Maandenlang werd de wereld voorbereid op het verbazingwekkende Oekraïense tegenoffensief.
15-9-2023
Een gedenkwaardige gebeurtenis, gevoed door ontelbare miljarden aan westerse belastinggeld en allerlei soorten wunderwaffe : raketten, drones, artillerie- en luchtverdedigingssystemen, tanks en APC’s – alles erop en eraan, schrijft Paul Serran.
Natuurlijk werd het begin van het offensief steeds in de tijd vooruitgeschoven, terwijl president Zelensky de wereld rondvloog om meer en meer steun te krijgen voor de beslissende slag die Kiev op het punt stond toe te dienen aan de troepen van de Russische Federatie.
De doelstellingen van Oekraïne werden, naarmate de militaire operaties aan de horizon opdoemden, steeds meer.
Een jaar geleden legde minister van Buitenlandse Zaken Dmitry Kuleba de partijlijn over dit onderwerp vast:
“Het belangrijkste moment voor Oekraïne is het herstellen van onze territoriale integriteit binnen de internationaal erkende grenzen van 1991. Er kan geen overeenkomst zijn die gebaseerd is op territoriale concessies van Oekraïne.”
De grenzen van 1991 betekenen dus dat Kiev alle nieuw veroverde gebieden in de halve maan-vormige frontlinie zou moeten heroveren: in Charkov, Luhansk, Donetsk, Zaporozhie, Kherson – ongeveer een kwart van zijn grondgebied.
Het zou ook de herovering van het Krimschiereiland betekenen. Grandioze plannen, inderdaad.
Toen het Oekraïense tegenoffensief daadwerkelijk begon, was de wereld geschokt om te zien dat ze niet eens in staat waren om de ‘afschermingslijn’ te doorbreken en de eerste van de vele lagen versterkte Russische verdedigingslinies te bereiken.
Toen de dagen weken werden en de wereld de gigantische menselijke verliezen en de stapels vernielde tanks en uitrusting kon zien, begonnen Oekraïne en zijn westerse bondgenoten de doelpalen in hun definitie van succes te verplaatsen.
Toen was het, zoals The Guardian opmerkte:
“Het meest voor de hand liggende punt voor een Oekraïense aanval is om vanuit de sector Zaporozhie zuidelijk en zuidwestelijk aan te vallen richting Melitopol, of mogelijk zuidoostelijk richting Berdiansk. Het uiteindelijke doel is om de aanvoerverbindingen die dicht langs de kust lopen af te snijden, maar kaarten van Russische versterkingen, gebaseerd op satellietbeelden, tonen een relatief dichte dubbele linie van loopgraven en posities rond de sleutelstad Tokmak.”
Het volgende doel was dus: “de landbrug naar de Krim doorsnijden”. Hoewel dit ongelooflijk bescheidener was, bleek het nog steeds onbereikbaar, omdat de formidabele verdediging van de Russen de troepen van Kiev vastpinde in een positioneel gevecht.
Slavyangrad rapporteerde:
“Ondertussen gingen er maanden voorbij, en de Oekraïense strijdkrachten waren niet eens in staat om de hoofdverdedigingslinie van de Russische strijdkrachten te benaderen, en probeerden de bezetting van verschillende verlaten dorpjes, zoals Lobkovoe en Pyatikhatki, af te doen als een overwinning.
In augustus werden de laatste reserves van de Oekraïense strijdkrachten, getraind volgens NAVO-normen, in de strijd gegooid: de 82ste en 46ste brigades, en het uiteindelijke doel van het “tegenoffensief” werd de verovering van Tokmak, dat eerder alleen als de eerste stap in de beweging naar Melitopol werd beschouwd. Maar ook dit lukte niet.
Militair ‘expert’ Alexey Getman verklaarde dat de taken van het ’tegenoffensief’ voltooid zullen zijn als het Oekraïense leger de spoorlijn Volnovakha-Tokmak-Dzhankoy kan bereiken.
Gedurende verscheidene weken betwistten de Oekraïense strijdkrachten de controle over het dorp Rabotino, maar slaagden er niet in om dichter bij Tokmak te komen. Nu wordt het doel van het Oekraïense offensief in 2023 niet eens de verovering van deze stad genoemd, die op een bescheiden twintig kilometer van de frontlinie ligt, maar gewoonweg overal toegang tot de spoorlijn.”
Oekraïens Telegramkanaal, Rezident:
“Onze bron in de OP zei dat [bevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten] Zaluzhny op het hoofdkwartier verklaarde dat de Strijdkrachten van Oekraïne dit jaar niet in staat zullen zijn om Tokmak in te nemen. De opperbevelhebber gelooft dat de belangrijkste taak voor de Oekraïense troepen is om het bruggenhoofd rond Rabotino uit te breiden, voordat de modderstromen beginnen, om hun posities in de winter te kunnen behouden.”
Satellietbeelden laten zien dat “om Tokmak te bereiken, de Oekraïense troepen nog twee Russische verdedigingslinies moeten doorbreken die bestaan uit loopgraven, dichte mijnenvelden, aarden bermen en anti-tankversperringen”.
Dus nu, terwijl de westerse media de werkelijke stand van zaken beginnen te erkennen, doen de Oekraïense media hun best om de doelpalen opnieuw te verplaatsen en de resultaten van de mislukte zomercampagne als overwinningen voor te stellen en de bevolking van het land hoop op een overwinning in te boezemen.
Opnieuw Slavyangrad:
“We kunnen verwachten dat de lat voor succes steeds lager komt te liggen. Tegen het einde van het jaar kunnen Oekraïense militaire sprekers aankondigen dat het doel van het “tegenoffensief” van 2023 was om het dorp Rabotino, dat één kilometer van de frontlinie ligt, in te nemen, en dat deze taak met succes is volbracht!”
0 reacties :
Een reactie posten