Van een onzer correspondenten.

Het nieuw te vormen kabinet, van welke samenstelling dan ook, doet er verstandig aan de net door Rob Jetten benoemde Wetenschappelijke Klimaatraad op de kortst mogelijke termijn te ontbinden voordat zij wortel schiet in ons bureaucratische landschap, schrijft de natuurkundige Jacques Hagoort. Hij stelt dat het eerste in december te verschijnen WKR-rapport, ongezien kan worden bijgezet in de kast met irrelevante en nutteloze beleidsadviezen

De Wetenschappelijke Klimaatraad is een met belastinggeld gefinancierde actiegroep.


Eenmaal aangetreden als klimaatminister in het vierde kabinet-Rutte liet Jetten er geen gras over groeien. Binnen de kortste keren wist hij een adviesraad op te tuigen, bestaande uit een tiental leden bijgestaan door een directeur, een ambtelijk secretaris, een office manager, twee communicatie adviseurs en een twintigtal stafleden, waarvan er inmiddels een tiental actief is.

Hagoort:

‘De brede en diverse samenstelling van de WKR illustreert de idee dat – geheel in de geest van klimaatminister Jetten – het tegengaan van de ‘gevaarlijke’ opwarming van de aarde een allesomvattende strijd is die breed en interdisciplinair moet worden gevoerd. De raadsleden zijn stuk voor stuk bevlogen experts die zeer bezorgd zijn over de gevolgen van de opwarming van de aarde. Zij onderschrijven unaniem de doelstelling om die opwarming te beperken tot maximaal anderhalve graad Celsius ten opzichte van de pre-industriële periode.’

Anderhalve graad opwarming is een gepasseerd station.



Eerder schreef Climategate.nl al over de Klimaatraad:

‘De raad is het resultaat van een house of cards om klimaatalarmisten op vitale posten te zetten en dit is vooralsnog goed gelukt. Ze zijn allemaal verenigd in hun geloof en zitten bij elkaar op schoot.’ Zie hier.

Volgens Hagoort mag voorzitter Erisman dan alles van stikstof weten, van CO2 en andere broeikasgassen heeft hij weinig kaas gegeten. In tegenstelling tot wat Erisman en zijn mederaadsleden denken, is de anderhalve graad geen wetenschappelijk vastgestelde kritieke grens waarboven onomkeerbare ‘kantelpunten’ in het klimaat gaan optreden met desastreuze gevolgen voor het voortbestaan van de menselijke soort. Dat is een door westerse politici en beleidsmakers – onder anderen António Guterres, John Kerry, Boris Johnson en Frans Timmermans – verdraaide conclusie uit een in 2018 gepubliceerd IPCC-rapport (Special Report 15).

***

Zie voor het uitgebreide artikel in Wynia’s Week hier.

***