Hoe vaker columnist Zihni Özdil Israël en Palestina bezoekt, hoe meer hij kan genieten van de infantiele verbetenheid van het Nederlandse debat erover.
ZIHNI ÖZDIL 13-11-2023
‘Hoe durf je naar Israël te gaan? Hoe durf je zo de onderdrukking van de Palestijnen te legitimeren!’
Hij kon me wel wurgen. Dit was in 2014. Ik deelde met een linkse vriend dat ik met mijn studenten het heilige land ging bezoeken. Het maakte niet uit dat ik uitlegde dat we ook naar Palestina gingen. Dat mijn studenten ook een alternatieve tour gingen doen die de onderdrukking van de Palestijnen door Israël liet zien.
Het argument dat jongeren juist de wereld in moeten gaan om een eigen mening te vormen, vloog langs de linkse vriend heen.
Achteraf misschien naïef van me, maar ik schrok wel van zijn heftige reactie. Het voelde erg antisemitisch aan. ‘Waarom mag je dan wel naar het de Westelijke Sahara onderdrukkende Marokko?’ probeerde ik nog. Hij schreeuwde dat Israël een ‘Genocidale Apartheidsstaat’ was.
Daarna heb ik nooit meer met hem afgesproken.
NEPNIEUWS OVER GAZA:EEN PALESTIJNSE REISGIDS DIE CHRISTEN WAS? DAT GING ER NIET IN
De reis met mijn studenten was tof. Ik zal nooit vergeten hoe verrast een paar van hen waren toen ze ontdekten dat onze Palestijnse reisgids een christen was.
‘Wanneer ben je bekeerd?’ bleven ze hem vragen. De beste man legde uit dat hij nooit bekeerd is. ‘Wanneer zijn je ouders dan bekeerd?’ vroegen ze verder.
Ik greep in. ‘Jongens, waar zijn we nu?’ gaf ik als hint. ‘Bethlehem,’ zeiden ze. Maar het kwartje viel maar niet.
Niet hun schuld. Het oriëntalistische culturele archief van Europa had ook bij hen geïmpregneerd dat christenen, Jezus Christus incluis, blank zijn. En alle Arabieren moslim.
ARENDO JOUSTRA: HET NUT VAN ISRAËL‘WAT VINDEN JULLIE VAN HAMAS?’
Vorig jaar was ik weer in Israël en Palestina. Dit keer met een groep Nederlandse journalisten. In Ramallah spreken we vrouwelijke Palestijnse journalisten. Zij vertellen over hoe Israël hen het werk moeilijk maakt.
Maar enkele van mijn reisgenoten beginnen hen te ondervragen: ‘Wat vinden jullie van Hamas?’
De Palestijnse journalisten zijn verbaasd: ‘Waarom stel je ons een vraag over Hamas?’
Een reisgenote van mij bijt door. ‘Wij zijn ook journalisten. Wij mogen vragen stellen. Steunen jullie Hamas?’
En dan slaat de vlam in de pan.
Een van de Palestijnse journalistes begint zelfs te schreeuwen van boosheid:
Hoe durf je? Wij hebben niks met Hamas te maken! Jij kunt als Nederlander naar Tel Aviv. Maar ik niet! Waarom maak je je niet druk om het apartheidsbeleid van Israël?
Ik zak door de grond van schaamte. Ik probeer me zo klein mogelijk te maken. Alsof ik niet bij de groep Nederlanders hoor.
LINKS NEDERLAND VERLIEST ZICH IN NAAR ANTISEMITISME NEIGEND ACTIVISME
De gerenommeerde historicus dr. Chris Aalberts schrijft altijd dat in Nederland ideeën zich nooit ontwikkelen. Maar altijd plots omslaan.
Aan die scherpe beschouwing moet ik denken als ik kijk naar hoe links Nederland zich nu verliest in naar antisemitisme neigend activisme.
Deze week, op de avond van de herdenking van de Kristallnacht, scandeerden linkse activisten op station Utrecht Centraal ‘From the river to the sea’.
7 OKTOBER GEEN POGROM? HOE WIL LEO LUCASSEN KRISTALLNACHT DAN PRECIES ‘BEGRIJPEN’?Linkse wetenschappers schrijven in de krant moeiteloos dat de pogrom van Hamas op Joden afgelopen 7 oktober geen pogrom was.
Net zo moeiteloos als links Nederland van de daken schreeuwt dat Israël een apartheidsstaat is die genocide pleegt.
Ergens ben ik er wel jaloers op, zo’n binair wereldbeeld. Het maakt de boel lekker overzichtelijk.
WIE KOMEN WE DAAR TEGEN IN DE UITGAANSWIJK VAN TEL AVIV?
Ik deed dat vorig jaar ook in Palestina. Mijn collega-journalisten waren typisch Nederlands, impertinent en bot, besloot ik. En de Palestijnse journalisten hadden groot gelijk in hun verontwaardiging. Inderdaad: hoe fout van Israël dat ik als Hollander Tel Aviv wel binnenkom en zij niet.
Zeker op de laatste avond van die reis, toen wij Nederlanders met z’n allen Tel Aviv in gingen om te feesten, heb ik een schuldgevoel.
LEES OOK: DE OORLOG IN GAZA LEIDT TOT ONENIGHEID IN AMERIKAWie komen we daar tegen in de uitgaanswijk van Tel Aviv? Mooi uitgedost en in opperbeste feeststemming: de Palestijnse journaliste die schreeuwde dat zij Tel Aviv niet in kon vanwege Israëls apartheidsbeleid.
Met de Nederlandse journalisten op wie ze eerder boos was, ging ze vrolijk lachend op de foto.
Het was gewoon heel gezellig.
LACHEN OM DE INFANTIELE VERBETENHEID VAN HET DEBAT IN NEDERLAND
Waar ik naartoe wil met deze column weet ik niet zo goed.
Behalve dan dat ik steeds harder moet lachen om de infantiele verbetenheid van het debat in Nederland. Zo geharnast. Zo dichtgetimmerd.
Geef mij dan maar de Palestijnse journaliste. Zij wist zo gracieus boos te worden om vervolgens vrolijk te feesten in de ‘Genocidale Apartheidsstaat’.
1 reacties :
Triest dat we in Nederland zo omgaan met de nazaten van Joden die de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. Niet helemaal verwonderlijk want het barst in Nederland van de extreem linkse lafaards.
Een reactie posten