Jeroen van den Berg
De absurde doelstellingen zijn te vinden in het rapport The Future of Urban Consumption in a 1.5°C World. Dit richt zich voornamelijk op het verminderen van broeikasgas (zoals CO2), een doel dat behaald moet worden door het gedrag van consumenten in snel tempo op een radicale manier te veranderen. Alles staat op dogmatische wijze in het teken van het beperken van de verzonnen klimaatopwarming tot maximaal 1,5 graad. Naast de hierboven genoemde voorbeelden wordt ook gesteld dat iedere persoon maximaal 2.500 kcal per dag aan voedsel tot zich mag nemen. Volgens de opstellers van het rapport is een interventie in het eetgedrag de belangrijkste bijdrage aan het verminderen van de broeikasgassen. Als bijkomend voordeel, zo zegt de organisatie, is het reduceren van het aantal calorieën ook nog gezond. Tevens wordt de hoeveelheid voedselafval per huishouden als gevolg hiervan sterk verminderd. Deze moet bij voorkeur naar nul. De mate van intimidatie en bemoeienis in deze rantsoeneringsvoorstellen kent geen grenzen, het document lijkt een manifest van verstandsverbijstering.
Twee organisaties spelen een belangrijke rol bij het tot stand komen van het rapport. Als eerste is dit de Britse Universiteit van Leeds, waar professor John Barret een leerstoel heeft voor Energie en Klimaatbeleid. Deze universiteit heeft een sleutelrol in het opstellen van allerhande rapporten rondom klimaat. Al eerder hebben ze in samenwerking met de Nederlandse Universiteit van Utrecht, een document opgesteld met de titel Rationing and Climate Change Mitigation. Hierin wordt duidelijk gemaakt dat rantsoenering een belangrijke optie is om klimaatverandering te lijf te gaan. Deze hersenspinsels zien we terug in het C40 rapport. Barret zegt in het voorwoord dat het verminderen van menselijke consumptie de sleutel is tot het reduceren van CO2. De tweede organisatie is het internationaal advies- en ingenieursbedrijf Arup. Dit bedrijf is betrokken bij duurzaamheids- en klimaatgerelateerde projecten voor gebouwontwerp, infrastructuur en stedelijke planning. Arup adviseert de C40 om te bouwen met klimaatvriendelijke methoden, zoals hergebruik van materialen, speciaal cement en koolstofarme bouwproducten.
Een onderdeel dat veel aandacht krijgt is kleding en textiel. Hoewel volgens de C40 dit slechts voor 4% van de totale broeikasuitstoot zorgt, zijn de ambities verregaand. Het limiteren tot drie nieuwe kledingstukken per persoon per jaar zorgt voor minder productie van kleding en ook voor een vermindering van de druk op logistieke ketens. Het psychologisch intimiderende effect van deze rantsoeneringsmaatregel is duidelijk: boetedoening is het credo en dat wordt bevorderd door het opwekken van schuldgevoelens. Daarnaast willen de opstellers van het rapport dat de bevolking minder snel vervangende elektronische apparaten gaat kopen, zoals mobiele telefoons en laptops. Deze zouden een optimale levensduur van zeven jaar moeten krijgen. Het hebben van een eigen vervoermiddel is volgens de plannen helemaal niet meer de bedoeling. Het doel dat in 2030 moet worden bereikt is dat niemand meer een eigen auto bezit. En voor voertuigen die met elkaar gedeeld worden gaat een levensduur van maar liefst vijftig jaar gelden. Vakantiereizen met het vliegtuig mogen nog wel, maar worden beperkt tot eens per drie jaar en maximaal 1.500 km. De vliegtuigmaatschappijen moeten daarbij dan ook nog 100% duurzame brandstof gebruiken.
In dit nummer onder meer:
Geopolitieke positie Amerika
Onvrijheid in Europa
Leering voor klimaatalarmisten
Succes AfD ook bepalend voor Nederland
Verwrongen beeldvorming Oekraïne-oorlog
De C40-groep is in 2005 opgestart toen de oud-burgemeester van Londen, Ken Livingstone, achttien grote steden een overeenkomst liet tekenen om vervuiling tegen te gaan. Toen werd het nog de C20 genoemd. In 2006 is onder invloed van oud-president Bill Clinton de organisatie verder uitgebouwd naar veertig steden. Op dit moment wordt de organisatie grotendeels gefinancierd door de Amerikaanse miljardair Michael Bloomberg, de Children’s Investment Fund Foundation en Realdania. Dit laatste bedrijf is een filantropische instelling in Denemarken die zich richt op het verbeteren van de levenskwaliteit en duurzaamheid in stedelijke omgevingen. Er zijn ca. vijftig andere instanties die voor geld en invloed zorgen, zoals de Open Society Foundations van George Soros, Ikea, Fondation L’Oreal, Clean Air Fund, Google, FedEx en de Wereldbank. De hoofddoelen van de organisatie zijn het erkennen dat er überhaupt een klimaatnoodsituatie bestaat en dat in 2040 alles klimaatneutraal moet zijn, en de opwarming van de aarde niet boven een stijging van anderhalve graad mag komen. Iedere deelnemer moet in 2030 een reductie van 50% van broeikasgassen hebben behaald en ieder jaar moet over de vorderingen worden gerapporteerd. Momenteel is Sadiq Khan, burgemeester van Londen, voorzitter van de C40. Hij zegt: “Samen kunnen en moeten we de kracht van steden benutten en het voortouw blijven nemen als het gaat om het aanpakken van de klimaatcrisis, door nu de nodige maatregelen te nemen – niet over 10, 20 of 30 jaar – maar nu.”
