en belangrijke mineralen – die allemaal ernstig op de proef zouden kunnen worden gesteld als de huidige prijs- en vraagtrends niet omkeren. Maar hoe konden ze?

● Hoewel het doel is om de winning van fossiele brandstoffen te beëindigen, bloeit de olie-industrie. De olie- en gasprijzen stijgen, waarbij de olieprijzen bijna het hoogste punt in tien jaar bereiken en reuzen als Exxon ($9,1 miljard) en Chevron ($6,5 miljard) winsten in het derde kwartaal opleveren. Hoewel de winsten zijn gedaald ten opzichte van het hoogtepunt van 2022, bloeit de fossielebrandstoffensector nog steeds. Zowel Exxon als Chevron zijn ook bezig met overnames van bijna $110 miljard. Beleggers zijn zeer sceptisch over deze deals. Niettemin lijken de trends ten gunste van fossiele brandstoffen bevestigd te worden.

● Niemand houdt van fossiele brandstoffen – behalve veel nationale regeringen over de hele wereld, zo niet de meeste regeringen die het grootste deel van de wereldbevolking vertegenwoordigen. De landen binnen de Europese Unie zijn verdeeld. Verschillende landen (Polen, Tsjechië en andere landen) strijden om het behoud van fossiele brandstoffen en hebben volgens Reuters de EU gedwongen een vaag plan voor de COP 28 aan te nemen dat vol zit met uitzonderingen en geen einddatum voor fossiele brandstoffen biedt. gebruik. In China zijn tot 2023 twee nieuwe kolencentrales per week goedgekeurd. China beschikt nu over 243 GW aan kolengestookte energiecapaciteit, waardoor het onwaarschijnlijk is dat het land in 2060 zijn doelstellingen voor de uitfasering van fossiele brandstoffen zal kunnen halen, zeggen experts.



● Een nieuw gezamenlijk rapport van het Internationaal Agentschap voor Hernieuwbare Energie (IRENA) en de COP 28-organisatie deze week biedt sombere vooruitzichten. Ondanks alle politieke maatregelen, subsidies, regelgeving en bedrijfsinvesteringen “staat de energietransitie op de helling en heeft de mondiale uitstoot van broeikasgassen recordniveaus bereikt”. Zoals typerend is voor dergelijke rapporten waarin wordt opgeroepen tot beslissende actie, staat het IRENA-paper vol krachtige taal over de noodzaak om de transitie naar hernieuwbare energie tegen 2030 te ‘verdubbelen en verdrievoudigen’.

Maar het IRENA-rapport werd, net als alle uitbundige oproepen tot actie op de COP 28, geschreven vóór de aanslagen in Gaza en voordat duidelijk werd dat de klimaatcrisis was ingehaald door oorlogen en andere crises – inclusief de risico’s van inflatie en recessie die de publieke opinie die in de Verenigde Staten opdoemt, zal in 2050 ver boven de klimaatverandering staan.

***

Zie hier.

***