Cultuur onder Vuur zet tien valse profetieën van de klimaatreligie voor u op een rij:

10 klimaatvoorspellingen die nooit uitgekomen zijn

Door Redactie 22-9-2023

‘De nieuwe ijstijd zal de beschaving vernietigen!’, ‘Zure regen zal de oceanen vergiftigen!’, ‘Zeespiegelstijging zal hele landen van de kaart vegen!’ Al vanaf de jaren ’60 worden burgers deze en andere klimaatrampen voorgehouden. In de naam van ‘de’ wetenschap beweren klimaathysterici dat het einde van onze beschaving nadert. Vaak gaan deze profetieën geriefelijk gepaard met een drastische, politieke ‘oplossing’ om deze ramp af te wenden. Maar het klimaat is niet te redden door mensen, en blijkbaar ook niet goed te voorspellen. 

Cultuur onder Vuur zet tien valse profetieën van de klimaatreligie voor u op een rij:

1. Ernstige hongersnood in 1975

Paul Ehrlich, een vooraanstaand bioloog aan de universiteit van Stanford, waarschuwde in 1967 voor een wereldwijde ernstige hongersnood in 1975. Vanwege de groeiende populatie van de Verenigde Staten en andere landen was de ramp onafwendbaar, aldus de bioloog. In The Salt Lake Tribunal roept hij er ook toe op om anticonceptie te verplichten, en “steriliserende middelen in voedsel en drinkwater te stoppen”. Minder drastische middelen vergelijkt hij in Redlands Daily Facts (1970) met “aspirientjes geven aan kankerpatiënten”.

Lees ook: Klimaatprofetes Greta Thunberg ontvangt eredoctoraat theologie

2. Ieder zal opgaan in “blauwe stoom”

In 1969 waarschuwde Ehrlich in The New York Times dat “binnen twintig jaar iedereen op zal gaan in een wolk blauwe stoom.” Dit was volgens hem te wijten aan milieuvervuiling. Hij was zo zeker van de klimaatapocalyps dat hij er zelfs geld op durfde te zetten: “als ik een gokker was, zou ik er geld op zetten dat Engeland niet meer bestaat in het jaar 2000.”

3. Een nieuwe ijstijd

Het is moeilijk voor te stellen, maar vijftig jaar geleden maakte niemand zich zorgen om de opwarming van de aarde. Sterker nog, wetenschappers voorspelden een komende ijstijd! Vooraanstaand wetenschapper James R. Lodge Jr. laat in de Boston Globe weten dat mits er drastische maatregelen genomen zouden worden – waaronder wederom “bevolkingscontrole” – de zon “vernietigd” zou worden door “luchtvervuiling”. Dr. S. I. Rasool onderschrijft dit in de Washington Post. De luchtvervuiling zou de warmte van de zon tegenhouden, waardoor de aarde steeds meer afkoelt. “Geen einde in zicht van de 30-jarige verkoelingstrend”, kopte de New York Times in 1978. In een documentaire in 1979 voorspelde Leonard Nimoy dat “arctische kou en eeuwige sneeuw” de bewoonde wereld zou veranderen “in een poolwoestijn in de tijd van onze kleinkinderen.”

4. Het gat in de ozonlaag

‘Wist u dat spuitbussen de wereld vernietigen?’ Een wetenschappelijke hypothese in de jaren ’80 waarschuwde voor de destructieve werking van freongas. Dit gas bevat namelijk chloor en zou de ozonlaag afbreken en op die manier een grootschalige huidkankerepidemie veroorzaken. Hard bewijs dat freongas hiervoor verantwoordelijk is, is nooit geleverd. Aangezien chloor zwaarder is dan de lucht, is het niet te verklaren hoe grote hoeveelheden de stratosfeer – vanaf 10 kilometer hoogte – zouden bereiken. Nog merkwaardiger: de gaten in de ozonlaag bevinden zich bij de Noord- en Zuidpool. Hoe heeft het zich uitgerekend daar opgehoopt? De meer voor de hand liggende verklaring is dat die plekken veel minder zonlicht krijgen - in de winter blijft het daar lange tijd achtereen aardedonker. Dit terwijl uv-straling nodig is voor het vernieuwen van de ozonlaag. Desondanks werd freongas in 1987 verboden. Omdat de wereldwijde huidkankerepidemie is uitgebleven, claimt de klimaatlobby dit als een overwinning. Thermocamera’s laten echter zien dat het gat in de ozonlaag niet kleiner is geworden.