De C40 heeft zich ook gecommitteerd aan het idee van de 15-minuten-steden. Dit behelst een stadsplanningsconcept waarbij alle essentiële voorzieningen en diensten, zoals wonen, werken, winkelen, onderwijs en recreatie, binnen een straal van 15 minuten lopen of fietsen van elkaar liggen. In juli 2020 publiceerden ze een artikel met de titel How to build back better with a 15-minute city. Ze gaven hierin toen aan dat dit een manier was om op een groene manier uit de Covid-crisis te komen. Het zou een positieve toekomstvisie geven en het stoppen met onnodig reizen tussen steden werd als een voordeel van de Covid-crisis gezien.
Het aantal steden dat meedoet aan de C40 is momenteel 96 en is als volgt verdeeld over de wereld: Afrika en India (13), Centraal Oost-Azië (13), Oost- en, Zuidoost-Azië en Oceanië (13), Europa (18), Latijns-Amerika (12), Noord-Amerika (17) en Zuid en West-Azië (10). Een opvallend groot aantal steden ligt in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Scandinavië met Denemarken op kop. De Nederlandse steden Amsterdam en Rotterdam zijn sinds 2007 lid. Binnen de C40-organisatie is Claudia Huerta voor Nederland de stadsdiplomaat en campagnemanager voor Klimaat en Migratie. Binnen iedere stad worden specifieke projecten uitgevoerd om de klimaatdoelstellingen te realiseren. Hier is te zien hoe diep de agenda tot in de haarvaten van de maatschappij is doorgedrongen. In Amsterdam is al een netwerk opgericht ten behoeve van emissievrije voertuigen en is een energie-atlas opgesteld waarbij gesteld wordt dat 70% van de eindgebruikers moet overschakelen naar stadswarmte. Verder is er een project voor Schiphol waarbij 100% van de 8.000 luchthavenvoertuigen elektrisch moet worden. Recent deed de stad een proef, binnen de zogenaamde agenda Autoluwheid, met slagbomen bij de Weesperstraat; dit leidde tot enorme verkeerschaos en veel kritiek. Rotterdam doet mee aan het zogenaamde Cool Cities-netwerk waarbij naar koelcentra voor inwoners, hitte-acties en warmtebeperking gekeken wordt.
De Klimaatraad in Nederland zit helemaal op hetzelfde spoor als de samenwerkende burgemeesters. Jan Willem Erisman, de belangrijkste adviseur en zelfbenoemde ‘stikstofprofessor’ zei eind augustus in het Algemeen Dagblad dat het hebben van een auto niet meer vanzelfsprekend is. Volgens hem is een radicale verandering nodig. Bewoners in de Randstad moeten maar overstappen op gedeeld en openbaar vervoer. Hij zegt: “Als je kijkt wat nodig is voor 2050, dan schrik je je wild.” Deze Klimaatraad heeft recent een brief naar de Eerste en Tweede kamer gestuurd met de stelling dat Nederland eerder dan 2050 klimaatneutraal moet zijn. De door George Soros gesponsorde politieke partij Volt gaat nog een stap verder en wil al in 2040 klimaatneutraal zijn, en stelt voor zo snel mogelijk de klimaatnoodtoestand uit te roepen.
Ondertussen dendert de agenda in andere landen ook door en heeft Groot-Brittannië de verkoop van nieuwe benzine- of dieselvoertuigen na 2030 verboden. De C40 roemt de invloed die burgemeesters hebben om de klimaatnoodtoestand duidelijk te maken aan de inwoners. De organisatie stelt dat alleen door actie de steden hun lidmaatschap kunnen verdienen en dat ze moeten zorgen voor beïnvloeding van de mondiale agenda.
Na het lezen van dit alles waaruit verstandsverbijstering blijkt, moet nog even opnieuw worden beseft dat het allemaal is veroorzaakt door een volslagen gefantaseerd verhaal over het gebruik van fossiele brandstoffen en de agrarische industrie van de mens als noodlottig voor de aarde – een fantasie die er nu al meer dan een eeuw wordt ingehamerd door de vele Rockefellerinstellingen, hun vertakkingen en aanhangers terwille van de overheersende macht van een elite over de goedgelovige mensengemeenschap.
GEZOND VERSTAND
0 reacties :
Een reactie posten