De blauw-paarse vlek is het gat in de ozonlaag boven Antarctica. Vanaf de jaren ’90 lijkt er niet veel verandering te zijn. De bewering dat het gat ‘dicht’ zou zijn, klopt dus niet. (Beeld: YouTube)

5. Zure regen

In de jaren ’80 was zure regen het stokpaardje van de klimaatlobby. Door de groeiende CO2-uitstoot worden de wolken vervuild waardoor de regen verzuurt en giftig wordt voor de natuur. In 1980 voorspelde de Nobesville Ledger dat zure regen ervoor zou zorgen dat al het leven in de grote meren van Canada zou sterven. Met massale hongersnood tot gevolg. In de Redlands Daily Facts voorspelde Ehrlich dat al het leven in de oceanen zou sterven vóór 1980. In 1990 concludeerde de Amerikaanse overheid dat zure regen “geen milieucrisis” blijkt te zijn. De zure regenhype verdween zo snel als hij verscheen.

6. Extreme zeespiegelstijging

In 1989 voorspelden de Verenigde Naties dat de zeespiegelstijging hele natiestaten zou vernietigen, tenzij de opwarming van de aarde drastisch zou worden aangepakt vóór het jaar 2000. Laaggelegen landen als de Maldiven zouden volgens de “experts” de eeuwenwisseling niet halen als er niet drastisch ingegrepen zou worden. Maar ook laaggelegen steden als New York zou volgens Jim Hanson voortaan onder water komen te staan. In 2001 bevestigde hij zijn voorspelling uit ‘89 dat vóór 2020 de stad veroverd zou zijn door de zee. Maar tot dusver is New York niet veranderd in Atlantis. Wat de Maldiven betreft, jaarlijks strijken er nu ongeveer 1,5 miljoen toeristen neer op de eilandengroep die inmiddels bijna 400.000 inwoners telt (2020).

Lees ook: ‘Milieubewuste’ papieren rietjes blijken giftige stoffen te bevatten

7. “Kinderen zullen niet meer weten wat sneeuw is”

De eerste twee decennia worden dus gelukkig niet gekenmerkt door een ijstijd of verzuurde, dode oceanen. Het tegenwoordige mantra van de klimaatlobby is de opwarming van de aarde, en dan vooral de apocalyptische gevolgen daarvan. De Britse krant The Independent beweerde in 2000 dat sneeuw dermate zeldzaam zal worden dat kinderen “binnen enkele jaren… niet meer zullen weten wat sneeuw is”. Dit moet een verrassing zijn geweest voor The Guardian die in 2004 juist beweerde dat Groot Brittannië een “Siberisch klimaat” zou krijgen in 2020. Schotland, Noord-Ierland en het noorden van Engeland hebben ieder jaar sneeuw gehad, en zelfs het zuiden was in 2006/2007 bedekt onder een vertrouwelijk laagje sneeuw. De decembermaand van 2010 was daar zelfs de koudste in 100 jaar! En ook in de winter van 2012/2013 was Engeland bijna twee weken bedekt door sneeuw, evenals 2017/2018.

8. Geen ijs meer op de Noordpool

Een van de oorzaken van een stijgende zeespiegel is het smelten van de het ijs op de Noordpool. In 2008 voorspelde Amerikaans presidentskandidaat Al Gore dat al het ijs op de Noordpool verdwenen zou zijn in 2013, Hansen gaf het tot uiterlijk 2018. Maar deze “klimaatprofeet” – zoals hij in de Argus Press wordt genoemd – zat er naast. De Noordpool heeft nog ijs, zelfs in de zomer. Maar dat niet alleen, uit gegevens van NASA blijkt dat het ijsoppervlak van jaar tot jaar fluctueert. Inmiddels is de voorspelling dat de noordpool ijsvrij zou zijn ‘bijgesteld’ tot 2035. We zullen zien.

Over de afgelopen veertig jaar is de dalende trend zichtbaar. Maar er zijn opvallend genoeg ook flinke stijgingen zichtbaar zoals van 2011 naar 2012. Het feit dat de onderkant van de grafiek wordt afgesneden bij 3 miljoen vierkante kilometer versterkt (opzettelijk) het beeld van een extreme verandering. (Beeld: YouTube).

9. ‘Nog maar (…) om een klimaatramp te voorkomen!’

“Nog maar 96 maanden om de wereld te redden, zegt prins Charles”, kopte The Independent in 2009. De prins die inmiddels koning van het Verenigd Koninkrijk is voorspelde dat ‘mits we nu niet drastisch ingrijpen’ de ondergang van de wereld over 8 jaar onontkoombaar is. “Het tijdperk van gemak is voorbij”, waarschuwde de toenmalige prins. De toenmalige Britse premier Gordon Brown beweerde in hetzelfde jaar zelfs dat we “minder dan 50 dagen hebben om onze planeet te redden van een catastrofe”. In 2014 sprak de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurent Fabius over “500 dagen om klimaatchaos te vermijden.” Sinds deze eeuw is het blijkbaar een trend voor politici – vaak met weinig verstand van zaken – om klimaatvoorspellingen te doen. Valse beloftes doen is voor veel politici immers een tweede natuur geworden.

10. 'Aardolie is bijna op!'

In 1943 werd in de Bradford Evening Star voorspeld dat aardolie bijna op was. In 1956 liet de Corpus Christi Times hierover de alarmbellen rinkelen. In 1977 verzekerde de Amerikaanse overheid dat de olievoorraad nu toch echt bijna op was, evenals in 2007. Diezelfde overheid exporteerde in 2019 trouwens voor het eerst meer olie dan het importeerde. Uiteraard raakt alles een keer op, maar aangezien er vandaag de dag zo’n 36 miljard olievaten per jaar in de omloop zijn, ziet het er niet naar uit dat het zwarte goud op de korte termijn op zal raken.

Waarom zoveel valse voorspellingen?

Volgens het KNMI is het klimaat “het gemiddelde weer over een bepaalde periode”. Aangezien de atmosfeer dermate onvoorspelbaar is, kan het weer niet meer dan een paar dagen in de toekomst voorspeld worden. En zelfs dan blijken die voorspellingen niet altijd uit te komen. Hoeveel te meer geldt dit over het gemiddelde weer over jaren in de toekomst? Uiteraard verandert het klimaat, omdat het weer constant verandert. Deze veranderingen in het weer hebben effect op de leefbaarheid van een gebied, zeker extreem weer. Maar andere factoren zoals vulkanen en de activiteit van de zon beïnvloeden eveneens ons klimaat. En deze zijn evenmin voorspelbaar.

Voormalig weerman Gerrit Hiemstra is duidelijk: het weer valt niet maanden van tevoren te voorspellen. Of we dit jaar een witte Kerst krijgen? “Geen idee”, aldus Hiemstra. Ook op de vraag of er dit jaar een Elfstedentocht komt kan de meteoroloog geen antwoord geven: “geen flauw benul”. Desondanks liet de vertrokken weerman weten zich in te gaan zetten tegen klimaatverandering. (Beeld: YouTube)

Cultuur van angst

Nu deze klimaatvoorspellingen niet zijn uitgekomen, zou je verwachten dat de klimaatlobby wellicht wat gas terug zou nemen. Of op z’n minst wat minder voorbarige uitspraken zou doen. Het tegendeel lijkt echter aan de hand, en hun macht groeit en daar lijkt het allemaal om te doen. De energietransitie, het afschaffen van privé-eigendom, en de verdere centralisering van de wereldmacht is alleen mogelijk als burgers hun rechten en vrijheden opgeven. Hier zijn ze alleen toe bereid als ze continu te horen krijgen dat ze ‘op de rand van de afgrond staan’ en dat we ‘de laatste generatie op aarde’ kunnen zijn.

Seculiere apocalyps

Klimaathysterie is een betrekkelijk nieuw en lokaal verschijnsel. In grote delen van de wereld – die volgens klimaatdrammers juist het hardst getroffen worden door de immanente apocalyps – leeft deze angst niet of nauwelijks. De opkomst van deze seculiere religie in het Westen valt naadloos samen met het begin van de Seksuele Revolutie en de ontkerkelijking. Veel westerlingen hebben dus destijds hun geloof niet afgeworpen maar vervangen. Hier hoort ook het geloof in ‘de’ wetenschap bij. Wetenschap die niet kritisch bevraagd mag worden, is geen wetenschap meer maar een valse religie. Een religie zonder hoop, zonder toekomst en zonder ware profeten.